Czterech kapłanów Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi (sercanów białych), rozstrzelanych podczas Komuny Paryskiej 26 maja 1871 roku, zostanie ogłoszonych błogosławionymi w sobotę, 22 kwietnia 2023 roku w Paryżu. Zaproponowana data została już ostatecznie zatwierdzona przez Stolicę Apostolską. Uroczystości będzie przewodniczył Prefekt Dykasterii ds. Kanonizacyjnych kard. Marcello Semeraro.
Czcigodny Sługa Boży o. Ladislas Radigue SSCC, ówczesny Wikariusz generalny Zgromadzenia Najświętszych Serc oraz jego trzech Towarzyszy, członków Rady Generalnej, zostało aresztowanych w ówczesnym Domu Generalnym Zgromadzenia przy ulicy Picpus w Paryżu 12 kwietnia 1871 roku. Najpierw byli oni przetrzymywani w koszarach policyjnych, następnie przeniesieni do więzienia Mazas, a w końcu do więzienia La Grande Roquette. Zostali brutalnie zabici podczas tzw. Krwawego tygodnia 26 maja 1871 r. od strzałów z karabinów i broni ostrej. Wśród ofiar Komuny Paryskiej był również o. Henri Planchat – pierwszy kapłan Zgromadzenia Zakonników św. Wincentego a’Paulo, który także zostanie beatyfikowany 22 kwietnia przyszłego roku razem z Męczennikami z Picpus. Będą to pierwsi męczennicy z czasów Komuny Paryskiej, wyniesieni do chwały ołtarzy. Ich śmierć z nienawiści do wiary została wystarczająco udowodniona w procesie beatyfikacyjnym. Komuna, poza kwestiami społeczno-politycznymi, miała bowiem oczywiste implikacje antyreligijne: aby przezwyciężyć dawny system i promować nowe formy społeczeństwa, niektórzy komunardowie widzieli w religii chrześcijańskiej i jej przedstawicielach przeszkodę do wyeliminowania. Czcigodni Słudzy Boży zostali aresztowani i w końcu rozstrzelani tylko dlatego, że byli duchownymi.
Ogłaszając współbraciom zakonnym datę beatyfikacji Męczenników z Picpus Przełożony Generalny Zgromadzenia Najświętszych Serc, o. Alberto Toutin SSCC napisał między innymi: „Z wielką radością przyjmujemy tę dobrą nowinę dla Kościoła i dla naszego Zgromadzenia. Poprzez akt beatyfikacji Kościół uznaje, że nasi Bracia ponieśli śmierć męczeńską „na chwałę Boga i za zbawienie świata”. Z tego powodu mogą być przedstawiani jako wzorowi świadkowie, którzy towarzyszą Kościołowi w jego dziejowej pielgrzymce. Uznanie ich męczeństwa przypomina nam o naszym wspólnym powołaniu do świętości. Boże życie jaśnieje blaskiem w tych Męczennikach, którzy wiedzieli, jak je przyjąć i rozwinąć w sobie na wzór Jezusa: poprzez posługi, które im powierzono, poprzez odwagę podjęcia ryzyka pójścia za Jezusem, poprzez kontekst społeczny i polityczny, w którym przyszło im żyć. Jednocześnie to uznanie sprawia, że radujemy się i dziękujemy za dzieło, jakie Bóg przeprowadza w swoim Kościele przez tak wielu mężczyzn i kobiet, którzy świadczą o Jego miłości do samego końca. Wejdźmy więc w przeżywanie radości Boga i całego Kościoła, której powodem są ci bracia i przez ten akt dziękczynienia uwielbiajmy Boga za to, czego w nich dokonał”.
o. Andrzej Łukawski SSCC