Obecność zakonu w Słucku datuje się jeszcze w XVI w. Mimo przeważającej liczby mieszkańców prawosławnych oraz kalwińskiej szlachty misja zakonu w Słucku trwała nieprzerwanie gwarantując duszpasterstwo dla niemałej społeczności katolickiej. Ostatecznie władza sowiecka zamieniła budynek klasztorny na „masłowyj zawod” czyli zakład wyrabiający masło.
W 1992 r.prowincjał z Panewnik o. Damian Szojda podróżując przez Białoruś spostrzegł, że okolice Słucka są pozbawione jakichkolwiek kapłanów katolickich i zdecydował o otwarciu misji w tym mieście. W tym celu wysłał tam o. Aleksego Romanowicza z klasztoru w Górkach Wielkich. O. Aleksy po przybyciu na miejsce zamieszkał w skromnym domku „babuszki” i począł poszukiwać osób o korzeniach katolickich. W krótkim czasie zdołał zebrać niemałą grupę wiernych i rozpoczął budowę kościoła i klasztoru. Kościół poświęcił kardynał Kazimierz Świątek. Z biegiem czasu obecność prowincji panewnickiej objęła cały obszar południowej mińszczyzny na którym powstały nowe kościoły i klasztory: w Soligorsku, Osipowiczach, Kopylu, Lubaniu i Starych Drogach. Wkrótce dojechali kolejni kapłani i pojawiły się lokalne powołania. W parafii osiedliły się także siostry jadwiżanki z Bogucic, które cieszą się wielką popularnością i licznymi powołaniami. Obecnie parafia w Słucku jest jedną z najprężniejszych w archidiecezji mińsko-mohylewskiej.
Więcej (zdjęcia) na: www.prowincja.panewniki.pl