Jest to działanie bardzo angażujące i fascynujące, jeśli lata przeszłości są liczne, kiedy powołanie do formacji kulturowej sięgające początków franciszkanizmu rozwija się, wzrasta w z biegiem czasu i wzbogaca się o nowych wielkich myślicieli.
Aż do chwili obecnej, kiedy to Papieski Wydział Teologiczny „Św. Bonawentury” – ściśle związany ze wspólnotą zakonną i międzynarodowym kolegium „Seraphicum” Braci Mniejszych Konwentualnych – rozpoczął swój 111. rok akademicki.
Jubileusz, który miał miejsce w dniu 16 października 2014 roku, nacechowany był stałym napięciem pomiędzy przeszłością i przyszłością, wskazując jednocześnie na chwilę obecną jako na czas zaangażowania w planowanie życia wspólnoty zakonnej i akademickiej.
Ale nie tylko własnej wspólnoty, na horyzoncie pojawiło się spojrzenie skierowane na inne rodziny franciszkańskie; w tym kierunku poszedł Minister generalny Zakonu fr. Marco Tasca, proponując utworzenie jednego wspólnego uniwersytetu franciszkańskiego. „Mam pragnienie, – powiedział fr. Tasca – a polega ono na tym, by wszystkie siły franciszkańskie zjednoczyły się w jednym uniwersytecie, w służbie Kościołowi i światu. Życzę, abyśmy jako ministrowie generalni potrafili wzrastać i mogli wreszcie zmierzać w tym kierunku tej pożądanej rzeczywistości”.
Spotkanie rozpoczęło się uroczystą Eucharystią, której przewodniczył bp Angelo Vincenzo Zani, sekretarz Kongregacji Wychowania Katolickiego; w koncelebrze znaleźli się jeszcze dwaj biskupi: Paolino Schiavon (biskup pomocniczy dla regionu Rzym-Południe) i Giuseppe Piemontese (franciszkanin i ex-student Seraphicum).
Seraphicum, instytucja ważna dla Zakonu i Kościoła, stanowi także rzeczywistą i właściwą uczelnię-laboratorium, która może dostarczać ważnych odpowiedzi teoretycznych i wskazań praktycznych.
Na trzy istotne wyzwania, które angażują całą wspólnotę wskazał gwardian fr. Felice Fiasconaro: zaangażowanie dla wspólnoty stałej i wspólnoty formacyjnej do tworzenia jednej wspólnoty braterskiej – charakteryzującej się różnorodnością geograficzną (23 kraje), zróżnicowaniem wieku (ponad 80 zakonników w wieku od 25 do 94 lat) – która poszukuje własnego paradygmatu kulturowego, a wcześniej – stawia czoła pilnemu wyzwaniu interkulturowości.
„Tutaj nie można żyć życiem braterskim, jeśli pozostaje się przywiązanym do własnych prowincjonalizmów – podkreślił fr. Fiasconaro – jeśli nasze horyzonty zostają zablokowane wewnątrz określonych ram, jeśli nie rozgorzeje w nas pasja na rzecz drugiego, na rzecz odmienności drugiego”.
Punktem wyjścia dla wspomnień nad przeszłością i planowaniem przyszłości jest bez wątpienia książka napisana pod red. Fr. Francesco Costy pod tytułem: „Papieski Wydział Teologiczny Św. Bonawentury (1905-2014) w 50. lecie Seraphicum (1964-2014)”. Opracowanie przez fr. Luciano Bertazzo zostało określone jako „praca intensywna, ciągła, usystematyzowana”, „świadectwo pasji i zaangażowania na rzecz Zakonu w utrzymywaniu żywą tej instytucji charakteryzującej, na poziomie ogólnym, tożsamość kulturową rodziny konwentualnej”.
W kwestii przyszłości, projekty układają się w wachlarz, poczynając od konieczności – ze swej strony podkreślił fr. Roberto Carboni, sekretarz generalny SGF – kształcenia nowych myślicieli.
„Nie będzie nowej myśli bez nowych myślicieli. Wysiłek Zakonu zmierza, i to od wielu już lat, do zorganizowania grupy nowych wykładowców z różnych dziedzin”. Ten wysiłek idzie równolegle z umacnianiem wspólnoty formacyjnej „naznaczonej wielokulturowością jej członków i interkulturowością relacji, z wychowawcami otwartymi na różne kultury”.
Wśród przyszłych projektów jest z pewnością także ten, który podejmuje konieczność wypróbowania nowej metody teologicznej.
„W latach, które charakteryzują się rozczłonkowaniem wiedzy teologicznej – wyjaśnił dziekan fr. Domenico Paoletti – wydział nasz zwraca szczególną uwagę na wypracowanie metody w teologii, poprzez uruchomienie „Projektu św. Bonawentury”, którego zadaniem będzie rozwój powiązań pomiędzy życiem wiarą i myślą teologiczną, pomiędzy modlitwą i teologią, pomiędzy życiem braterskim a poszukiwaniem teologicznym; formowanie i umacnianie wspólnoty braci, którzy zainteresowani studiowaniem nauczą się uprawiać teologię jako wymóg i konsekwencję życia wiarą we wspólnocie; chodzi o zakonników, którzy oddadzą się z pasją i kompetencją poszukiwaniom naukowym i nauczaniu, i w tym zaangażowaniu odnajdą własny talent, powołanie ‘wyjścia’, by jako ‘animatorzy’ iść ku peryferiom geograficznym Zakonu i Kościoła, i tym egzystencjalnym współczesnego człowieka”.
Po południu, na zakończenie obchodów, odbył się wspaniały koncert Chóru Diecezji Rzymskiej i Orkiestry „Fides et Amati”, pod dyrekcją Marco Frisiny. Koncert poprzedziło wystąpienie fr. Orlando Todisco OFMConv.
Elisabetta Lo Iacono
Biuro prasowe Seraphicum
Za: www.ofmconv.net.