W naszym klasztorze mieszka teraz znacznie mniej ludzi niż w pierwszych miesiącach wojny. Niektórym udało się wrócić do swoich domów na terenach wyzwolonych przez ukraińską armię, innym zaś znaleziono mieszkanie i pracę na naszym terenie. Obecnie jest z nami kilkanaście rodzin, w tym osoby starsze i chore. Niektóre z tych rodzin nie mają już domów, do których mogłyby wrócić.
Naszym dzieciom i młodzieży udało się umożliwić edukację, choć jeszcze w warunkach wojennych. Uczą się w pobliskiej szkole podstawowej lub w samym Lwowie. Uczęszczają również na regularne zajęcia psychologiczno-rozwojowe. W jednej z sal klasztornych stworzyliśmy świetlicę dla najmłodszych, w której organizujemy dla nich zabawy. Niezmiennie jednak najbardziej ulubionym sposobem spędzania czasu przez dzieci, po szkole, pozostaje bieganie po klasztornych korytarzach i jazda na rowerach. Niektórzy młodzi ludzie uczestniczą w katechizacji i przygotowują się do przyjęcia sakramentów.
Obecnie podejmujemy wiele wysiłku, aby przygotować się do przetrwania zimy. Instalujemy alternatywny system ogrzewania klasztoru na wypadek, gdybyśmy nie mogli użyć podstawowego. Nasz klasztor zorganizował również punkt pomocy humanitarnej we współpracy z Caritas. Raz w tygodniu rozdajemy potrzebne artykuły potrzebującym, samotnym matkom czy osobom niepełnosprawnym.
W ostatnich tygodniach byliśmy ofiarami rosyjskich ataków rakietowych na obiekty infrastruktury krytycznej niecały kilometr od budynku klasztoru. Pomimo uszkodzenia sieci elektrycznej, mamy prąd, chociaż obecnie jest on wyłączany na kilka godzin w trybie awaryjnym na Ukrainie. Siostry w klasztorze w Żytomierzu doświadczają większych trudności z dostawą prądu i są narażone na ataki rosyjskich dronów.
Dziękuję za waszą hojność. Prosimy o modlitwę i zapewniamy o naszych modlitwach.
W Chrystusie
Bracia i Siostry ze Lwowa
