Delegacja Związku Harcerstwa Polskiego na Litwie gościła na początku czerwca w Toruniu, gdzie obchodzono 100. rocznicę urodzin Błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego – patrona polskich harcerzy.
Delegacji towarzyszył pracujący w Wilnie dominikanin o. Jerzy Latawiec, kapelan ZHPnL.
Podczas uroczystości w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny na toruńskiej Starówce, w którym przed wojną posługę duszpasterską pełnił ks. Stefan Wincenty Frelichowski, wilnianom przekazano relikwie Błogosławionego.
W darze wilnianie zawieźli duży bochen litewskiego chleba z harcerską lilijką oraz obraz Błogosławionego Frelichowskiego dla kościoła Najświętszej Marii Panny, namalowany przez wileńskiego malarza Roberta Bluja.
Podarowane relikwiarz trafił następnie do dominikańskiego kościoła Świętych Jakuba i Filipa w stolicy Litwy, gdzie pracuje o. Latawiec. Relikwie wyniesionego na ołtarze przez Jana Pawła II kapłana zostały umieszczone w kościelnym skarbcu i będą towarzyszyły wszystkim ważniejszym uroczystościom harcerskim i mszom świętym.
Stefan Wincenty Frelichowski urodził się w 1913 roku w Chełmży na Pomorzu. W wieku 14 lat wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego – był m.in. drużynowym i zastępowym, a także komendantem Starszoharcerskiego Zrzeszenia Kleryków ZHP.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1937 roku. Gdy Niemcy wkroczyli do Polski we wrześniu 1939 roku, był wikariuszem parafii Najświętszej Marii Panny w Toruniu. Już 11 września został aresztowany i więziony w kilku obozach.
Mimo zakazu władz obozowych, prowadził pracę duszpasterską, rozdzielał Komunię św. Gdy zezwolono na przesyłanie paczek, zorganizował obozową Caritas. Przedzierał się też do chorych na tyfus, by spowiadać ich i udzielać im sakramentów. Zmarł w obozie w Dachau 23 lutego 1945 roku na tyfus, którym zaraził się od współwięźniów.
Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym 7 czerwca 1999 roku w Toruniu. W 2002 roku watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Sakramentów ustanowił Błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego patronem Harcerstwa Polskiego.