W ramach obchodów święta Przemienienia Pańskiego 6 sierpnia 2021 r. wspólnota Kapucynów z Manoppello (Włochy) chciała przypomnieć, cztery wieki historii klasztoru, który począwszy samego początku w 1620 r. był nierozerwalnie związany z relikwią Świętego Oblicza. Duże tablice na zewnątrz bazyliki przypominają o tym pielgrzymom, którzy przybywają do Sanktuarium.
Sympozjum zorganizowane z tej okazji, rozpoczął minister prowincjalny br. Matteo Siro, kolejno zabrali głos br. Luigi Del Vecchio, który nakreślił obecność kapucynów w Manoppello, budowę małego i skromnego klasztoru, prawie ukrytego u podnóża Maiella, który z biegiem czasu był przedmiotem różnych renowacji i rozbudowy, szczególnie w XX wieku. Przypomniał gorzki fakt usunięcia zakonników po kasacji zakonów w czasie okupacji francuskiej, a więc w okresie po zjednoczeniu. W tym ostatnim przypadku Święte Oblicze pozostało zamknięte w kościele, a cała wspólnota z Manoppello czuwała nad klasztorem do czasu, gdy możliwy był powrót kapucynów. W kolejnym wystąpieniu br. Francesco Neri, radny generalny Zakonu, przedstawił teologię Świętego Oblicza, podkreślając, że twarz wyraża przede wszystkim tożsamość osoby. Święte Oblicze w Manoppello „uczy nas adorować i czcić Jezusa”, zatrzymując się, by opisać uszy, oczy, „które wołają” i „które przebaczają”, a także usta, „które otwierają się na uśmiech”. Na koniec skierował do zebranych żarliwe zaproszenie, aby „być zdumionym i podziwiać Święte Oblicze”.
W kolejnym przemówieniu niemiecki pisarz Paul Badde, autor wielu prac poświęconych Świętemu Obliczu publikowanych w różnych krajach świata, rozpoczął swoje refleksje od przypomnienia, jak wizerunek Świętego Oblicza (ikona z Manopello) przez długi czas nie był upubliczniany w Manoppello, z wyjątkiem rzadkich okoliczności i procesji. Dopiero od 1923 roku, podczas kolejnych prac adaptacyjnych Bazyliki, ówczesny przełożony br. Roberto da Manoppello zlecił zbudowanie obecnej monstrancji nad ołtarzem. Autor wystąpienia poruszył wiele innych tematów, począwszy od identyfikacji ikony, autorstwa br. Domenico da Cese (1905-1978), który porównuje Święte Oblicze z Całunem, wspomnianym w Ewangelii Jana, a następnie poruszając temat relikwii św. Weroniki (vera-ikon), jak twierdził po latach o. Heinrich Pfeiffer SJ. Jego badania nad identyfikacją Świętego Oblicza pojawiły się w międzynarodowych mediach w przededniu Wielkiego Jubileuszu 2000 roku. Pamiętna wizyta Benedykta XVI w Manoppello 1 września 2006 roku, którą Badde uznał za jeden z najważniejszych gestów Jego pontyfikatu, jeszcze bardziej umocniła w świecie znajomość i pobożność dla Świętego Oblicza. Zaledwie trzy tygodnie później papież podniósł kościół do rangi bazyliki mniejszej i dokładnie rok po swojej wizycie powierzył również kapucynom swoją osobistą modlitwę.
***
Święte Oblicze z Manoppello stanowi niewytłumaczalny obraz, bardzo cienką zasłonę, która utkana jest z jedwabiu morskiego (bisior), widoczna z obu stron, mierząca 24 x 17,5 cm i umieszczona nad ołtarzem bazyliki o tej samej nazwie. Dla wielu uczonych jest to Oblicze Zmartwychwstałego. Obraz przedstawia cierpiącą twarz człowieka, która tradycyjnie uważana jest za Oblicze Chrystusa. Po wejściu do kościoła patrząc na obraz, prześwietlony przez światło, wydaje się całkowicie przezroczysty, prawie niewidoczny. Zbliżając się do ołtarza, wygląd twarzy stopniowo staje się widoczny, patrząc z lewej lub prawej stron ołtarza. Ten sam obraz – z tyłu relikwiarza – można obejrzeć z bliska, wspinając się po schodach za ołtarzem. Szczególnie uderzające są oczy na obrazie, żywe, intensywne i głębokie spojrzenie, o którym trudno zapomnieć.
Cudowny wizerunek przechowywany jest relikwiarzu pomiędzy dwoma szybami, otoczonymi starożytną drewnianą ramą wykonaną przez kapucyna br. Remigio da Rapino w 1618 roku. W tym samym roku święty obraz został nabyty przez dr. De Fabritiis, który najpierw trzymał go ze czcią w swoim domu w Manoppello, a następnie oddał go kapucynom, aby wszyscy mogli go otaczać czcią. Święte Oblicze było obecne w Manoppello już od poprzedniego stulecia, o czym świadczy Relacja historyczna br. Donata Bomby, która została przygotowana na zlecenie ówczesnego prowincjała w celu udokumentowania faktu otrzymania tajemniczego wizerunku. Roztropny zakonnik doskonale zdawał sobie sprawę z acheropitycznej natury obrazu, poświadczając w 1640, a następnie publicznie w 1646, że nie był to obraz uczyniony ręką ludzką.
Zorganizowane sympozjum miało również na celu poszerzenie wiedzy o drogocennym obrazie także we wspólnotach kapucyńskich na całym świecie.
Rektor Bazyliki Świętego Oblicza w Manoppello br. Antonio Gentili OFMCap
Zobacz stronę internetową sanktuarium w następujących językach: włoskim, polskim, angielskim, niemieckim i hiszpańskim – https://www.voltosanto.net
⇒ Galeria zdjęć
⇒ Video – Święte Oblicze w Manoppello – video w języku włoskim
Artykuł i zdjęcia za: ofmcap.org
