Palau, Wyspy Karolińskie, Pohnpei, Chuuk, Saipan, Wyspy Marshalla, Mariany, Guam. Kiedy słyszymy nazwy wysp lub archipelagów w zachodniej części Oceanu Spokojnego, mogą przychodzić na myśl wspomnienia ze szkolnych zajęć z geografii. Odległości między nimi są bardzo duże i rzadko pojawiają się na pierwszych stronach gazet. Dla jezuitów jest to jednak region aktywnej obecności misyjnej, naznaczony kreatywnością i duchem przygody, i to już od 100 lat.
Chociaż hiszpańscy jezuici z Prowincji Filipińskiej przybyli tam już w 1668 roku, to jednak w 1769 roku zostali wypędzeni ze wszystkich terytoriów związanych z hiszpańską koroną. Warto przypomnieć, że pierwszym pięciu hiszpańskim jezuitom na Marianach towarzyszył 13-letni filipiński chłopiec Pedro Calungsod, który służył jako zakrystian. Z czasem został katechetą i zginął jako męczennik na Guam w 1672 roku. Został kanonizowany przez Benedykta XVI w 2012 roku.
Dopiero w XX wieku, w 1921 roku, jezuici zaryzykowali powrót do tego regionu. Statek z 22 jezuitami na pokładzie (na zdjęciu) rozrzucił ich wzdłuż wybrzeży kilku wysp w małych grupach od dwóch do czterech misjonarzy. W ten sposób odbudowali misję, która została porzucona w XVIII wieku. Wysłanie jezuitów w ten region było odpowiedzią Towarzystwa Jezusowego na konkretną prośbę papieża Benedykta XV, który nie był w stanie przekonać żadnego innego zgromadzenia zakonnego do wzięcia odpowiedzialności za taką misję; zwrócił się do jezuitów powołując się na ich szczególny ślub posłuszeństwa odnośnie do misji składany papieżowi.
Na wyspach, na których pracowali jezuici, szybko powstawały kościoły i szkoły, zwłaszcza po drugiej wojnie światowej, kiedy misję powierzono jezuitom ze Stanów Zjednoczonych. Wydali słownik języka lokalnego w Palauhd, wypracowali programy ewangelizacji dostosowane do lokalnych kultur, rozwinęły się projekty budowlane. To była misyjna o wyjątkowej dynamice!
Dzisiaj pracuje w tym regionie kilkunastu jezuitów tworząc wspólnotę należącą do jednej z Prowincji Stanów Zjednoczonych.
Za: www.jezuici.pl