W sobotę 9 listopada w katedrze sewilskiej prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych kard. Marcello Semeraro ogłosi błogosławionym ks. Józefa Torresa Padillę – XIX-wiecznego kapłana hiszpańskiego, czołowego teologa, kierownika duchowego, współzałożyciela Towarzystwa Sióstr Krzyża.
Oto krótki życiorys nowego błogosławionego:
Józef (José) Torres Padilla urodził się 25 sierpnia 1811 w San Sebastián de la Gomera na Teneryfie (Wyspy Kanaryjskie) jako przedostatni z czwórki dzieci w pobożnej rodzinie należącej do klasy średniej. Gdy nie miał jeszcze 10 lat, w ciągu doby – 31 marca i 1 kwietnia 1821 zmarli kolejno jego ojciec i matka, a wychowaniem czwórki sierot zajęła się siostra ich matki.
Będąc ambitnym dzieckiem chłopiec w wieku 5 lat postanowił naśladować starszych kolegów i zaimponować im i w tym celu wskoczył do głębokiej studni, co niemal przypłacił życiem, ale – jak sam wspominał po latach – został cudownie wyratowany, przede wszystkim dzięki pomocy jednego z miejscowych nauczycieli.
Józef wcześnie odkrył w sobie powołanie kapłańskie i jako 16-latek rozpoczął wstępne studia na Uniwersytecie San Fernando de La Laguna w Teneryfie, po czym w 1833 wyjechał na dalszą naukę do Sewilli. Nie dotarł tam jednak z powodu epidemii cholery i udał się do Walencji, gdzie w 1834 zapisał się na drugi rok filozofii, ale w rok później i tam pojawiła się epidemia, wrócił więc do Sewilli i tam zdołał ukończyć studia z teologii. Tam też 27 lutego 1836 przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał następnie jako kierownik duchowy, udzielając się także jako wykładowca seminaryjny i uniwersytecki oraz działając w parafiach tego miasta. W 1860 został proboszczem miejscowej parafii św. Marka.
W 1847 został profesorem teologii w tamtejszym seminarium duchownym. Sława jego wiedzy teologicznej z czasem dotarła do Rzymu i w 1870 bł. Pius IX zaprosił go do siebie w związku z przygotowywanym Soborem Watykańskim I, w którym kapłan sewilski wziął udział jako konsultant i teolog. Po zakończeniu (a właściwie przerwaniu) Vaticanum I w 1871 ks. Torres wrócił do Sewilli i został tam kanonikiem katedralnym.
Wcześniej, w 1861 zetknął się w konfesjonale z 17-letnią wówczas Marią de los Ángeles Guerrero y González, zwaną potocznie „Angelita”, pracującą w zakładzie obuwniczym i pragnącą zostać zakonnicą. Ks. Torres zaczął ją prowadzić duchowo, ukierunkowując ją ku założeniu nowego zgromadzenia zakonnego. W ten sposób w 1875 powstało przy jego udziale Towarzystwo Sióstr Krzyża, którego Angelita została pierwszą przełożoną generalną jako matka Aniela (Angela) od Krzyża.
Ks. kanonik był też spowiednikiem wielu innych zakonnic, z których wiele zasłynęło ze swej pobożności i licznych cnót. Taka postawa zyskała mu przydomek „Santero”, czyli „Budowniczy świętych”. Nazywany go również „Ojcem o spuszczonych oczach”, ponieważ chadzał ulicami miasta, nie rozglądając się wokół siebie.
Mieszkając na stałe w Sewilli nie zapominał jednak o swych stronach rodzinnych i np. w 1860 podarował swej parafii, w której go ochrzczono, dwa cenne obrazy hiszpańskiego malarza religijnego Bartolomé Estebana Murillo. W Sewilli zaś przyczynił się do odnowy zabytkowego ołtarza w miejscowej katedrze. Rzecz znamienna, że w 1873 zaproponowano go na biskupa Orense, ale sprzeciwił się temu rząd prezydenta Emilio Castelara i kandydatura kapłana upadła.
Ks. José Torres Padilla zmarł w opinii świętości 25 kwietnia 1878 w Sewilli.
