Rzym, 8 grudnia 2023
Prot. n. 222 /2023
„Ofiaruję i poświęcam Bogu Ojcu Wszechmogącemu i Synowi, i Duchowi Świętemu oraz Bogurodzicy, zawsze Dziewicy Maryi bez zmazy pierworodnej poczętej, moje serce, moją duszę, rozum, pamięć, wolę, uczucia, cały umysł, całego ducha, zmysły wewnętrzne
i zewnętrzne, i ciało moje, niczego zupełnie sobie nie pozostawiając, abym w taki sposób był odtąd cały sługą tegoż Wszechmogącego i Błogosławionej Dziewicy Maryi”.
Drodzy Współbracia,
Pozdrawiam w Chrystusie Panu z okazji naszego Święta Patronalnego! Powyższy cytat
z Oblatio naszego Założyciela przypomina nam, dlaczego obchodzimy Jubileusz powstania Zgromadzenia. Powtórzymy te słowa w Akcie Oddania na zakończenie Jubileuszu. Zbliżając się do końca naszych obchodów, które rozciągnęły się na okres czterech lat od 8 grudnia 2019 r. do 8 grudnia 2023 r., mamy okazję spojrzeć wstecz, celebrować dzisiaj nasze święto patronalne, którym kończymy obchody Jubileuszu oraz patrzeć z nadzieją w przyszłość. Rozpoczynając obchody pod koniec 2019 roku, nie wiedzieliśmy, że w bardzo krótkim czasie wydarzenia na świecie, w tym pandemia Covid-19 i wojna na Ukrainie, zmienią nasz sposób życia pod wieloma względami i radykalnie wpłyną na sposób, w jaki mogliśmy obchodzić nasz Jubileusz.
Patrząc wstecz
Obchody Jubileuszu rozpoczęliśmy 8 grudnia 2019 roku, aby przez rok przygotować się na dzień 11 grudnia 2020 roku, czyli na 350-tą rocznicę dnia, w którym nasz Założyciel,
św. Stanisław od Jezusa i Maryi, ogłosił swoje Oblatio. Podstawowym punktem odniesienia Jubileuszu było właśnie Oblatio. Refleksje nad naszą historią pomogły nam zdać sobie sprawę, że Oblatio nie było prywatnym aktem Założyciela w oczekiwaniu na założenie przez niego naszego Zgromadzenia kilka lat później. Był to akt publiczny, w którym nasz Założyciel złożył śluby zakonne w nowej wspólnocie zakonnej. Profesja ta była aktem charyzmatycznym, który powołał do życia nasze Zgromadzenie. W roku 2020, pierwszym roku pandemii, naszym tematem jubileuszowym było: Konsekrowani dla Chrystusa i Kościoła. Podczas comiesięcznych dni skupienia, zastanawialiśmy się nad historią naszej wspólnoty zakonnej, naszym charyzmatem i konsekracją zakonną. Konferencje przygotowane na ten rok nie mają daty ważności! Warto do nich wracać indywidualnie lub wspólnotowo w celu dalszej refleksji. Można je nadal wykorzystywać w formacji wstępnej i permanentnej. Podczas Konwentu Generalnego, który miał odbyć się w październiku 2020 r., zaplanowane zostało specjalne sympozjum pod tytułem „Oblatio i konsekracja”. Choć konwent nie odbył się, przygotowane na sympozjum referaty, zostały opublikowane ku naszej refleksji. Polecam powrót do tych tekstów, które naprawdę mogą pogłębić nasze zrozumienie pojęcia oblatio i naszej konsekracji zakonnej. Oblatiowiąże się z ofiarowaniem podczas Ofiary Mszy św. Ponieważ każdy z nas jest mistyczną świątynią Boga, możemy nieustannie składać Bogu ofiarę uwielbienia i dziękczynienia. Wzorem naszego oddania siebie Bogu jest misterium paschalne Chrystusa i fiat Maryi.
Na zakończenie pierwszego roku Jubileuszu, 8 grudnia 2020 roku, wszyscy powtórzyliśmy formułę Oblatio jako pobożne odnowienie ślubów zakonnych. W ten sposób uczciliśmy 350-tą rocznicę aktu, z którego powstało nasze Zgromadzenie. Przez odmówienie Oblatio złożyliśmy dar z siebie Panu, tak jak to uczynił nasz Założyciel. Było to znamienne, że ofiarowaliśmy go w dniu naszego patronalnego święta, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Nasza Patronka zawsze wskazuje nam Jezusa i mówi: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5). Bez wątpienia Maryja była zadowolona, że jej duchowi synowie ofiarowali oblatio w Jej święto.
Jubileusz wykraczał poza ten pierwszy rok i trwał do roku 2023, do 350-tej rocznicy zatwierdzenia pierwszego domu zakonnego w Puszczy Korabiewskiej. Przez część naszej historii, 24 października 1673 roku był postrzegany jako data założenia Zgromadzenia. Deklaracja Kapituły Generalnej z 2017 roku przywróciła w naszym Zgromadzeniu dłuższą tradycję, której początki sięgają Oblatio Założyciela. Od początku naszej historii panowało przekonanie, że nasz Założyciel od razu przeszedł do nowego Zgromadzenia wraz z odmówieniem swego Oblatio. Chciał być zakonnikiem konsekrowanym, a nie księdzem diecezjalnym.
Program Jubileuszu wzywał nas do corocznej refleksji nad różnymi aspektami naszego charyzmatu i naszej historii. Tym samym po pierwszym roku, o którym pisałem powyżej, cofnijmy się do roku 2021. Wciąż przeżywaliśmy pandemię. Tematem tego roku było:
W Szkole Niepokalanego Poczęcia. Konferencje na dni skupienia, które rozważaliśmy w owym roku, stanowiły referaty przygotowane na sympozjum, które miało odbyć się podczas Konwentu Generalnego. Tematem roku 2022 było: Na paschalnej drodze. Podczas naszych comiesięcznych dni skupienia zastanawialiśmy się nad cierpieniem, jakiego doświadczyli nasi współbracia na przestrzeni historii Zgromadzenia, gdy podążali za Chrystusem na Kalwarię. Rok ten był także czasem rozpoczęcia straszliwych ataków na Ukrainę. Nasi współbracia z Ukrainy odpowiedzieli bohatersko na wezwanie, aby być tam, gdzie są największe potrzeby. Dziękuję im za świadectwo o Chrystusie i służbę bliźnim. Dziękuję wszystkim jurysdykcjom, które zrobiły tak wiele, aby pomóc naszym współbraciom i narodowi Ukrainy. Módlmy się nadal za nich i o zakończenie tego niesprawiedliwego konfliktu.
Tematem roku 2023 było: W charyzmatycznej misji. Z przyjemnością wspominam tegoroczne konferencje, które poszerzyły nasze myślenie o tym, w jaki sposób nasz charyzmat może znaleźć odzwierciedlenie w naszej misji i jak potrzebny jest on
w dzisiejszym świecie! W tym roku, w lutym odbyła się także Kapituła Generalna. Każdy
z nas ma do czynienia ze zmianami w poszczególnych jurysdykcjach, jakie niosą ze sobą nowe zarządy.
Zakończenie Jubileuszu
Program Jubileuszu wzywa wszystkie mariańskie wspólnoty lokalne na całym świecie do dokonania w dniu 8 grudnia 2023 roku aktu oddania całego Zgromadzenia i poszczególnych jego członków Niepokalanie Poczętej Matce Bożej. Akt Oddania jest tym samym, który delegaci Kapituły Generalnej odmówili w lutym bieżącego roku w Bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie. Do niniejszego listu załączam Akt Oddania w językach polskim, angielskim, portugalskim, francuskim i hiszpańskim. Jest to bardzo piękna modlitwa, którą przygotował były Przełożony Generalny, ks. Andrzej Pakuła MIC. Powtarzamy w nim raz jeszcze akt Oblatio. Z wdzięcznością Bogu zastanawiamy się nad historią Zgromadzenia. Zawierzamy się matczynej miłości Maryi, abyśmy mogli wielkodusznie poświęcić się dla zbawienia świata, zwłaszcza tam, gdzie najbardziej istnieje potrzeba głoszenia Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Kończąc nasz Jubileusz niniejszym wspólnotowym Aktem Oddania Zgromadzenia, prosimy Boga, aby wylał na nas wiele łask jubileuszowych, abyśmy mogli stale odkrywać i coraz głębiej przeżywać nasz charyzmat.
Spoglądając w przyszłość
Kapituła Generalna zatwierdziła Przesłanie Jubileuszowe, które można znaleźć
w Dokumentach Kapituły Generalnej 2023 roku. Jest ono dostępne w formie drukowanej, a także na naszej stronie internetowej www.padrimariani.org. Proszę wszystkich współbraci o przeczytanie tego Przesłania, gdy będziemy wkraczać w przyszłość. Zostało ono przygotowane przez Komisję Generalną, odpowiedzialną za przygotowania do Jubileuszu 350-lecia Zgromadzenia Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia NMP. Jestem bardzo wdzięczny Komisji za jej pracę. Choć może się wydawać, że przez pandemię część ich wysiłków poszła na marne, w przyszłości poznamy owoce wszystkich planów, które Komisja sformułowała dla całego Zgromadzenia. Kapituła Generalna zatwierdziła Przesłanie i wierzę, że jest ono ważne dla naszych dalszych przemyśleń.
Przesłanie wskazuje na znaczenie pracy Kapituły Generalnej w 2017 roku, w zakresie aktualizacji naszych Konstytucji. Odwołuje się do drugiego punktu Konstytucji, który mówi, że „misterium Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest istotą charyzmatu Zgromadzenia”. Następnie, ukazuje ono Niepokalane Poczęcie jako centrum naszej duchowości. Mówi o Mariańskiej Szkole Duchowości Niepokalanego Poczęcia. Nasza mariańska duchowość jest zdefiniowana przede wszystkim w Oblatio, Norma Vitae, naszych aktualnych Konstytucjach i Dyrektorium oraz w innych pismach naszego Założyciela. Przesłanie mówi o wszystkich cierpieniach na świecie, które pojawiły się w trakcie trwania Jubileuszu, w tym o pandemii, która spowodowała cierpienie i śmierć niektórych naszych współbraci, wojnie na Ukrainie i wpływie, jaki wywarła ona na naszych współbraci i na tak wielu ludzi tam mieszkających. To nie przypadek, że zostaliśmy wezwani do świętowania naszego Jubileuszu pośród tych trudności. Nasz Założyciel i nasz Odnowiciel żyli w podobnie trudnych czasach. Do zmartwychwstania dochodzimy przez misterium paschalne Chrystusa – przez cierpienie i śmierć.
Niepokalane Poczęcie Maryi jest pierwszym owocem tajemnicy paschalnej, tajemnicy naszego odkupienia. Przesłanie wzywa nas do refleksji nad tym, jak nasza mariańska tożsamość wyraża się w naszym życiu, naszej posłudze, wystroju naszych domów zakonnych, kaplic i kościołów, sposobie ubioru itp. Jesteśmy wezwani do ciągłej oceny naszego stylu życia – czy odzwierciedla nasz charyzmat, naszą regułę życia, nasze tradycje, intencje naszego Założyciela? Nasza duchowość powinna odzwierciedlać naszą służbę i naszą wierność Chrystusowi i Kościołowi. Pośród zagubionego i pogmatwanego świata Maryja Niepokalanie Poczęta, oświecona łaską Bożą, od początku swego istnienia napełniona Duchem Świętym i posłuszna woli Bożej, jest wzorem tego, jak powinniśmy żyć. Życie jak Maryja musi być naszą misją, z sercami otwartymi i wolnymi wobec Boga, Kościoła i świata. Zachęcam, abyśmy byli otwarci na nowe sposoby ewangelizacji, które mogą przemieniać ten świat.
Przesłanie kończy się wezwaniem, abyśmy postawili na pierwszym miejscu życie duchowe. W ten sposób nasza misja będzie skuteczniejsza. Zachęcam was jeszcze raz do przeczytania i refleksji nad tym tekstem. Nie możemy tak po prostu zakończyć Jubileuszu
i bezrefleksyjnie przejść do kolejnych zadań. Nasza Patronka daje nam przykład, jak rozważać w sercu to, czego właśnie doświadczyliśmy (por. Łk 2,19.51).
Wraz z ogłoszeniem Aktów Kapituły Generalnej i zatwierdzeniem zmian w Konstytucjach, w Zgromadzeniu wprowadzono możliwość noszenia białego habitu. Łączymy się z naszą historią i wolą naszego Założyciela. Św. Stanisław gorąco pragnął, aby biały habit był symbolem Niepokalanego Poczęcia i znakiem naszej tożsamości zakonnej. W miarę upływu czasu, zobaczymy, jakie owoce ta decyzja przyniesie. Modlę się, aby było to narzędzie głębszego odkrycia naszej mariańskiej tożsamości.
Kolejnym wielkim darem Jubileuszu był Krzyż Jubileuszowy, będący odzwierciedleniem naszego charyzmatu. Teraz wszyscy w całym Zgromadzeniu, którzy składają śluby wieczyste otrzymują ten sam krzyż profesji wieczystej. Mamy także piękną, dużą reprodukcję Krzyża Jubileuszowego w kaplicy w Rzymie. My, którzy tu mieszkamy, czujemy się uprzywilejowani, mogąc spoglądać na niego podczas codziennej modlitwy. Niech ten Jubileuszowy Krzyż będzie kolejnym znakiem, który jednoczy nas jako współbraci.
Program Jubileuszowy mówi także o pracy, którą mamy ofiarować Bogu w ramach dziękczynienia za łaski, które otrzymaliśmy w ciągu naszej historii. Dziełem tym jest powołanie Bractwa Niepokalanego Poczęcia NMP w każdym miejscu, w którym mieszkamy i pracujemy. Dzieło to powinno być kontynuowane także po zakończeniu Jubileuszu. Jest to duchowe dzieło miłosierdzia, które będzie miało trwały wpływ formacyjny i duchowy na wiele pokoleń wiernych, którym posługujemy.
Podsumowanie
Dokonując Aktu Oddania, módlmy się za siebie nawzajem. Pamiętajmy szczególnie o naszych starszych współbraciach i tych, którzy w jakikolwiek sposób cierpią, zwłaszcza tych, którzy przeżywają kryzys powołania. Wyciągnijmy do nich rękę w modlitwie i w inny sposób, aby pomóc im wytrwać na drodze, na którą powołał ich Pan. Prośmy o wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny, św. Stanisława, bł. Jerzego i wszystkich naszych współbraci, którzy wiernie nas poprzedzali. Módlmy się, abyśmy pewnego dnia zjednoczyli się z nimi w królestwie niebieskim.
Immaculata Viriginis Mariae Conceptio sit nobis salus et protectio!
Ks. Joseph G. Roesch MIC
Przełożony Generalny