Pierwsza kapituła klasztorna odbyła się 16 listopada 1993 r. W ciągu tych 25 lat posługę gwardiana pełnili o. Piotr Ruchała, o. Zygmunt Dowlaszewicz, o. Florian Szczęch, o. Ryszard Szwajca oraz o. Dariusz Bryk. Bracia służyli jako duszpasterze w parafii Maria Himmelfarth oraz w klasztorze. Od roku 2011 zostało nam powierzone prowadzenie parafii. Jej patronem został św. Franciszek z Asyżu. Proboszczem w owej parafii został o. Dariusz Bryk.
Krakowscy franciszkanie przygarnęli pod skrzydła klasztoru wspólnotę polską, zainicjowali nocne adoracje Najświętszego Sakramentu, był też czas żywej szopki, duszpasterstwa młodzieżowego oraz stała posługa w kościele pielgrzymkowym i klasztorze. Potem przyszedł czas posługi w nowej parafii utworzonej z dwu mniejszych. Obejmuje ona cztery kościoły i dwie kaplice.
A co się dzieje dziś we wspólnocie? Jak wygląda życie dzisiaj? Obecnie wspólnota liczy sześciu współbraci. Gwardianem klasztoru i proboszczem parafii jest o. Dariusz Bryk, wikariuszem klasztoru o. Piotr Kotwica, ekonomem i poborcą o. Wojciech Kordas, nestorem, kucharzem i dobrym duchem wspólnoty jest br. Aleksander Bugański, sekretarzem kapitulnym o. Radosław Długi i katechetą o. Kamil Czupski.
Praca w parafii w Niemczech wymaga bardzo wiele wysiłku. Proboszczowi pomagają w niej o. Piotr i o. Kamil. Liczne spotkania, akcje oraz zwykła praca duszpasterska pochłaniają wiele energii i czasu. Przygotowanie do I Komunii i bierzmowania, katecheza w szkole, pogrzeby, posługa chorym oraz wiele spotkań i posiedzeń (co jest charakterystyczne dla duszpasterstwa w Niemczech) potrafi wypełnić cały dzień. Trzeba zaznaczyć, że dzisiejsza parafia, to dwie oddzielne parafie sprzed reformy w 2011 roku.
Posługa w klasztorze i przy dniach pielgrzymkowych to druga płaszczyzna pracy. Spowiedź w klasztorze, nabożeństwa, grupy niemiecko i polskojęzyczne także nie pozwalają się nudzić. Praca w ramach klasztoru zapewnia pewną niezależność od parafii. Polska Wspólnota Katolicka gromadzi około 500 osób z promienia 50 km. Oprócz Mszy Świętej w języku polskim ludzie gromadzą się na różańcu, gorzkich żalach oraz wypominkach. Ponadto uwielbienie w języku polskim, jasełka, św. Mikołaj i festyn polski gromadzą rzesze ludzi. Owocem pracy są rekolekcje i dni skupienia organizowane w języku polskim i niemieckim. Z początkowych rekolekcji adwentowych i wielkopostnych obecnie wspólnota doszła do kilku dużych spotkań w ciągu roku. Bracia gościli o. Józefa Witko, o. Andrzeja Smolkę, ks. Jacka Skowrońskiego, o. Johna Baschaborę, ks. Radosława Rafała oraz wielu innych kapłanów. Franciszkanie z Oggersheim są wdzięczni współbraciom z naszej prowincji, którzy bardzo chętnie służą posługą słowa. Ostatnim gościem był Witek Wilk, ewangelizator świecki, inicjator księgarni Nieba w mieście, Strefy mocy i prowadzący wiele akcji o charakterze ewangelizacyjnym. Za wspólnotę polską odpowiada o. Radosław.
Każdy sobotni wieczór to czas wytężonej pracy duszpasterskiej. Uwielbienie pierwszej soboty gromadzi kilkaset osób. Odpowiada za nie o. Dariusz Bryk. Jest różaniec, koronka do Bożego Miłosierdzia, katecheza, Msza Święta, uwielbienie i indywidualne błogosławieństwo. Druga sobota przebiega podobnie, obie soboty są prowadzone w języku niemieckim. Trzecia sobota to uwielbienie polskie z tłumaczeniem na język niemiecki. Odpowiada za nie o. Radosław. O. Kamil prowadzi Taize Abend w czwartą sobotę miesiąca. W każdą sobotę wolni współbracia służą wiernym sakramentem pokuty. Chętnych nie brakuje. O. Piotr pomaga w ramach diecezji w pracy z Neokatechumenatem i wspierany jest w tym przez wspólnotę. Prowadzi również w ramach klasztoru i parafii grupy duszpasterskie. Razem z o. Radosławem dzielą spowiedź w klasztorze. O. Kamil zainicjował pracę z dziećmi i rodzicami. Dziś ta praca skupia ponad 100 osób. Są tam też wolontariusze. Praca ta jest możliwa dzięki charyzmatowi naszego zakonu, wspólnocie. Każdy angażuje się w pracę i wspiera pozostałych. O. Wojciech, mimo że pracuje jako wikary w innej parafii i ma wiele innych zadań w dekanacie, to również włącza się w pracę i pomoc braciom w klasztorze. Br. Aleksander wspiera również współbraci ogarniając wiele zadań w klasztorze, ale także, zawsze gdy tego wymaga sytuacja, ma ucho i serce otwarte dla ludzi, którzy pukają do furty klasztornej. Wspiera także kulinarnie akcje organizowane przez braci.
Pewnie nie wszystko udało mi się opisać, ale to chyba niemożliwe w tak krótkim tekście. Dla zainteresowanych przesyłam link do filmu, jaki nakręciła o wspólnocie telewizja niemiecka SWR. Taki prezent od opatrzności na 25 lat.
o. Radosław Długi
Za: franciszkanie.pl