W 2021 roku obchodzimy jubileusz 800-lecia „Reguły niezatwierdzonej”, cennego tekstu, który w niezwykły sposób mówi o ewangelicznej inspiracji św. Franciszka, a równocześnie kieruje nasze spojrzenie na św. Klarę.
W jej prologu czytamy (1 Reg Prolog 2):
Oto jest życie…, o którego uznanie i zatwierdzenie prosił papieża brat Franciszek. I ten [papież] uznał go i zatwierdził dla niego i jego braci obecnych i przyszłych.
A w zakończeniu:
Proszę wszystkich braci, aby nauczyli się tekstu i znaczenia tego, co jest napisane w tym sposobie życia dla zbawienia dusz naszych, i aby to sobie często przywodzili na pamięć.
Św. Franciszek mówi o sposobie życia, który przekazuje swoim braciom, mającym swe źródło i inspirację w zachowywaniu nauki i kroczeniu śladami Pana naszego Jezusa Chrystusa (1 Reg I, 1).
Dla św. Franciszka związek, który w Regule niezatwierdzonej łączy Ewangelię z życiem i życie z Ewangelią, jest stały. Podobnie też w dwóch krótkich i mocnych pismach proponuje św. Klarze i jej siostrom:
Ponieważ z natchnienia Bożego… wybrałyście życie według Ewangelii świętej, pragnę i przyrzekam osobiście i przez moich braci otaczać was, tak, jak ich, serdeczną troską i szczególnym staraniem (SpKl 1-2).
Ja, maIuczki brat Franciszek, pragnę naśladować życie i ubóstwo najwyższego Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki i wytrwać w nim aż do końca. I proszę was, moje panie, i radzę wam, abyście zawsze trwały w tym najświętszym życiu i ubóstwie. (OWKl 1-2).
To rada św. Franciszka dana tym, które określa: moje panie, a zarazem charyzmatyczny rdzeń łączący w jednym sposobie życia – przeżywanym w odmiennym stylu i warunkach – braci i siostry. Biedaczyna obiecuje, że będzie otaczał siostry serdeczną troską i szczególnym staraniem właśnie wewnątrz tej komunii charyzmatu, która w najbardziej autentycznym sensie łączy razem braci i siostry.
Jeśli na Regułę niezatwierdzoną miały wpływ pierwsze lata ewangelicznego doświadczenia braci, oddanego w tekście poprzez nieustanną konfrontację między życiem, które z samej natury ruchem, a regułą, która ustala kluczowe filary, Franciszek wie, że Klara rozumie i żyje tą cyklicznością życia i Ewangelii i proponuje jej ją bez żadnych obaw.
Tym, co nas łączy jest więc związek między życiem a Ewangelią, gdzie jedno oświetla drugie i otrzymuje od niego ciągłą inspirację. Jeśli bowiem prawdą jest, że Ewangelia ukierunkowuje życie na nawrócenie, to prawdą jest również, że życie pomaga nam słuchać słów Ewangelii podczas ciągle nowej drogi życia, zanurzonej w zmieniającej się historii.
Słowo Ewangelii oświeca i przemienia życie i ze swej strony jest oświecane słowem i życiem mężczyzn i kobiet, których spotykamy, małych i ubogich w obecnym czasie, stworzenia, jak i tych, którzy są w drodze poszukując sensu i prawdy.
Potrzebujemy bardziej życia pełnego akceptacji, oddania, miłości, dzielenia się, abyśmy mogli przyjąć słowa Ewangelii, bez której księga naszego życia pozostaje zapieczętowana.
Nie możemy owinąć się wokół siebie w poszukiwaniu naszej franciszkańskiej i klariańskiej tożsamości bez konfrontacji i ciągłego dialogu z naszą drogą życia i drogą wielu innych osób w tym niepowtarzalnym czasie.
Ewangelia wzywa nas do nawrócenia i zapala w nas wezwanie do radykalizmu w wierze, poprzez poszukiwanie Bożego oblicza w naśladowaniu Chrystusa; dar życia wzywa nas do radykalizmu daru z siebie, jako czegoś, co decyduje o pełni życia.
Radykalne naśladowanie Chrystusa ubogiego i ukrzyżowanego zjednoczyło Franciszka i Klarę w przestrzeni jednego braterstwa przeżywanego w ubóstwie i umniejszeniu, właściwych dla tych, którzy wyrzekają się oparcia i gwarancji.
Klasztor Klary i jej sióstr w San Damiano oraz Franciszka i jego braci na drogach świata, zachęcają nas, abyśmy razem szukali tego, co prawdziwie jednoczy, i abyśmy przez nasze życie byli profetycznym słowem w dzisiejszym świecie.
Czuję głęboko, że to jest dzisiaj nasze wspólne powołanie w Kościele i w świecie, który Bóg kocha: słuchać i przyjmować słowa Ewangelii, aby dzięki temu życie uległo przemianie i pozwoliło wyrazić moc Ducha, który w nim mieszka i chce doprowadzić je do pełni, jaką jest życie wieczne, miłość Ojca i Syna i Ducha Świętego, wieczny taniec otwarty dla wszystkich stworzeń. Ta pełnia oznacza życie wyzwolone i odkupione, a przez to zdolne, aby stać się dzisiaj prawdziwie braterskim oraz zaczynem braterstwa dla wielu mężczyzn i kobiet.
Drogie Ubogie Siostry!
W tym pierwszym moim przesłaniu, które kieruję z prostotą, proszę was, abyśmy razem podjęli tę ścieżkę między życiem a Ewangelią i abyśmy zachowali jako bracia mniejsi, wasi bracia, pewność, że również dzisiaj można żyć naszym powołaniem, tak pięknym i przepełnionym nadzieją.
Zobowiązuję się otaczać was, w imieniu św. Franciszka, serdeczną troską i staraniem, które opierają się na życiu według Ewangelii, naszej komunii i niezwykłym powołaniu.
Bądźmy dla siebie nawzajem przypomnieniem tego ognia.
Podczas gdy powierzam waszemu wiernemu wstawiennictwu drogę naszego Zakonu, który na ostatniej Kapitule Generalnej znalazł ważny punkt inspiracji i nowego otwarcia, obiecuję każdego dnia pamiętać o was przed Panem, aby wasze życie było ewangelizowane i przemieniane mocą Ducha Pańskiego i stało się dla wielu odblaskiem Jego Miłosierdzia.
Dziewica uczyniona Kościołem niech wam towarzyszy w tej drodze.
Przesyłam wam wszystkim braterskie pozdrowienie wraz z błogosławieństwem św. Franciszka i opieką św. Klary.
W uroczystość św. Klary
Rzym, 11 sierpnia 2021 roku
Br. Massimo Fusarelli, ofm
Minister generalny i sługa
Za: ofm.krakow.pl