O. Sawarski, jako kapelan w szpitalu Befelatanana w Antananarywie, od kilkunastu już lat prężnie rozwija dzieło apostolatu Bożego Miłosierdzia. Zaczął od wyremontowania szpitalnej kaplicy, którą poświęcił Siostrze Faustynie, której zostało powierzone przesłanie Jezusa Miłosiernego. Szpital jest miejscem, gdzie ludzie w wyjątkowy sposób powierzają się Bogu, szukając Jego zmiłowania. W krótkim czasie ta skromna kaplica stała się Centrum kultu Bożego Miłosierdzia na całą diecezję Antananarywy, wychodząc szeroko poza obręb szpitala…
Widząc ogromną otwartość Malgaszów na ideę kultu Bożego Miłosierdzia, a także będąc naocznym świadkiem jego nadzwyczajnej skuteczności w życiu wiernych, o. Henryk pragnie rozwinąć ten kult w wielu innych miejscach. Opierając się na prężnej grupie laikatu, polski misjonarz, poza codziennymi obowiązkami kapelana, osobiście podejmuje inicjatywy w wielu innych diecezji, zakładając i animując grupy modlitewne skupione wokół idei Bożego Miłosierdzia. W ten sposób staje się krajowym moderatorem kultu Bożego Miłosierdzia na Madagaskarze i gorliwie kontynuuje swoją misję. Kolejna inicjatywa o. Henryka to założenie zgromadzenia zakonnego związanego z kultem Jezusa Miłosiernego. W tej inicjatywie jest na początku drogi, ale już kilkunastu młodych Malgaszów zapukało do drzwi nowego zgromadzenia i kontynuuje wstępną formację.
Już kilka lat temu zrodziła się nowa tradycja, aby w Niedzielę Bożego Miłosierdzia organizować wielkie święto w kaplicy szpitalnej Befelatanana. Setki wiernych, szczególnie z diecezji Antananarywy, spieszy, aby wziąć udział w tej niecodziennej manifestacji wiary i zaufania Bogu bogatemu w miłosierdzie. Organizowana jest uroczysta Msza, koronka do Bożego Miłosierdzia, spowiedź i publiczne oddanie czci relikwii Apostołki Bożego Miłosierdzia, św. Faustynie.
W tym roku w uroczystościach bierze udział biskup pomocniczy diecezji Antananarywy, Jean de Dieu, otoczony wieloma kapłanami. Święto Bożego Miłosierdzia organizowane przez o. Henryka, jest też wyjątkową okazją do spotkania się wielu Polaków zamieszkujących Madagaskar, dla których wiara ojców jest cennym skarbem i dlatego zanieśli ją poza granice swojej ojczyzny.
Z. Grad SVD, Madagaskar