Ludwika Szczęsna urodziła się w wiosce Cieszki na Mazowszu w pamiętnym roku 1863, podczas powstania styczniowego. Odczuwając powołanie w czasach, gdy rosyjskie władze zakazały życia zakonnego, wstąpiła potajemnie do jednego ze zgromadzeń niehabitowych założonych przez bł. o. Honorata Koźmińskiego OFM Cap (Zgromadzenie Sług Jezusa). Na jego polecenie udała się potem do Krakowa, by pomóc św. Sebastianowi Pelczarowi, przyszłemu biskupowi przemyskiemu, w opiece nad dziewczętami. Z nim razem, przyjmując imię zakonne Klara, założyła – możliwe w zaborze austriackim – habitowe zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Przełożoną generalną sercanek była do końca życia. S. Klara Szczęsna zmarła w Krakowie w 1916 r.
Bliskie jest też wyniesienie do chwały ołtarzy kolejnych 41 męczenników XX wieku, którzy oddali życie za wiarę w Chrystusa, ginąc z rąk komunistów. Ich męczeństwa dotyczą dekrety wspomnianej dykasterii, których promulgowanie autoryzował Ojciec Święty na tej samej audiencji. 26 z nich to ojcowie i bracia kapucyni, zamordowani w 1936 r. w Hiszpanii. Pozostali męczennicy ponieśli śmierć w Laosie w latach 1954-1970. Są to: laotański ksiądz Joseph Thao Tien i 10 misjonarzy zagranicznych (kapłanów z paryskiego Stowarzyszenia Misji Zagranicznych i ze Zgromadzenia Misjonarzy oblatów Maryi Niepokalanej) oraz 4 świeckich Laotańczyków. Dodajmy, że już przed miesiącem Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych promulgowała dekret o męczeństwie włoskiego misjonarza oblata i laotańskiego świeckiego katechisty. Zostali oni zabici przez Pathet Lao w tym rządzonym do dziś przez komunistów kraju południowo-wschodniej Azji, w 1960 r.
Pozostałe dekrety, do których promulgowania Franciszek upoważnił wczoraj wspomnianą dykasterię, dotyczą cudu przypisywanego wstawiennictwu brazylijskiego kapłana diecezjalnego Francisco Victora zmarłego w 1905 r. oraz heroiczności cnót czworga włoskich sług Bożych. Wśród nich jest dwóch księży i dwie zakonnice. Troje z nich to założyciele zgromadzeń zakonnych.
ak/ rv