Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego podjął następnie refleksję nad aktualnością wartości klariańskich: wyakcentował życie w klauzurze i zachowywanie świętej Ewangelii w życiu ubogim i w jedności sióstr.
W drugim Kongresie klarysek w Asyżu (pierwszy odbył się w roku 2008) wzięło udział 59 sióstr z różnych krajów świata. Motywem jego organizacji był jubileusz 800-lecia Konsekracji św. Klary, tożsamy z powstaniem Zakonu Ubogich Sióstr Świętej Klary (1212-2012). Zainspirowany on został przez same ubogie siostry jeszcze w roku 2008, gdy po raz pierwszy zgromadziły się w Asyżu. Jego organizacją zajął się o. José Rodríguez Carballo OFM, minister generalny Zakonu Braci Mniejszych, przy współpracy ze swoim delegatem ds. mniszek, o. Rafaelem Blanco OFM.
„Drogie siostry (…) nie możemy zadowolić się opowiadaniem dzieł naszych poprzedników, (…) Franciszka i Klary, lecz inspirując się ich życiem, musimy w naszych czasach wykonać to, co dotyczy nas” – już na początku spotkania wyjaśniał minister generalny. „Z tej racji – mówił – jest [nam] konieczna stała zdolność rozpoznawania znaków czasów i miejsc, aby móc je interpretować w świetle Ewangelii i w zgodności z myślą Kościoła”.
W myśl założeń Kongres miał sprzyjać ubogim siostrom w aktualnym rozeznaniu ich tożsamości i misji w Kościele, jak również ich relacji do braci mniejszych. Materiał pomocniczy do przemyśleń dostarczyło im kilku prelegentów, m.in. s. María Alegría Zarroca OSC, konferencją „Tożsamość klarysek dziś”, kardynał nominat João Bráz de Aviz – „Misja Ubogich Sióstr Świętej Klary”, o. Giacomo Bini OFM – „Wzajemność i relacja między Zakonem Braci Mniejszych i Zakonem Ubogich Sióstr Świętej Klary”.
Specyficzne motto Kongresu: Klara: Forma vitae, forma viva (Klara: Forma życia, forma żywa) – zachęcało uczestniczki nie tylko do rozeznawania założeń własnej tożsamości i misji (forma życia), ale też do dzielenia się osobistym doświadczeniem życia konsekrowanego (forma żywa). Na uwagę zasługuje „Projekt pomocy klasztorowi św. Klary w Jerozolimie”, od lat zamieszkałemu przez klaryski z Francji. Przedstawiła go S. Angela Emmanuela Scandella OSC. Projekt pomocy zapoczątkowany klaryskom jerozolimskim został przez Federację Umbryjską w roku 2007, dziś jest realizowany, lecz wymaga uzupełnień, w tym personalnych.
Jest oczywiste, że w aktualnym rozeznaniu stylu życia klariańskiego sprzyja powrót do jego źródeł, do kolebki jego powstania. Z tej racji uczestniczki Kongresu z modlitwą nawiedzały typowe miejsca w Asyżu, w których rozwijała się ich forma życia: Porcjunkula (obłóczyny św. Klary), San Damiano (pierwsza wspólnota ubogich sióstr), Bazylika św. Klary (grób świętej Matki) i Bazylika św. Franciszka (grób św. Ojca).
Pod koniec Kongresu asyskiego jego uczestniczki wystosowały list „Do wszystkich Ubogich Sióstr Świętej Klary rozsianych po całym świecie”. Mówią w nim o łasce wzajemnego spotkania, w tym z przedstawicielami Kościoła i braćmi mniejszymi, o rozeznawaniu własnej tożsamości, misji w Kościele i relacji do całej rodziny franciszkańskiej. Mając na uwadze potrzebę przeżywania powołania z pasją i radością, proponują wszystkim ubogim siostrom w świecie, aby podjęły refleksję nad rewitalizacją i znaczeniem ich życia i misji, formacji w jej każdym wymiarze oraz relacji z braci mniejszymi.
Kongres zakończył się w Porcjunkuli w niedzielę, 12 II. Rozsyłając ubogie siostry w świat, o. José Rodríguez Carballo OFM powiedział m.in.: „Idźcie, ukochane przez Pana, i pozdrówcie wszystkie siostry od ministra generalnego (…). Idźcie, siostry i oblubienice najwyższego Króla nieba (por. 3L 1) i opowiadajcie (… ), co widzieliśmy w tych dniach spotkania, modlitwy i refleksji (…). Idźcie, gwiazdy poranka (por. Iz 21, 11-12), przyjmijcie Boga w waszym dziś, posłuszne Słowu, które winno stale rozbrzmiewać w waszych sercach (…)”. Wielokrotnie wybrzmiewało słowo rozesłania: „Idźcie!” I stało się. Ubogie Siostry Świętej Klary pożegnały Asyż, miasto świętych Franciszka i Klary, i udały się na cały świat do swoich wspólnot.