Przed stu laty – 11 stycznia 1924 Pius XI wydał brewe „Inter frugiferas”, zatwierdzające Pobożny Związek Wiernych o charakterze międzynarodowym pod nazwą Instytut Terezjański, założony w 1911 w Hiszpanii przez św. ks. Piotra Povedę. Dziś liczy on ok. 3 tys. członków na całym świecie i wnosi cenny wkład dzięki wychowawczej i kulturalnej działalności swych członków.
Powołując do życia nową instytucję kościelną Piotr Poveda Castroverde (1874-1936) nadał jej imię św. Teresy z Ávili, która była też patronką założonej przez niego wcześniej Akademii św. Teresy dla studentów. Członkowie Instytutu uczestniczą w ewangelizacyjnej misji Kościoła, żyjąc wartościami Ewangelii oraz dbając o poważne przygotowanie religijne i zawodowe, łącząc wiarę i życie z zaangażowaniem na rzecz czynnego udziału w społeczeństwie, w instytucjach publicznych i prywatnych.
Obchody dziękczynne za minione lata, za przebytą drogę, zrealizowane projekty i dotychczasowe owoce działalności Instytutu odbywają się w całej Hiszpanii i w 30 krajach, w których jest on obecny. W samym dniu rocznicy, 11 bm. przewodniczący Włoskiej Konferencji Biskupiej kard. Matteo Zuppi przewodniczył uroczystej liturgii w rzymskiej bazylice św. Agnieszki za Murami, jutro natomiast podobnej Mszy św. dziękczynnej w madryckiej katedrze Matki Bożej z Almudeny będzie przewodniczył arcybiskup stolicy Hiszpanii kard. José Cobo Cano. Przybędą na nią dyrektorka Instytutu Gregoria Ruiz i jego Rada Kierownicza.
Różne inicjatywy, związane ze stuletnim jubileuszem, przewidziano też m.in. w Madrycie Barcelonie, Kordowie, Oviedo, Guadix, Santanderze i Saragossie w Hiszpanii a także w w Guadalupe, Buenos Aires, Tokio i Jerozolimie.
Instytut Terezjański, który w 1917 uzyskał zatwierdzenie kościelne i państwowe w samej Hiszpanii, z chwilą wydania dokumentu papieskiego stał się instytucją ogólnokościelną i rozpowszechnił się w wielu innych krajach, głównie hiszpańskojęzycznych W październiku 1923 Josefa Segovia, która od 1919 stała na czele tego stowarzyszenia, przedstawiła Piusowi XI prośbę o zatwierdzenie ogólnokościelne wraz z dokumentacją nt. Instytutu. Miał on już wówczas 12 ośrodków lub „Akademii” z ponad 300 członkami (socjuszami) różnych zawodów oraz ponad 450 byłych studentów i prawie 700 uczniów, przygotowujących się do pracy w charakterze nauczycieli lub do studiów uniwersyteckich. Wszystkimi Akademiami kierowały kobiety.
Instytut stawiał sobie za zadanie wspieranie równouprawnienia kobiet i ich dostępu do wykształcenia wyższego oraz brania przez nie odpowiedzialności w życiu publicznym zarówno w Hiszpanii, jak i w tych krajach, w których istniał. Z chwilą uzyskania akceptacji papieskiej wszystkie instytucje tworzące Instytut wskazały wspólny sposób życia w świecie, z zaangażowaniem i oddaniem w staranną formację i głębokie przeżywanie wiary.
Dziś Instytut Terezjański podlega Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, liczy prawie 3 tys. członków, włączonych w tzw. Stowarzyszenie Pierwsze (Asociación Primaria) (o zasięgu międzynarodowym i złożone wyłącznie z kobiet, angażujących się całkowicie w to dzieło) lub w Stowarzyszenia Współpracowników Instytutu Terezjańskiego (ACIT) na szczeblu regionalnym lub narodowym i złożone z mężczyzn i kobiet, zaangażowanych w wypełnianie misji dzieła stosownie do swych kompetencji.
Założyciel Instytutu św. ks. Piotr Poveda Castroverde był kapłanem hiszpańskim, urodzonym 3 grudnia 1874 r. Od najmłodszych lat był bardzo uwrażliwiony na biedę, krzywdę ludzką i nierówności społeczne, działał na płaszczyźnie charytatywnej, wydawniczej i oświatowej, pomagał wszystkim, zaangażowanym społecznie oraz walczącym z analfabetyzmem i ubóstwem. W 1911 założył Instytut Terezjański o takim właśnie prospołecznym, a zarazem głęboko religijnym profilu. Zginął śmiercią męczeńską, rozstrzelany za wiarę 27 lipca 1936 w Madrycie w czasie wojny domowej w Hiszpanii.
Błogosławionym i świętym ogłosił go św. Jan Paweł II odpowiednio 10 października 1993 i 4 maja 2003 (w stolicy Hiszpanii w czasie ostatniej podróży Ojca Świętego do tego kraju).
RV, kg/KAI
