Najliczniejszą grupę stanowią młodzi Niemcy, jest ich około tysiąca. Jest prawie czterystu Serbów, ponad 200 Francuzów, liczące ponad sto osób grupy z Włoch, Holandii, Portugalii i Rumunii. Co tydzień docierają młodzi z Ukrainy i Białorusi, i oczywiście Polacy. W tym tygodniu gościmy dwie większe grupy zorganizowane przez duszpasterzy: jedną z Zaborowa w diecezji tarnowskiej, a drugą z Gliwic. Jest mniejsza grupa z Wrocławia, także z duszpasterzem, i kilkudziesięciu młodych ludzi, którzy przyjechali indywidualnie z najróżniejszych miejscowości.
Większość osób, które są w tej chwili w Taizé, przyjechała w minioną niedzielę i pozostanie do następnej niedzieli. Dzień rozpoczynamy wspólną modlitwą poranną. Na dźwięk dzwonów kościół Pojednania szybko się zapełnia. Młodzi zajmują miejsca wokół wspólnoty braci, którzy długim szpalerem ciągnącym się przez środek kościoła klęczą pośród nich. Tradycyjne elementy jutrzni – śpiew psalmów, słuchanie słowa Bożego, responsoria, medytacja w ciszy, modlitwa wiernych… – łączy w całość wspólny śpiew. Krótkie teksty po łacinie, a także w językach współczesnych, umożliwiają wszystkim czynne uczestnictwo. Na taką modlitwę spotykamy się trzy razy dziennie. W ubiegłym i w tym tygodniu serca Polaków biją szybciej, kiedy ta kilkutysięczna wielojęzyczna rzesza ludzi przynależących do różnych tradycji chrześcijańskich jednym głosem śpiewa po polsku: „Bóg jest miłością, miejcie odwagę żyć dla miłości. Nie lękajcie się!”.
Po śniadaniu wszyscy rozchodzą się do swoich grup, w których pogłębiają wiarę. Grupy są zawsze międzynarodowe, tworzone na cały tydzień według kryterium wieku. Oddzielnie spotykają się więc młodzi w wieku 15-16 lat, którzy do Taizé mogą przyjechać tylko z opiekunami. W swoich grupach wiekowych gromadzą się licealiści, studenci, młodzi pracujący, starsi i rodziny z małymi dziećmi. Każda z tych grup ma swój program, na który składają się odpowiednio dostosowane katechezy biblijne wygłaszane przez braci wspólnoty, wymiana myśli i doświadczeń w małych grupach, a także jakieś zadanie praktyczne związane z organizacją wspólnego życia. Temat przewodni jest wspólny dla wszystkich.
br. Marek, Taizé