W liturgiczne wspomnienie św. Elżbiety od Trójcy Świętej, 8 listopada br., Ojciec Święty Franciszek, podczas audiencji udzielonej kard. Marcello Semeraro, Prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, zatwierdził dekret o heroiczności cnót s. Eliswy (Elżbiety) od Najświętszej Maryi Panny (Vakayil), założycielki agregowanego do Zakonu Karmelitów Bosych Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Terezjanek w Indiach.
Czcigodna Sługa Boża (taki tytuł przysługuje jej od dnia ogłoszenia heroiczności cnót), urodziła się w 1831 r. jako najstarsza z ośmiorga rodzeństwa w zamożnej hinduskiej katolickiej rodzinie rolniczej Vypussery z wioski Ochanthuruth na wyspie Vypin w stanie Kerala. W wieku 16 lat Eliswa poślubiła Vareeda Vakayila. Wkrótce owdowiała i wbrew miejscowym zwyczajom odmówiła kolejnego zamążpójścia, zajmując się opieką nad ubogimi. W 1862 r. zwierzyła się misjonarzowi, o. Leopoldowi Beccaro, włoskiemu karmelicie bosemu, że pragnie poświecić się służbie Bogu i bliźnim. Dzięki jego kierownictwu i pomocy stała się w 1866 r. założycielką tercjarek karmelitanek bosych, z którego później, 1890 r., gdy porządkowano przynależność kościelną do obrządków syro-malabarskiego lub rzymsko-katolickiego, wyłoniło się Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Terezjanek. Siostry, w tym założycielka, oddawały się głównie nauczaniu dziewcząt, zakładając pierwszą katolicką szkołę dla dziewcząt w Malabarze.
Matka Eliswa zmarła 18 lipca 1913 r. Zgromadzenie 28 czerwca 1971 r. uzyskało prawa papieskie i liczy dziś 9 prowincji, 187 domów i 1438 członkiń. Proces beatyfikacyjny założycielki zakończył się w Indiach 5 listopada 2014 r., a 7 kwietnia 2017 r. Stolica Apostolska wydała dekret o jego ważności i rozpoczęto prace na „Positio”, na podstawie której Papież stwierdził heroiczne cnoty czcigodnej sługi Bożej. Do jej beatyfikacji potrzeba jeszcze zatwierdzenia cudu.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD
