W powakacyjnym numerze „Misyjnych Dróg” przeczytamy o pracy misyjnej w azjatyckim, pustynnym Turkmenistanie oraz w trawionej wciąż wojną Ukrainie. W Turkmenistanie 25 lat temu, na pustynnej ziemi, gdzie nie było w zasadzie chrześcijaństwa, pojawili się misjonarze oblaci: Andrzej Madej i Radosław Zmitrowicz. Nie mieli ze sobą wiele: plecaki, po walizce. Opis ich pierwszych dni, miesięcy, lat jest jakby wyjęty z Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Dziś Kościół, choć niewielki, w tym muzułmańskim kraju żyje i rozwija się.
„To był październik 1997 roku. Dokładnie 10 dnia tego miesiąca dwóch misjonarzy oblatów pojawia się w Turkmenistanie: Andrzej Madej i Radosław Zmitrowicz. Nie mieli ze sobą wiele: plecaki, po walizce. Opis ich pierwszych dni, miesięcy, lat jest jakby wyjęty z Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Chodzą od drzwi do drzwi w Aszchabadzie – stolicy kraju. Z książki telefonicznej wyszukują nazwiska kończące się na «ski» i «cki» lub brzmiące po polsku i idą na spotkania z ludźmi. Niektóre drzwi się otwierają, a niektóre nie. W tych otwartych niektórzy chcą słuchać o Jezusie. Oblaci nocują w mieszkaniu, a potem w domu, który stał się nuncjaturą apostolską, bo są dyplomatami. Przez dwa lata sami odprawiają Eucharystię, bez udziału innych ludzi. Pierwsze Turkmenki ochrzcili w 2000 roku: Raisę i jej córkę Idzieszę” – napisał w edytorialu redaktor naczelny Marcin Wrzos OMI. „Chrześcijaństwo powróciło do tego kraju, na pustynię Kara-Kum, która stanowi około 75-80% terytorium kraju, 25 lat temu, po długiej przerwie. Historycy, a odkrycia archeologiczne to potwierdzają, twierdzą, że na tych terenach głosił Ewangelię św. Tomasz w drodze do Indii, że istniało tu miasto Mary (miasto Maryi), które było centrum chrześcijaństwa w tej części Azji (do XIV w.). Z czasem te tereny stały się muzułmańskie, chrześcijanie (najczęściej prawosławni) żyli w cieniu, a po rewolucji październikowej chrześcijaństwo przestało tam praktycznie istnieć. Zapraszamy Was, w tym powakacyjnym wydaniu pisma, na pustynne, misyjne drogi Turkmenistanu. To opowieść o miłości do Jezusa i ludzi” – kontynuował.
Autorzy tekstów na łamach „Misyjnych Dróg” (m.in. prof. UKSW Wojciech Kluj OMI, Stanisława i dk. Jerzy Demski, Diego Martin Saez, Maria Poniewierska, Andrzej Kerner, bp Radosław Zmitrowicz) opowiadają o starożytności i nowych początkach Kościoła w Turkmenistanie. Piszą o jego rozwoju. Ekspertami wydania są: Joanna Skowrońska, prof. UAM Paweł Zając, prof. Henryk Kasprzak i abp Jan Romeo Pawłowski. W dwumiesięczniku można przeczytać misjologiczne opracowanie na temat papieskiej pokutnej pielgrzymki do Kanady (Justyna Nowicka). Opublikowano także papieskie orędzie na tegoroczną Niedzielę Misyjną.
W 215. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowy z Andrzejem Madejem OMI i Raisa Karimovą – o Kościele w Turkmenistanie i czasach jego początkowego rozwoju.
W czasopiśmie znalazło się miejsce na dwa fotoreportaże. „Jest z nami kilku zagranicznych przybyszów, którzy wraz z nastaniem mroku wracają do rozstawionych w okolicy jurt i namiotów. Gdy zapada noc, Wrota Piekieł i gwiazdy na niebie są dla nas na wyłączność. W powietrzu unosi się mocno wyczuwalny zapach siarki, a lico rozświetla żar wydobywający się z rozpadliska. I dla tej chwili warto tu przyjechać” – to fragment zapisków Daniela Króla pt. „Wrota do piekła”. To relacja z wyprawy do serca turkmeńskiej pustyni Kara-Kum. Natomiast drugi reportaż mówi o pustych, wykonanych z białego marmuru, budynkach stolicy kraju – Aszchabadu.
W kolejnym wydaniu czasopisma nie brakuje działu „Przyjaciele Misji”, a także informacji dotyczących prowadzonego przez redakcję projektu „Misja Szkoła”. Jak zwykle jest też szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami z afrykańskiego Malawi. Opublikowano także felietony Elżbiety Adamiak i ks. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelnicy zachęcani są też do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl.
„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Elżbietę Adamiak, ks. Artura Stopkę oraz ks. Andrzeja Dragułę. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne jest także w wolnej sprzedaży.
mw omi / Poznań
KAI
