W stolicy Peru Limie odbyła się ceremonia umieszczenia kamieni z wygrawerowanymi imionami kapłanów, zakonników i zakonnic zamordowanych przez Sendero Luminoso (Świetlisty Szlak) w okresie przemocy politycznej w Peru 1980-2000. Wśród nich figurują nazwiska franciszkanów o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka.
Miejsce Pamięci El Ojo que Llora (Płaczące Oko) jest to przede wszystkim rzeźba, autorstwa holenderskiej artystki, nazywającej się Lika Mutal. Jej zasadniczym celem jest zbiorowe upamiętnienie wszystkich Peruwiańczyków, którzy stali się ofiarami przemocy, a przesłanie jakie z niej wypływa to zachęta do pokoju i pojednania w kraju tak bardzo naznaczonym piętnem terroryzmu.
Sam kształt tej kamiennej rzeźby ma przypominać Pachamame (Matkę Ziemie) z której wypływająca woda wskazuje, iż ona łzawi. Wokół znajduje się jedenaście kręgów, kamienny labirynt, zawierający 32 tysiące kamieni, na których, w znacznej części zostały wygrawerowane imiona, wiek i rok śmierci tych, co zginęli w Peru w latach 1980-2000.
Miejsce to, szczególnie dla rodzin tych, którzy zaginęli bez wieści, zastąpiło cmentarz, gromadząc krewnych ofiar w rocznice ich urodzin bądź we wspomnienie wiernych zmarłych. Poza tym stało się ono stałym punktem odwiedzin podczas wizyt znanych osobistości z zagranicy jak i wszystkich zaangażowanych na rzecz Praw Człowieka.
Decyzja Ojca Świętego, Franciszka, o beatyfikacji naszych współbraci, oo. Zbigniewa Strzałkowskiego i Michała Tomaszka wraz z księdzem Alessandro Dordim, jak również czysto praktyczna potrzeba, by odnowić na pamiątkowych kamieniach imiona i nazwiska niektórych misjonarzy obcokrajowców i peruwiańskich księży, stała się wystarczającym powodem, aby miejsce to zgromadziło wszystkich, którym sprawy pokoju i pojednania leżą na sercu.
Celebracja ponownego i uroczystego umiejscowienia odnowionych kamieni z wygrawerowanymi imionami poniżej podanych ofiar odbyła się 9 marca bieżącego roku, a jej naczelnym mottem były następujące zdania: „«Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój». Nasi męczennicy oświetlają drogę”.
Celebracja, która była swoistą paraliturgią, poza Jego Ekscelencją, księdzem biskupem, Luisem Bambarenem, zgromadziła ambasadorów i innych pracowników placówek dyplomatycznych, tych krajów skąd pochodzili poszczególni misjonarze. Nasz kraj był reprezentowany, przez panią ambasador Izabelę Matusz, pana konsula Konrada Kiedrzyńskiego, którzy to w sposób bezpośredni uczestniczyli we wmurowaniu pamiątkowych kamieni, panią prezes Stowarzyszenia „Dom Polski”, Danutę Madej oraz przez franciszkanina, Dariusza Mazurka, który to w imieniu zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych przeczytał szkic biograficzny obydwóch naszych współbraci ze wskazaniem, że ich śmierć dzisiejszemu społeczeństwu, tak „płynnemu” i tak bardzo żyjącemu według dynamiki light, bez długotrwałych zobowiązań, pragnie powiedzieć, że w kontekście powołania danego od Boga warto być wiernym aż do śmierci. Słowa serdecznych pozdrowień wszystkim uczestnikom celebracji przekazał również ojciec prowincjał, Jarosław Zachariasz.
Strona peruwiańska natomiast była licznie reprezentowana przez pracowników organizacji i wolontariuszy organizacji Praw Człowieka (APRODEH), którzy wraz z Konferencją Wyższych Przełożonych Zakonnych Peru i z organizacją Caminos de Memoria (Drogi Pamięci) przy udziale księży i zakonnic z różnych zgromadzeń licznie obecnych w Limie, spotkanie to zorganizowała.
Tymi zaś, ku czci których zorganizowano uroczystość byli:
– Irene Mc Cormack, siostra zakonna z Australii, ze Zgromadzenia Sióstr św. Józefa od Najświętszego Serca, zamordowana w Huasa Hausa;
– María Augustina Rivas López, siostra zakonna ze Zgromadzenia Naszej Pani od Miłości Dobrego Pasterza, zamordowana w Huasahuasi – Chanchamayo;
– Zbigniew Strzałkowski, franciszkanin, zamordowany w Pariacoto;
– Michał Tomaszek, franciszkanin, zamordowany w Pariacoto;
– Alessandro Dordi, kapłan diecezjalny z Włoch z diecezji Bergamo, zamordowany w Santa;
– Víctor Acuña Cárdenas, kapłan diecezjalny z Peru, zamordowany w Huamanga;
– Teodoro Santos Mejía, kapłan diecezjalny z Peru, zamordowany w Huaripampa;
– Reynaldo Sáenz kapłan diecezjalny z Peru, zamordowany w Huaripampa.
Po przedstawieniu not biograficznych, przeczytano fragment Pisma Świętego z Księgi Ezechiela na temat obdarzonych ponownie życiem kości. Następująca po lekturze słowa, refleksja byłego biskupa Chimbote, osnuta była wątkiem analogii miedzy tym co wydarzyło się w czasie ostatnich godzin ziemskiego życia Jezusa i naszych współbraci męczenników z uwzględnieniem niektórych epizodów z życia księdza Sandro. Swoistym responsorium na słowa biskupa była modlitwa przebłagalna podejmująca temat ludzkiego serca twardego jak kamień. Poszczególne momenty celebracji wypełnione były deklamowaniem wiersza czy tez pieśniami nabrzmiałymi słowami o nadziei, życiu, radości, w końcu o przemianie nienawiści w miłość… Kluczowym momentem spotkania było umieszczenie na trwałe wspomnianych kamieni w jednym z kręgów. A tuż przed końcem celebracji, dwóch lektorów dialogowało za zgromadzeniem słowami z Pisma Świętego, słowami, który przypominały i zapewniały o miłości Pana Boga do swoich maluczkich, biednych, słabych… Odczytano także imiona zamordowanych osób na sposób litanijnych wezwań, prosząc, aby ci, którzy już odeszli do Pana, towarzyszyli nam na drodze naszej wiary.
Chcąc podsumować to wydarzenie, może warto wsłuchać się w słowa, które już po, zostały wypowiedziane przez organizatorów spotkania: „Poznanie historii każdego z tych męczenników, stało się okazją do spotkania się z bohaterami tego mrocznego okresu naszej historii. Staną się oni punktem odniesienia dla zwiedzających to miejsce” (Rosario Narvaez Vargas); „O jakże dobrze się oddycha powietrzem tak świeżym naszego społeczeństwa, które docenia pracę misjonarzy, co tak wspaniałomyślnie oddali swe życie za Peruwiańczyków. Oddychałem nadzieją, poczułem zapach róż jakby to to był delikatny powiew sprawiedliwości. I jeszcze ci licznie zgromadzeni uczestnicy, wszyscy przekonani, ze możemy zmienić serca i struktury” (Luis Lontop).
Wydaje się, ze słowa te nie są tylko czymś rzuconym na wiatr, bo jak napisał w liście do uczestników spotkania, wspomniany już minister prowincjalny, o. Jarosław: „Tam, gdzie pojawiają się męczennicy, tam ich duchowa płodność może pomóc wspólnocie Kościoła i narodu zobaczyć przychodzącą z góry moc, rzeczywistość mocy Bożego Królestwa. Męczennicy są bowiem znakiem Bożego działania w świecie. Działania zdolnego pojednać ze sobą w Chrystusie najbardziej odległe od siebie antypody”, a cel tego spotkania właśnie był też i taki, by uczynić krok do przodu na drodze wiodącej do pojednania nie poprzez zapomnienie historii lecz przez jej upamiętnienie.
o. Dariusz Mazurek OFMConv Peru
Foto: Maria Nieves Gonzales Figueroa
