Kafarnaum (hebr. כְּפַר נַחוּם, Kfar Nahum co w języku polskim oznacza Wioska Nahuma). W czasach rzymskich było miastem granicznym z prawem poboru podatku celnego. Nazwa Kafarnaum 14 razy występuje w Ewangeliach. Ewangelista Łukasz piszę, iz pochodzili z niego Apostołowie Szymon Piotr, jego brat Andrzej, Jakub Większy, Jan i Mateusz, (który był celnikiem w Kafarnaum). W Ewangelii Mateusza 4,13 znajdujemy wzmiankę, że Jezus zamieszkał w Kafarnaum. Podczas jednego z szabatów, Jezus nauczał w synagodze w Kafarnaum i uzdrowił chorego człowieka. Potem uzdrowił chorą na gorączkę teściową Piotra. Według Ewangelii Łukasza w Kafarnaum rzymski setnik poprosił Jezusa o uzdrowienie jego sługi. Ewangelia Marka wspomina o uzdrowieniu opuszczonego przez dach paralityka. Jezus przeklął Kafarnaum za brak nawrócenia jej mieszkańców.
Według tradycji chrześcijańskiej, po zmartwychwstaniu Jezusa, w Kafarnaum obok lokalnej gminy żydowskiej ukonstytuować miała się jedna z pierwszych gmin judeochrześcijańskich, której miejscem spotkań stać się miał dom apostoła Piotra.
Po inwazji muzułmańskiej w roku 638 miasteczko całkowicie podupadło i zostało puszczone. W 1894 roku teren dawnego Kafarnaum został wykupiony przez franciszkanów. Na początku XX wieku przeprowadzono pierwsze wykopaliska. Dziś jest to park archeologiczny i sanktuarium do którego pielgrzymują chrześcijanie odwiedzający Ziemię Świętą.