Jan urodził się około 1414 r. w Dukli na Podkarpaciu. Jego zakonne drogi zaprowadziły go do Lwowa, gdzie spędził dwadzieścia jeden lat życia. Święty wypełnił je głęboką ascezą, głoszeniem kazań, posługą w konfesjonale oraz opieką nad chorymi i ubogimi. Nawet po utracie wzroku, cierpiąc jednocześnie na niedowład nóg, z wielką gorliwością pełnił posługę duszpasterską i prowadził głębokie życie duchowe.
Przykład świętego kapłana pociągał wielu ówczesnych mieszkańców Lwowa. Jak powiedział o. Sławomir Zieliński OFM Conv, kult św. Jana z Dukli jest nadal żywy, a jego osoba wciąż inspiruje chrześcijan różnych obrządków i wyznań. „Cieszymy się tym, że przy ołtarzu w katedrze gromadzą się ludzie, odmawiają modlitwę, że Jan dalej jest, szczególnie teraz, w tych trudnych dla Ukrainy czasach, patronem dla każdego – powiedział franciszkanin. – Dzisiaj pozostaje dla nas ojcem, który miał bardzo dobre oczy, bardzo dobre patrzenie, patrzenie na drugiego człowieka”.
Św. Jan z Dukli zmarł we Lwowie 29 września 1484 r. Jego grób znajduje się w pobernardyńskim kościele św. Andrzeja, a relikwie w rzymskokatolickiej katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
W. Kuzioła SSP, Lwów