„Duch ubóstwa i posłuszeństwa ułatwił mu ćwiczenie się w pokorze. Kiedy wstąpił do nowicjatu, był już człowiekiem dojrzałym, który miał za sobą błyskotliwą karierę adwokacką i naukową. Jego towarzysze z nowicjatu, w większości chłopcy 17 czy 20 letni, byli pod wrażeniem braku jakiegokolwiek wywyższenia się z jego strony w stosunku do nich oraz prostoty, z którą akceptował także najniższe posługi domowe. Nie robił nic, aby pokazać swoją wyższość, wręcz odwrotnie, często w uniżeniu przyjmował wszystkie zadania i obowiązki, które mu powierzano. Bez narzekania akceptował krytykę czy niestosowne zachowania w stosunku do niego. Miał świadomość, że nie był wielkim mówcą. Nie miał wyraźnej wymowy i miał tendencje do szybkiego mówienia. Pomimo tego wszyscy doceniali jego szczere i przekonujące wezwania do heroicznego życia” – powiedział kard. Amato.
pp/ rv