Nadszedł długo oczekiwany dzień, dzień wielkiego święta i radości we wspólnocie Braci Karmelitów Bosych w Bużumbura: Oto przybytek Boga między ludźmi!
Czwartek, 12 stycznia 2017 r., będzie dniem niezapomnianym we wspólnocie karmelitańskiej w Bużumbura, która przeżyła radość poświęcenia kaplicy domu formacyjnego pw. Św. Teresy Benedykty od Krzyża (dom formacji filozoficznej) i Oratorium modlitwy pw. Św. Jana Pawła II. Ceremonia ta zgromadziła wszystkich Braci Karmelitów z całej Delegatury Burundi i Rwanda, ponieważ uczestniczyli w Radzie Plenarnej w klasztorze w Bużumbura.
Ceremonia rozpoczęła się o 11.30 od konsekracji ołtarza i tabernakulum w oratorium mieszczącym się na I p. nowo-wybudowanego domu a następnie poświęcenia wszystkich pomieszczeń domu przez modlitwę i pokropienie wodą święconą. Po zakończeniu poświęcenia domu formacyjnego, procesjonalnie udaliśmy się na Eucharystię do przylegającej do starego domu kaplicy, gdzie ponownie miała miejsce konsekracja ołtarza, tabernakulum i poświęcenie drogi krzyżowej i ikon Matki Bożej Szkaplerznej i św. Jana od Krzyża i Teresy do Jezusa. Podczas homilii, Wikariusz generalny archidiecezji Bużumbura, bp. Anatol RUBERINYANGE, wychodząc od tekstu Biblii z 1 Krl 8, 22-30, wielbił Boga za to, że stworzył człowieka i dał mu inteligencję oraz zdolność do realizacji tak wspaniałych dzieł jak to, które oglądamy. Zapewne przesadził w tym nieco prorockim uniesieniu, że nowo zbudowany budynek, który oficjalnie został otwarty i poświęcony Bogu, jest najpiękniejszym budynkiem w Bużumburze. Stwierdził, że „Reformatorka Karmelu, którą Bóg powołał i umieścił w Hiszpanii, nie spodziewałaby się, że to czego ona dokonała w swoim kraju, mogłoby się urzeczywistnić w Afryce, a szczególnie w naszej stolicy”.
Na koniec podziwiał ten nowy dom i kaplice, dziękując wspólnocie i odpowiedzialnym, którzy dzięki którym to dzieło zostało zrealizowane. Po Mszy św. miał miejsce braterski posiłek, w czasie którego jedna z parafianek złożyła świadectwo, dlaczego lubi modlić się w kaplicy Karmelitów w Bużumbura. „Miałam poważne problemy życiowe – wyznała – i jeden z Ojców któremu się z nich zwierzyłam polecił mi odmawiać „Ofiarowanie miłości miłosiernej” św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Ta modlitwa bardzo mi pomogła i aż do dziś odmawiam ją modląc się za kapłanów, zakonników i zakonnice”.
Tuż przed zakończeniem uroczystości O. Fryderyk Jaworski, delegat prowincjała w Burundi i Rwandzie, wyraził słowa uznania i wdzięczności wobec tych wszystkich, którzy na różne sposoby przyczynili się do powstania tego domu, rozpoczynając od samego Boga, gdyż „Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą. Jeżeli miasta Pan nie ustrzeże, strażnik czuwa daremnie” (Ps 127).
Uroczystość zakończyła się błogosławieństwem udzielonym przez Sekretarza nuncjatury Apostolskiej w Burundi, który reprezentował naszego rodaka Bp. Wojciecha Załuskiego, nuncjusza apostolskiego w Bużumburze, wobec którego nasza wspólnota ma szczególny dług wdzięczności za okazaną pomoc w projekcie.
Za: www.karmel.pl
