Niechaj łaska i pokój naszego Pana Jezusa Chrystusa wypełnia Wasze serca teraz i zawsze!
Kolejny raz, moi drodzy konfratrzy, w miesiącu październiku, Kościół prosi nas, abyśmy zastanowili się nad naturą naszego misjonarskiego powołania. Tegoroczny Apel misyjny wystosowany przez Kongregację ds. Ewangelizacji Narodów przypomina nam, że bez względu na to, gdzie się znajdujemy, jesteśmy wezwani, aby być misjonarzami. Rozpoczynając „Rok Wiary” Benedykt XVI określił cel Apelu misyjnego jako „wezwanie, aby promieniować słowem prawdy, które Pan Jezus nam zostawił”.
„Słowo prawdy, które Pan Jezus nam zostawił” osiąga rezultaty w dziełach misjonarzy, którzy odważnie głoszą Ewangelię na całym świecie. Umocnieni wiarą poszli w niepewność i w trudy, aby nieść Chrystusa na wszystkie kontynenty, do wszystkich krajów i kultur. Nasze Zgromadzenie ma bogatą historię działalności misyjnej począwszy od czasów św. Wincentego aż do dzisiaj. Rzeczywiście, większość dzisiejszych prowincji rozpoczynały jako misje. Św. Wincenty najlepiej uchwycił ducha misyjnego, gdy powiedział do swych współbraci:
“Tak więc naszym powołaniem jest pójście, i to nie tylko do jednej parafii, nie tylko do jednej diecezji, ale na cały świat; i w jakim celu? Aby rozpalać ludzkie serca, aby czynić to, co czynił Syn Boży. On przyszedł rzucić ogień na ziemię, aby rozpalić ją Jego miłością. (30 maja 1659).
W lipcu przeżyłem radosne wydarzenie, gdy doświadczyłem pełni misjonarskiego ognia podczas odwiedzin na Filipinach z okazji 150 rocznicy przybycia misjonarzy i sióstr miłosierdzia. Przez dziesięciolecia hiszpańskie prowincje gorliwie dzieliły się swoim czasem, talentami i funduszami z ludźmi z Filipin. Dzisiaj widzimy owoce tych wysiłków: jak modli się psalmista, Bóg dał „sukces dziełu naszych rąk.” (Ps 90,17)
„Sukces” Prowincji Filipińskiej nie może być postrzegany tylko przez pryzmat liczby domów, dzieł, konfratrów i miejscowych powołań w formacji. Jest widoczny przez fakt, że ta prowincja otworzyła misje w Tajlandii i Japonii. Prowincja Filipińska posłała także ludzi do pracy w Azji, Afryce i Ameryce Południowej. Ci, którzy niegdyś byli terytorium misyjnym, stają się misjonarzami nowych ziem i ludzi.
Mając to na uwadze, spójrzmy na wyzwania postawione nam przez Konwent Generalny 2010. Konwent wezwał nas, abyśmy odpowiedzieli indywidualnie i wspólnotowo na:
- ożywić osobistą gotowość i mobilność;
- uczestniczyć w nowych wyzwaniach i projektach misyjnych,
- podjąć nowe dzieła ewangelizacyjne w wyłaniających się kulturach, ekumenizmie i religijnym dialogu
- iść na najbardziej odległe misje ad gentes.
Tak więc przedstawiam Wam Apel misyjny na rok 2012 ze szczególnym zwróceniem uwagi na miejsca i potrzeby każdej misji.
MISJE MIĘDZYNARODOWE
Rozpoczynam od aktualności z naszych misji międzynarodowych, gdzie zawsze jest możliwość włączenia się, jeśli ktoś słyszy takie wołanie.
BOLIWIA: El Alto i Cochabamba
Misja w Boliwii składa się z dwóch miejsc: El Alto i Cochabamba. Oba miejsca są wyzwaniami do życia i pracy, dlatego też wzmocnienie udziału personalnego konfratrów jest priorytetem, aby misja mogła się dalej rozwijać. W El Alto superiorem misji jest Aidan Rooney z Prowincji Wschodniej USA. Dołączyli do niego: Cyril de Nanteuil z Prowincji Paryskiej i Diego Pla z Prowincji Madryckiej. Po roku posługi w El Alto powrócił do Peru Emilio Torres. Więcej informacji o tej misji można znaleźć na blogu Fr. Aidan Rooney: http://vocesvicentinas.org/
Rok temu rozpoczęliśmy nową misję w Cochabamba. Są tam nasi konfratrzy Joel Vásquez z Kolumbii, David Paniagua, i Jorge Manríquez Castro z Prowincji Chilijskiej. Joel pod koniec tego roku wraca do swojej prowincji. David i Jorge są urodzeni w Boliwii. Praca w El Alto i w Cochabamba obejmuje duszpasterstwo parafialne I towarzyszenie Rodzinie Wincentyńskiej. Językiem jest hiszpański oraz języki lokalne.
WYSPY SALOMONA
Ta misja obejmuje seminarium wyższe dla trzech diecezji Wysp Salomona, duszpasterstwo parafialne, towarzyszenie naszym misjonarskim kandydatom oraz współpracę z różnymi gałęziami Rodziny Wincentyńskiej. Na misji tej pracują: Victor Bieler, były Asystent Generalny, który ma 83 lata, Raul Castro z Argentyny, Tewolde Negussie Teclemicael z Prowincji św. Justyna de Jacobis, Augustinus Marsup i Yohanes Agus Setyeno z Indonezji, Joachin Nwaorgu Udochukwu z Nigerii, i Jose Manjaly z Prowincji Płn. Indii. Misja ta jest koordynowana przez Kurię Generalną we współpracy z Konferencją Wizytatorów Azji i Pacyfiku.
Misję koordynuje Greg Walsh, który posługuje jako superior i jest z Prowincji Australii. Zakończy on swoją pracę pod koniec 2013 r. Misja ta była również wspomagana przez konfratrów, którzy przybyli na krótki okres czasu, m. in. Drago Ocvirk ze Słowenii, Greg Cooney z Australii i dwaj konfratrzy z Prowincji Płd. Indii: Simon Kaipura i Thomas Kallely. Więcej o tej misji można przeczytać na ich blogu: http://vincentsolomon.wordpress.com/
PAPUA NOWA GWINEA
W Papui Nowej Gwinei praca konfratrów występuje w trzech miejscach: Port Moresby, gdzie jest seminarium, Woitape, gdzie jest parafia, i w diecezji Alotau, gdzie Ordynariuszem jest nasz konfrater bp Rolly Santos CM.
W Port Moresby, Emmanuel LaPaz z Filipin i Justin Eke z Nigerii – obaj pracują w seminarium. Jednakże Justin wkrótce odbędzie rok sabatyczny, aby lepiej przygotować się do pracy w formacji seminaryjnej. Również w Port Moresby jest Jude Lehmeh z Prowincji Nigerii, który pracuje w parafii wraz z superiorem tej misji, Włodzimierzem Małota z Polski. Współpracują wraz z George Maylaa z Prowincji Wschodniej (Liban) obejmując troską duszpasterską misję Woitape.
W diecezji Alotau, na prośbę bpa Rolly Santos rozpoczęła się nasza nowa misja. Wkrótce przyjedzie tam nasz konfrater Marceliano Oabel z Filipin. Będzie współpracował z Homero Marin z Kolumbii w duszpasterstwie parafialnym obejmując swoją działalnością duszpasterską także wyspy Kiriwina i Woodlark. Diecezja Alotau znajduje się na wschodnim koncu Papui Nowej Gwinei, tuż na północ od Australii. Jej terytorium to 250 tys. km2 i składa się ze 160 wysp. Oficjalnym językiem jest angielski, ale używane są także Pidgin English i lokalne języki na poszczególnych wyspach. Więcej o Kościele w tym kraju: http://www.catholic-hierarchy.org/country/pg.html
CZAD
Misja w Czadzie jest zaawansowana. Powstała przy pomocy COVIAM. Pracuje tu dwóch konfratrów wraz z siostrami miłosierdzia z Prowincji San Sebastian. Albert Atching Kitikil z Prowincji Paryskiej (region Kamerunu) po roku posługi misyjnej w Czadzie powrócił do Kamerunu. Superiorem jest Roch Alexandre Ramilijaona z Prowincji Madagaskaru. Współpracuje z nim Onyeachi Sunday Ugwu z Prowincji Nigeryjskiej. Ta misja znajduje się w jednym z najbiedniejszych krajów świata, jest zatem wyzwaniem. Mam jednak nadzieję, że będzie się rozwijała, o ile będą chętni konfratrzy. Językiem jest francuski, a także języki lokalne.
ANGOLA
Ks. José María Nieto, były Asystent Generalny i José Martínez Ramírez z Prowincji Meksykańskiej rozpoczęli pracę na nowej misji w diecezji Malanje. Oczekują, że dołączy do nich Henry Miguel Kristen z Prowincji Wenezueli. Konfratrzy zostali zaproszeni do Angoli przez siostry miłosierdzia. Ich praca obejmuje duszpasterstwo parafialne i asystowanie gałęziom Rodziny Wincentyńskiej. Językiem używanym jest portugalski oraz języki lokalne. Jest to miejsce wielkiego ubóstwa i duchowych potrzeb.
TUNEZJA
Br. Henry Escurel z Filipin po roku posługi powrócił do swojej prowincji. Pracuje tam obecnie ks. Fermin Mola Mbalo z Prowincji Tuluzy. Wkrótce dołączy do niego James Kunninpurayidom, konfrater z Prowincji Płd. Indii. Języki to francuski i arabski, a także angielski, którym posługuje się tam wielu chrześcijan.
NOWE MISJE
Przedstawiam szczegółowe informacje o dwóch nowych misjach.
BENIN
Stanislaw Deszcz i Rafał Brukarczyk, dwaj konfratrzy z Prowincji Polskiej, rozpoczęli misję w Beninie na prośbę tamtejszego biskupa. Będą się zajmowali także formacją i troską duszpasterską Sióstr Maryi od Cudownego Medalika ze Słowenii, które to siostry pochodzą z Chorwacji. Język jest francuski oraz języki lokalne.
PUNTA ARENAS, CHILE
Jest to nowa, obiecująca misja. Przy pomocy Kurii Generalnej oraz Prowincji Argentyńskiej i Chilijskiej, misja ta podejmie posługę duszpasterską oraz towarzyszenie Rodzinie Wincentyńskiej. Chętnym jest nasz konfrater Bruno Enzo Torelli, z Argentyny. Mamy nadzieję, że dołączą również inni konfratrzy. Punta Arenas położona jest na najbardziej południowym końcu Chile, blisko cieśniny Magellana. Językiem jest hiszpański.
PROŚBA KRÓTKOTERMINOWA DLA MISJONARZY
Regionalne seminarium na Pacyfiku, Fiji
Ks. Michael Walsh, Wizytator Australii, zachęca konfratrów do podjęcia krótkoterminowej posługi jako wykładowcy w Pacific Regional Seminary of St. Peter Chanel, mieszczącym się w mieście Suva na wyspie Fiji. Rektor ks. Michael O’Connor, SSC chce wzmocnić edukację i formację kleryków zapraszając nowych wykładowców. Językiem jest angielski. W seminarium jest ponad 100 kleryków z 9 diecezji i 5 wspólnot zakonnych. Ich strona internetowa: http://www.prsfiji.com/
MISJE PROWINCJALNE
Następujące misje, składające się z prowincji i wiceprowincji, wskazujące możliwości rozwoju, potrzebują wsparcia ze strony Zgromadzenia.
WICEPROWINCJA ŚWIĘTYCH CYRYLA I METODEGO:
W tej wiceprowincji, praca jaką konfratrzy podejmują, ale także potrzeby ludzi, którym służą, są ogromne. Dwaj konfratrzy: Anthony Ekpunobi Ifeanyichukwu z Nigerii i Thomas Enchackalia z Płd. Indii mają już rok doświadczenia i pracują bardzo dobrze. Wiceprowincję tworzy 21 konfratrów w 7 domach, którzy wykonują wspaniałą pracę odpowiadając na potrzeby ubogich. Wiceprowincja potrzebuje jednak wsparcia nowych misjonarzy. Językiem jest rosyjski.
MOZAMBIK
Wiceprowincja Mozambiku jest misją zależącą niemal w całości na konfratrach z innych krajów z powodu braku lokalnych powołań. Prowincje, które zobowiązały się wspierać Mozambik to: Portugalia, Brazylia, Meksyk, Nigeria, Erytrea, Hiszpania i Kongo. Jako że misja w Mozambiku ma dużą liczbę konfratrów obcokrajowców, częste są zmiany personalne (4 konfratrów kończy umowę w 2013 r. i powracają do swoich prowincji) i dlatego jest potrzeba nowych misjonarzy. Ta wiceprowincja ma 21 konfratrów w 7 domach. Językiem jest portugalski i języki lokalne.
KUBA
W tym roku Prowincja Kuby będzie obchodziła 150 rocznicę powstania. Konfratrzy na Kubie, chociaż nieliczni, wykazują wielką gorliwość i zapał misyjny. Ostatnie wydarzenia uczyniły nieco łatwiejszą pracę Kościoła, ale ubóstwo i potrzeby duszpasterskie są nadal ogromne. Językiem jest hiszpański.
CHINY
W Prowincji Chińskiej konfratrzy współpracują zarówno na Tajwanie, jak i w Chinach kontynentalnych. Większość tej prowincji stanowią konfratrzy z różnych prowincji na świecie. Czynię ten apel o misjonarzy do Chin, nie tylko dlatego, aby wzmocnić tę misję, ale również dlatego, że jest to jedna z najstarszych misji w Zgromadzeniu. Zauważam w tej prowincji także wzrost współpracy pomiędzy konfratrami i innymi gałęziami Rodziny Wincentyńskiej. Językiem jest chiński.
PUERTO RICO
W związku z wzrastającymi wyzwaniami duszpasterskimi, Wizytator Prowincji Puerto Rico zwrócił się z prośbą o pomoc. Ta prowincja wzięła pod swoją opiekę region Haiti, miejsce wielkiej dewastacji i ubóstwa. Na naszą prośbę dla misji na Haiti odpowiedziało dwóch konfratrów z Prowincji Kongo: Jean-Pierre Mangulu Mobonda i Jean Baptiste Nsambi E Mbula. Oprócz troski o region Haiti, Prowincja Puerto Rico posługuje także w Republice Dominikańskiej. Językiem w Puerto Rico i na Dominikanie jest hiszpański.
KOSTARYKA
Wiceprowincja Kostaryki zwraca się z prośbą o konfratrów do pracy duszpasterskiej, zwłaszcza na wiejskich terenach górskich w rejonie Santiago Apóstol, Amubri, Talamanca. Oprócz apeli o pomoc od kilku lat, nie byliśmy w stanie zapewnić stałej opieki tej misji, za wyjątkiem wewnętrznej troski ofiarowanej przez Kolumbię. Językiem jest hiszpański oraz języki lokalne.
Nowa Ewangelizacja
Konfratrzy, gdy otrzymujecie ten Apel misyjny, ja jestem w Rzymie uczestnicząc w Synodzie Biskupów na temat Nowej Ewangelizacji, podczas którego mam przemawiać jako delegat reprezentujący Stowarzyszenia Życia Apostolskiego. Idea „nowej ewangelizacji” została wprowadzona przez błogosławionego Jana Pawła II podczas Jego pontyfikatu, aby ożywić wiarę katolicką i zachęcić wszystkich ochrzczonych do życia i świadczenia jako „ambasadorzy Chrystusa.” (2 Kor. 5,20)
Instrumentum Laboris, „dokument roboczy” dla Synodu Biskupów przedstawia nam ważną prawdę:
„Głoszenie nie jest zajęciem jakiejś jednej osoby lub kilku wybranych osób, ale raczej jest darem danym każdej osobie, która odpowiada na wezwanie do wiary. Jest to odpowiedzialność każdego chrześcijanina i całego Kościoła, który nieustannie odkrywa swoją tożsamość, jako lud zgromadzony razem przez Ducha Świętego, aby żyć obecnością Chrystusa pośród nas.” (IL, # 92)
Ważne jest, abyśmy podczas tego „Roku Wiary” i „Nowej Ewangelizacji” przemyśleli nasze misjonarskie powołanie. Jak świadczą nasze wincentyńskie dziedzictwo i historia, mamy dużo do zaoferowania. Ewangelizujemy wchodząc w świat ubogich, polegając na Jezusie, na sobie nawzajem, na naszych misjonarskich cnotach pokory, prostoty, łagodności, umartwienia i gorliwości o zbawienie dusz. Preferencyjna opcja na rzecz ubogich jest podstawą nowej ewangelizacji. Żyjąc naszymi cnotami, zwłaszcza prostotą i pokorą, zbliżamy się do Boga i do ubogich. Możemy realizować nową ewangelizację poprzez duchową i materialną posługę wobec innych, szczególnie ubogich.
Oto dlaczego kładę przed Wami ten Apel misyjny. Proszę przemyśleć jego zawartość i pomyśleć o zgłoszeniach. Tych, którzy nie mogą jechać, proszę o modlitwy. Jak przypominał swoim współbraciom św. Wincenty: „Nie mówmy już więcej: to ja zrobiłem tę dobrą rzecz, gdyż każda dobra rzecz powinna być zrobiona w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa… (VII, 98-99)
Wasz brat w św. Wincentym, G. Gregory Gay CM, Przełożony Generalny