„Ludzie po tych latach wojny jeszcze bardziej cierpią, nie widzą szans na lepszą przyszłość i zdecydowanie zubożeli. U nas w Aleppo brakuje wody, bo członkowie Państwa Islamskiego odcięli jej dopływ do naszego miasta. Czerpie się ją ze studni, brakuje elektryczności, ceny żywności poszybowały w górę, a ludzie są przecież bez pracy – mówi Radiu Watykańskiemu o. Alzabagh. – Jest to dla Aleppo sytuacja niby powojenna; nawet jeśli wojna wciąż trwa, to oblężenie miasta się zakończyło, króluje jednak cierpienie. Mimo to nie tracimy nadziei na pozszywanie tego naszego rozdartego społeczeństwa, które kiedyś było piękną międzyreligijną mozaiką. Cały czas wychodzimy na spotkanie drugiego. Wielkie rzeczy zaczynają się od małych gestów: uśmiechu, uściśnięcia wyciągniętej ku nam ręki. Wierzymy w to, że te małe znaki uczynią wielkie cuda i poprowadzą nas ku dialogowi i pokojowi”.
bz/ rv