Tematem przewodnim były „Relacje we wspólnocie braterskiej”. Bracia przybyli z sześciu prowincji: Wniebowzięcia NMP – Katowice, Matki Bożej Anielskiej – Kraków, św. Franciszka – Poznań, Niepokalanego Poczęcia NMP Kraków, św. Jadwigi – Wrocław i Najświętszego Zbawiciela – Słowacja.
Czym jest juniorat braci zakonnych? Juniorat jest etapem formacji, przygotowującym brata zakonnego do złożenia ślubów wiecznych w Zakonie Braci Mniejszych i do jego przyszłej posługi na rzecz wspólnoty poprzez te wszystkie zajęcie, które nie są powiązane ze święceniami kapłańskimi, których bracia nie przyjmują. Przygotowanie to odbywa się w dwóch etapach, które łącznie trwają 5 lat. Pierwsze dwa lata po nowicjacie bracia zakonni przebywają we Wrocławiu-Karłowicach, gdzie pogłębiają swoją formację zakonną i zdobywają różne praktyczne umiejętności, aby następnie kontynuować juniorat w klasztorach prowincji podejmując wyznaczone zadania przez przełożonych.
Przejeżdżając przez Kraków wstąpiliśmy na krótką chwilę, aby nawiedzić Sanktuarium św. Jana Pawła II. Gdy już dojechaliśmy na miejsce i zostaliśmy zakwaterowani, mieliśmy jeszcze trochę czasu na odpoczynek. O godz. 18:00 zasiedliśmy przy wspólnym stolę, aby spożyć kolację. Wieczorem o 20:00 odbyła się wspólna rekreacja, gdzie mogliśmy się bardziej poznać z braćmi z innych prowincji i pobyć razem
Następny dzień rozpoczęliśmy od porannych modlitw i Eucharystii. Przed południem mieliśmy konferencję połączoną zajęciami warsztatowymi, które przeprowadził dla nas o. dr Sergiusz Bałdyga OFM, wykładowca seminarium i gwardian klasztoru w Katowicach -Panewnikach. Po obiedzie udaliśmy się w pobliskie góry. Może nie zdobyliśmy żadnego szczytu, ale jednak widoki mówiły same za siebie. Także na szlaku był czas na rozmowy z braćmi, a także na osobistą medytacje.
Podobnie drugi dzień naszego pobytu rozpoczęliśmy modlitwami i Eucharystią. Potem o. Augustyn Feliszek OFM wygłosił nam konferencję. W swoich rozważaniach mówił o osobistej relacji do Jezusa. Po konferencji było wystawienie Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi. Gdy zjedliśmy obiad, to po krótkiej przerwie, udaliśmy się do Zamku Spiskiego perły średniowiecznej na Słowacji, gdzie na wyniosłym wzgórzu ponad miasteczkiem, na wysokości 634 m n.p.m. wznoszą się efektowne ruiny potężnej średniowiecznej twierdzy.
Był to czas, który mogliśmy wspólnie przeżyć na modlitwie, konferencjach, wyjściu w góry i innych atrakcjach, a także we wspólnocie braterskiej. Mogliśmy jeszcze bardziej umocnić nasze więzi i podzielić się doświadczeniami z naszych wspólnot.
br. Izajasz
Za: ofm.krakow.pl.