Salezjanie z inspektorii Afryki Zachodniej Anglojęzycznej (AFW), w ramach swojej misji ewangelizacji, edukacji i promocji społecznej udzielają się w ponad 50 miejscowościach i wspólnotach, które liczą od 70 do 3500 mieszkańców każda. Tak więc mowa tu o małych lub bardzo małych skupiskach ludzkich, znajdujących się często poza głównymi miastami, miejscach bez dróg albo ze słabą siecią dróg. Są to wspólnoty, które, gdy chodzi o zaopatrzenie w wodę, zasadniczo korzystają z powierzchniowych cieków wodnych.
Tego rodzaju źródła wodne znajdują się również 5 kilometrów od niektórych wiosek, a pod względem higienicznym nie zawsze są bezpieczne. A poza tym, większa część ich wysycha w czasie pory suchej i pozostaje zaledwie nieco wody nie nadającej się do picia. To kończy się tym, że wspólnoty toczą ze sobą walki, co również dotyczy zwierząt, starając się zgarnąć dla siebie to niewiele, co pozostało.
Dlatego też salezjanie z AFW robią wszystko, aby zapewnić wodę pitną tym wspólnotom, co czynią dzięki międzynarodowemu wsparciu, funduszom, które są gromadzone przez salezjańskie prokury misyjne na całym świecie, takie jak: “Salesian Missions” z New Rochelle, w Stanach Zjednoczonych; “Misiones Salesianas” w Madrycie; “Don Bosco Mission” w Wiedniu, w Austrii, czy “Don Bosco Mission” w Bonn, w Niemczech.
Dzięki wspólnym wysiłkom można było zrealizować 18 projektów wodnych: 11 w regionie Sunyani, w jego środkowo-zachodniej części, i 7 w Tatale, na wschodnich krańcach, prawie że na granicy z Togo.
Chodzi tu przede wszystkim o studnie z ręcznym mechanizmem ekstrakcji wody (13), ale nie brakuje również wieży/zbiornika wody, 3 studni mechnicznych, a także – mechanicznej pompy wodnej na energię słoneczną.
Ogółem, beneficjentami tych inicjatyw jest około 4.020 osób z dystryktu Sunyani i kolejnych 3.430 z dysktryktu Tatale.
“Dać pić spragnionym, poza tym, że jest uczynkiem miłosierdzia, stanowi integralną część naszej strategii duszpasterskiej, ukierunkowaną na holistyczny rozwój ludzki, poszanowanie praw człowieka i pedagogikę prewencyjną” – mówi na koniec Benson Osei-Savio Boateng z Biura Planowania i Rozwoju Inspektorii AFW.
Za: www.infoans.org