Przed 350 laty, 31 stycznia 1673, urodził się Ludwik Maria Grignion de Montfort(1673-1716). Francuski ksiądz, dominikański tercjarz, misjonarz ludowy. Głoszone przez niego „całkowite oddanie Jezusowi przez Maryję” stało się punktem oparcia w wierze dla całych pokoleń katolików. Jego spuścizna teologiczna przyczyniła się w znacznej mierze do powstania licznych dzieł apostolskich, jak np. „Legion Maryi”. Kanonizował go w 1947 roku papież Pius XII.
W wieku 19 lat Ludwik Grignion wstąpił w Paryżu do zgromadzenia św. Sulpicjusza, gdzie kończy seminarium duchowne. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1700. W centrum swej duchowości osobistej i apostolskiej postawił kult Najświętszej Maryi Panny i wierność przyrzeczeniom chrztu świętego. Aby dać temu wyraz, przybrał jako drugie imię Maria, a do swego nazwiska dodał Montfort, od nazwy parafii, w której był ochrzczony.
Po święceniach kapłańskich w Paryżu Ludwik Maria Grignion de Montfort był początkowo kapelanem szpitalnym w Poitiers, gdzie założył wspólnotę poświęconą opiece pielęgniarskiej i nauczaniu w szkołach dla dzieci z ubogich rodzin. Później działał jako misjonarz w wioskach i miastach północno-zachodniej Francji, od 1706 roku z nadanym przez papieża tytułem „misjonarza apostolskiego” zwracając w sposób szczególny uwagę na kult Eucharystii oraz modlitwę różańcową.
W 1713 roku, pod koniec życia, napisał Regułę księży misjonarzy z Towarzystwa Maryi (połączonego z czasem ze Zgromadzeniem Ducha Świętego) dla, jak sam to określał: „ubożuchnego Towarzystwa dobrych kapłanów, którzy pod sztandarem Najświętszej Maryi Panny ruszyliby, aby nauczać katechizmu ubogich po wsiach i zachęcać grzeszników do nabożeństwa do Maryi”. Rozpoczął także organizowanie kongregacji żeńskiej – cór mądrości, których współzałożycielką i pierwszą przełożoną generalną była błogosławiona Marie-Louis Trichet. Zmarł 28 kwietnia 1716 roku w St.-Laurent-sur-Sevre.
Dopiero po śmierci Montforta kapłani i świeccy z jego otoczenia założyli „Montfortiańskie Towarzystwo Maryjne” , które działa do dziś głównie w służbie zdrowia i w dzielnicach nędzy w krajach Ameryki Południowej, Afryki oraz w Indiach.
Ludwik Grignion de Montfort był szczególnie przywiązany do pobożności maryjnej, której wyrazem są jego dzieła: „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” i „Tajemnica Maryi”, w których rozwinął doktrynę „niewolnictwa maryjnego” jako nabożeństwa polegającego na najdoskonalszym oddaniu się przez Maryję Panu Jezusowi. „Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” dał podstawy teologiczne dla „niewolnictwa maryjnego” i przyczynił się do rozpropagowania tej szczególnej praktyki.
To całkowite oddanie stało się centralnym elementem duchowości dla wielu wybitnych postaci Kościoła, wspólnot zakonnych i ruchów świeckich. Słowa „Totus Tuus” („Cały Twój”) z „Traktatu” św. Ludwika przyjął jako swą dewizę biskupią i później papieską św. Jan Paweł II, do Montforta nawiązał też w swojej encyklice „Redemptoris Mater”. Jego duchowość inspirowała też Matkę Teresę z Kalkuty (1910-1997) i jej „misjonarki miłości” , czy liczne ruchy maryjne. Również wielu biskupów w oficjalnym akcie zawierza swoje diecezje Jezusowi przez Maryję.
Znanym „niewolnikiem Maryi” i propagatorem tej idei jako „niewoli miłości Maryi” był Prymas Tysiąclecia, kardynał Stefan Wyszyński, a także św. Maksymilian Maria Kolbe i założone przez niego międzynarodowe Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae).
Za jego duchowych spadkobierców uważają się Zgromadzenie Misjonarzy Towarzystwa Maryi (montfortanie) oraz Bracia Świętego Gabriela.
ts (KAI) / Warszawa
