Ojcowie Michał i Zbigniew, zakonnicy z krakowskiej prowincji Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanów) pw. św. Antoniego z Padwy i bł. Jakuba Strepy, wchodzili w skład pierwszej grupy misjonarzy naszego Zakonu, która rozpoczęła misję w Peru. Byli niemalże rówieśnikami (urodzili się odpowiednio w 1960 i 1958 r.), a proces formacji przeszli w odstępie rocznym (Michał należał do młodszego rocznika). Wyruszyli do Pariacoto (w diecezji Chimbote, Peru), gdyż już w czasie pobytu w seminarium deklarowali swoją gotowość misyjną; przed wyjazdem na misje otrzymali w Polsce stosowne przygotowanie duszpasterskie w tym zakresie.
Z powodu aktywnej pracy duszpasterskiej, jaką wykonywali wśród ludności w Andach odwiedzając liczne miejscowości wchodzące w skład parafii franciszkańskiej oraz towarzysząc najbardziej potrzebującycm (jak to jest w zwyczaju w diecezji Chimbote) na obszarze coraz silniej kontrolowanym przez terrorystów z organizacji „Świetlisty Szlak” zostali przez nich wzięci na celownik.
Ksiądz Alessandro, kapłan fidei donum z diecezji Bergamo (Włochy), ur. w 1931 r. Należał do wspólnoty misyjnej „Paradiso” (raj), miał za sobą bogatsze doświadczenie duszpasterskie: początkowo (w latach 1954-1965) pracował w zalanym powodzią rejonie Polesine (północny wschód Włoch), następnie (w latach 1966-1979 ) – wśród emigrantów włoskich w Le Locle (Szwajcaria), gdzie był księdzem-robotnikiem; i wreszcie (od 1980 r.) – w parafii Santa, na południowych krańcach diecezji Chimbote, wzdłuż rzeki Santa. Integrował się coraz silniej ze wspólnotami rolników, z którymi realizował liczne projekty rozwoju wsi. I właśnie ta wspólnota życia z tubylcami, która była jego programem działania od samego początku jego obecności w Peru, została przez terrorystów uznana za niebezpieczną.
W sierpniu 1991 r. terroryści w odpowiedzi na świadectwo solidarności wobec najbardziej potrzebujących, nasili agresywne działania wobec Kościoła katolickiego, i publicznie ogłosili, że co tydzień będą zabijać jednego kapłana z diecezji Chimbote. Po tym, gdy pierwszy z nich szczęśliwie uniknął nagłej śmierci, 9 sierpnia przyszła kolej na polskich zakonników Michała i Zbigniewa. Zaraz po zakończeniu wieczornej Eucharystii zostali wywleczeni z kościoła i po fikcyjnym, krótkim procesie zostali wyprowadzeni poza miasteczko i zamordowani przy cmentarzu; wraz z nimi został zastrzelony także miejscowy burmistrz. Kilkanaście dni później, 25 sierpnia przyszła kolej na ks. Sandro: gdy wracał wieczorem po odprawieniu ostatniej w tym dniu Mszy świętej w oddalonej kaplicy, zastawiono na niego zasadzkę; zastrzelono go w chwili, gdy wysiadał z samochodu.
Ich męczeństwo uświadomiło miejscowym jak ważne jest świadecwto wiary chrześcijańskiej nawet za cenę śmierci. Dla wiernych ceremonie pogrzebowe stały się demonstracją wielkiego uczucia, jakim darzyli oni zamordowanych. Stały się też dla nich zachętą do kontynuowania życia i wypełniania zadań na drodze solidarności i pojednania.
Po uzyskaniu zgody specjalnej komisji teologów (co nastąpiło jednomyślnie 14 listopada 2013 r.), na podstawie wyjaśnień dostarczonych przez postulację oraz po dzisiejszej pozytywnej decyzji kardynałów i biskupów pozostaje jedynie czekać na zatwierdzającą decyzję papieża Franciszka, która pozwoli, aby Michał, Zbigniew i Alessandro zostali ogłoszeni „błogosławionymi”.
W odróżnieniu od osób, które od XVII w. zostały w Peru ogłoszone błogosławionymi i świętymi (spowiednicy, dziewice i świeccy), ojcowie Michał Tomaszek i Zbigniew Strzałkowski oraz ks. Alessandro Dordi będą pierwszymi błogosławionymi męczennikami Peru.
Tego samego dnia, 3 lutego 2015 roku, po południu na audiencji prywatnej udzielonej J. Em. kard. Angelo Amato SDB, prefektowi Kongregacji Spraw KanonizacyjnychJego Świątobliwość papież Franciszek upoważnił tę kongregację do ogłoszenia dekretu o męczeństwie Sług Bożych o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka oraz ks. Alessandro Dordi, kapłana donum fidei z diecezji Bergamo (Włochy). Oznacza to zgodę na ich beatyfikację.
Za: www.ofmconv.net.