Jaką część drogi do Boga pokazuje nam epidemia COVID-19? Obecne doświadczenie COVID-19 mówi nam wiele o nas samych i o naszym świecie. W szczególności chcę się skupić na tym, jak ta sytuacja oświetla różne aspekty naszej drogi do Boga i jak w trudnych czasach można znaleźć pocieszenie.
Po pierwsze, pokazuje nam, że jako ludzkość stanowimy jedno. Każdy człowiek, każdy naród, każda kultura, która sprawia, że jesteśmy tak różnorodni, jest częścią tej wielorakiej, bogatej i zależnej od siebie nawzajem ludzkości. To wskazuje nam drogę przezwyciężenia kryzysu. Jest ona możliwa, gdy uświadomimy sobie, jak ważne jest dbanie o dobro wspólne i jak wiele zależy od każdego z nas. Możemy żyć tylko jako jeden organizm. Odseparowani od siebie nie jesteśmy w stanie żyć. Bez względu na różnicę wieku, rasę, wyznawaną religią, czy posiadany status społeczny w obrębie naszej wspólnej ludzkości, każdy z nas jest jej częścią, nikt nie jest z niej wykluczony i nikt nie może się obejść bez innych ludzi. To pokazuje nam, że chcemy iść razem. Wszyscy jesteśmy zaniepokojeni, pomagamy sobie nawzajem przezwyciężyć lęki i obawy. Każdy z nas szuka sposobu jak być pomocnym, zaczynając od postawienia na drugim miejscu swoich potrzeb oraz zaakceptowania ograniczeń i poświęceń, które mogą przyczynić się dla dobra wszystkich.
Mamy okazję widzieć kompetentnie zaangażowanych i hojnych ludzi, którzy na pierwszej linii troszczą się o poszkodowanych, szukają rozwiązań lub podejmują trudne decyzje dla dobra drugiego człowieka.
Mamy okazję podziwiać wrażliwość tak wielu ludzi i organizacji oraz ogromne zasoby solidarności w młodych ludziach, w dorosłych i w starszych, we wszystkich zakątkach ludzkiego społeczeństwa. To pokazuje siłę wiary, siłę więzi, które jednoczą wierzących oraz miłość Jezusa Chrystusa, która nas pobudza do zgody i jedności. Tak wiele osób modli się razem w mediach społecznościowych. Chcą wyznawać swoją wiarę, tę wiarę, którą czują w głębi serca i której nie mogą zatrzymać tylko dla siebie. Otrzymałem informacje o wielu twórczych inicjatywach, które zostały podjęte zarówno w prowincjach, regionach, wspólnotach i dziełach apostolskich Towarzystwa Jezusowego… a także przez naszych współpracowników. Dziękuję Panu za to wszystko. Zachęcam was, abyście nadal szukali najlepszych sposobów, by być blisko osób potrzebujących, aby kroczyć razem z nimi wspólną drogą.
Łączę się w modlitwie z całym ciałem Towarzystwa Jezusowego, z Kościołem katolickim, wszystkimi Kościołami chrześcijańskie, wyznawcami innych religi i filozofii oraz tymi wszystkimi, którzy swoją postawą solidarności szukają i znajdują odpowiednie sposoby spieszenia innym z pomocą. Nie wiemy, jak długi jest ten odcinek drogi ani jaki nastąpi po nim. Prośmy więc o światło, by zobaczyć jaka jest jeszcze droga przed nami i o łaskę, której potrzebujemy, aby kroczyć nią jako bracia i siostry, w solidarności z całą ludzkością i planetą, na której żyjemy. Niech Pan nas błogosławi i strzeże podczas tej wspólnej drogi. AMEN
Więcej na: www.jezuici.pl