Uzbecka nazwa Buxoro – miasto w zachodnim Uzbekistanie. Ośrodek turystyczny o międzynarodowym znaczeniu. Założone około I wieku, było jednym z głównych miast Sogdiani pod nazwą Numidżket. Było ważnym ośrodkiem handlu na szlaku karawanowym z Azji Środkowej do Europy. Od końca IX wieku zostało stolicą perskich Samanidów i ważnym ośrodkiem kulturalnym (działalność medyczna i filozoficzna Awicenny, poetów Rudakiego i Ferdousiego). W 999 zdobyta przez Turków. Zniszczona w 1220 przez Dżyngis-chana, a w 1370 zdobyta przez Timura. W połowie XVI wieku została stolicą mongolskiego chanatu bucharskiego, następnie emiratu pozostającego pod protektoratem rosyjskim. Od 1920 stolica Bucharskiej Ludowej Republiki Radzieckiej, a od 1924 włączona do Uzbeckiej SRR.
Stare miasto Buchary jest jednym z najcenniejszych zespołów architektury islamu w środkowej Azji i obejmuje około ok. 140 obiektów. Najważniejsze z nich to cytadela, ruiny murów obronnych, mauzoleum Ismaila Samanidy z IX-X wieku; meczety Kalian z XII wieku, oraz Magoki Attari z XII-XVI wieku; medresa Uług Bega z lat 1417-1418 (najstarsza teologiczna szkoła muzułmańska zachowana w Azji Środkowej); kompleksy budowli Paj Kalian, Labi Chauz, Bala Chauz, Kukeldasz, Czor Bakr z XVI wieku.
Od ponad dziesięciu lat w Bucharze pracują polscy franciszkanie, którzy budują w tym mieście kościół i klasztor.