Promulgowane też zostały dekrety dotyczące heroiczności cnót kilku osób. Jedną z nich jest żyjący w XIX wieku założyciel Zgromadzenia Córek św. Franciszka Salezego ks. Carlo Cavina, który ewangelizował, kształcił i wychowywał całe pokolenia młodych z ubogich warstw społecznych. Następne dekrety dotyczą dwóch kapucynów: Rafaele od św. Eliasza Pianisi oraz Damiano da Bozzano. Pierwszy z nich nazywany był „świętym mnichem”, „wszystkim dla wszystkich”. Cechowały go wielka dobroć i hojność. Był cenionym kierownikiem duchowym, spowiednikiem.
Watykańska kongregacja została też upoważniona do zatwierdzenia heroiczności cnót sługi Bożego brata Vittorino Nymphasa Arnauda Pagèsa ze zgromadzenia Braci Szkolnych, który zmarł w Puerto Rico w 1966 r. Kolejne dotyczą dwóch kobiet. Consolaty Betrone, mniszki z zakonu klarysek kapucynek oraz Gaetany Tolomeo, zwana „Nuccią”, urodzona i zmarła w Catanzaro w ubiegłym stuleciu. Przeżywała z wiarą wielkie misterium cierpienia. Przez 60 lat była dotknięta postepującym paraliżem. Przekształciła cierpienie w modlitwę.
Grono Sług Bożych uzupełnia Nelson Santana, dziewięcioletni Brazylijczyk, żyjący na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Chorował na raka kości. Mawiał, że cierpienie jest ważne, ponieważ pozwala wzrastać prawdziwej miłości.
Krzysztof Ołdakowski SJ – Watykan