Od razu po wylądowaniu w Astanie goście z Polski zostali zabrani samochodem w 500 kilometrową podróż do Pawłodaru. A wszystko po to, aby zapoznać się z tamtejszymi realiami duszpasterskimi oraz podstawowymi problemami społecznymi. Wspólnota katolicka w Kazachstanie jest stosunkowo nieliczna, ale bardzo związana z lokalnym Kościołem. Szczególnie budujące było przeżycie wieczornej eucharystii i uczestniczenie w przygotowanym przez tamtejszą młodzież przedstawieniu o Zmartwychwstaniu Chrystusa.
Ojciec Prowincjał zobaczył także budynki kościelne, które ks. Arcybiskup zamierza przeznaczyć do realizacji programów z szeroko rozumianą opieką zdrowotną. Ze względu na krótki czas trwania wizyty nie sposób było zorientować się w najbardziej naglących problemach dotyczących osób chorych. Można było jednak odnieść wrażenie, że niepełnosprawność fizyczna i intelektualna bywa skrzętnie ukrywana przez kazachskie rodziny i stanowi dla nich wyraz wstydliwego napiętnowania. Z pewnością sporo do życzenia pozostawia także sfera rehabilitacji oraz terapii uzależnień.
W kolejnych dniach pobytu w Kazachstanie o. Prowincjał i o. Paweł odwiedzili seminarium duchowne w Karagandzie, gdzie studiuje kamiliański kleryk Lasha. Wspólnota seminaryjna to zaledwie 11 kleryków pochodzących z Kazachstanu, Armenii, Gruzji oraz Filipin. Pomimo różnorodnych problemów formacyjnych i edukacyjnych, wśród alumnów dało się wyczuć radość i młodzieńczy entuzjazm.
W Karagandzie odbyło się również spotkanie z tamtejszym biskupem Adelio DellOro, który wyraził chęć współpracy z Zakonem Posługujących Chorym. vŻadna ze stron nie złożyła żadnych zobowiązujących deklaracji pozostawiając przyszłość w rękach Bożej Opatrzności.
Wizyta w Karagandzie stała się ponadto okazją do nawiedzenia relikwii błogosławionego Władysława Bukowińskiego wielkiego Apostoła Kazachstanu.
Za: kamilianie.eu.