W likwidowanym z braku nowych powołań opactwie trapistów Notre-Dame des Neiges (Matki Bożej Śnieżnej) we francuskim regionie Ardèche zamieszkają siostry cysterski. Ostatnio w opactwie mieszkało około dziesięciu mnichów, spośród których tylko trzech to byli ludzie młodzi i zdrowi, poinformował francuski dziennik „La Croix”.
W styczniu tego roku siostry cysterki z Boulaur zgłosiły trapistom chęć przejęcia klasztoru. Pierwsze zakonnice wprowadzą się do Notre-Dame des Neiges w sierpniu. Do tego czasu zakonnicy przeprowadzą się do innego klasztoru trapistów.
Opactwo Notre-Dame des Neiges, tradycyjne miejsce życia duchowego w górskiej gminie Saint-Laurent-les-Bains, jest związane z bł. Karolem de Foucauld (1858-1916), który 15 maja 2022 roku zostanie kanonizowany w Rzymie. W 1890 roku zamieszkał on w tym opactwie jako nowicjusz, skąd został wysłany do Syrii, a następnie do Algierii. W Notre-Dame des Neiges spędził też kilka miesięcy po odzyskaniu niepodległości przez Algierię w latach 60. XX wieku trapista i lekarz, bł. Brat Luc (Paul Gabriel Dochier), zamordowany w 1996 roku mnich z Tibhirine.
Założone w 1852 roku przez mnichów z opactwa w Aiguebelle opactwo Notre-Dame des Neiges jest również znane pielgrzymom zmierzającym do Santiago de Compostela.
Karol (Charles) de Foucauld urodził się 15 września 1858 roku w Strasburgu. Był najstarszym dzieckiem w jednej z najbardziej zamożnych rodzin arystokratycznych Francji. Jego rodzice zmarli już w 1865 roku i opiekunem sześciolatka został jego dziadek. Karol był chłopcem niesfornym, za złe zachowanie został usunięty z prywatnej szkoły. W wieku 20 lat otrzymał wysoki spadek, który całkowicie roztrwonił w ciągu kilku lat, utracił też wiarę.
W 1879 roku ukończył szkołę oficerską i odbył służbę wojskową w Oranie. Tam zetknął się z głęboko wierzącą ludnością, co zrobiło na nim ogromne wrażenie. Zaczął szukać dróg odkrycia na nowo swojej wiary i prowadzenia życia bardziej radykalnego. Zafascynowany kulturą arabską w 1882 roku wystąpił z wojska i odbył podróż naukową do Maroka. Reportaże z tej podróży przyniosły mu duży rozgłos, a Towarzystwo Geograficzne w Paryżu nagrodziło go złotym medalem.
Nawrócił się pod wpływem swojej kuzynki i przyjaciela rodziny. W 1890 roku wstąpił do zakonu trapistów i przyjął imię Maria Alberyk. Od 1895 roku układał reguły nowych wspólnot zakonnych, oparte na duchowości Świętej Rodziny z Nazaretu.
Zwolniony w 1897 roku ze ślubów zakonnych wyjechał do Ziemi Świętej, gdzie pod imieniem Karola od Jezusa prowadził życie kontemplacyjne przy klasztorze klarysek w Nazarecie. W 1901 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pod koniec tegoż roku osiedlił się w pustelni Beni Abbes w środkowej Algierii, pomagając tubylcom. Pełnił też funkcję duszpasterza w garnizonach francuskich w Afryce i był doradcą władz wojskowych w Hoggarze. Od 1904 roku przebywał wśród Tuaregów na Saharze, gdzie założył pustelnię w Tamanrasset. Tam m.in. przełożył Ewangelię na język tuareski. 1 grudnia 1916 roku zastrzelił go członek islamskiej sekty sufickiej sanusijja.
Duchowość de Foucauld’a inspirowana jest ideą życia na pustyni: mieści w sobie samotność, surową ascezę i kontemplację, mające prowadzić do zjednoczenia z Bogiem. Charakteryzuje ją jednocześnie aktywność misyjna i świadectwo życia konsekrowanego, głównie przez pracę fizyczną, braterstwo i przyjaźń z ludźmi przy dostosowaniu się do stylu życia ubogich. Praca na własne utrzymanie ma być realizacją ślubu ubóstwa i naśladowaniem ukrytego życia Jezusa w Nazarecie.
Chociaż „brat Charles” marzył o braciach, zmarł samotnie. Dopiero gdy w 1920 roku René Bazin opublikował biografię Foucaulda, zwrócono w Europie uwagę na jego życie i działalność. W 17 lat po jego śmierci, w 1933 roku, pięciu paryskich seminarzystów i księży udało się na Saharę, by tam prowadzić życie mnisze na podstawie reguły Karola de Foucauld i przyjmując nazwę Zgromadzenie Małych Braci Jezusa. W 1939 roku powstały Zgromadzenia: Małych Sióstr Jezusa oraz małych sióstr i braci od Ewangelii, a także kilka instytutów świeckich oraz grup nieformalnych i stowarzyszeń kościelnych. Są one obecne również w Polsce.
Proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym toczył się w latach 1995-2003 i został zamknięty 4 marca 2003 roku w Mediolanie. Wzięła w niej również udział pochodząca z archidiecezji mediolańskiej kobieta, której cudowne uzdrowienie, za wstawiennictwem sługi Bożego, potwierdziła komisja lekarska Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W obecności Jana Pawła II Kongregacja ogłosiła 20 grudnia 2004 roku dekret uznający ten cud, co otworzyło drogę do beatyfikacji o. Karola de Foucauld. Papież Polak nie zdążył już jednak ogłosić go błogosławionym i uczynił to 13 listopada 2005 r. w Watykanie Benedykt XVI. W maju 2020 roku drogę do jego kanonizacji otworzył papież Franciszek, uznając cud za wstawiennictwem błogosławionego.
Oparte na duchowości bł. Karola Zgromadzenie Małych Braci Jezusa jest dziś obecne w 44 krajach. Duży wpływ na ich formację miał słynny francuski filozof Jacques Maritain, który po śmierci żony wstąpił do zgromadzenia, w którym zmarł w 1973 roku. Do Polski Mali Bracia przybyli w 1972 roku.
Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa powołała do życia 8 września 1939 roku Magdalena Hutin w Algierii. Jest jednym z kilkunastu apostolatów powstałych w oparciu o duchowość bł. Karola de Foucauld. Obecnie tworzą je osoby wywodzące się z prawie 70 narodowości, które działają na wszystkich kontynentach, w 67 krajach. W Polsce zgromadzenie działa od 1957 roku. Ponad 40 sióstr skupionych jest w kilku wspólnotach, m.in. w: Warszawie, Częstochowie, Machnowie, Krakowie-Nowej Hucie, Szczecinie, Lublinie. Liczą one zazwyczaj po kilka sióstr.
Trapiści, czyli cystersi ściślejszej obserwancji, należą do najsurowszych zakonów Kościoła katolickiego. Niezależny zakon tworzą od 1892 roku. Ich początki w La Trappe we Francji sięgają XVII wieku. Według ostatnich danych zakonu, na świecie istniało około 100 męskich i 75 żeńskich klasztorów trapistów, co oznacza ponaddwukrotny wzrost ich liczby w ciągu 75 lat. Jednocześnie jednak liczba zakonników znacznie się zmniejszyła do około 1700 trapistów i 1550 trapistek na całym świecie (stan na koniec 2019 roku) i stopniowo jest coraz mniejsza.
ts (KAI) / Notre-Dame des Neiges