Zgodnie z tradycją, wczesnym popołudniem 31 grudnia, Przełożony Generalny dokonał oficjalnej prezentacji Wiązanki 2014, udając się z wizytą do Domu Generalnego Córek Maryi Wspomożycielki. Ten zwyczaj zapoczątkował sam Ksiądz Bosko.W rodzinnym klimacie ks. Pascual Chávez spotkał się w audytorium Domu Generalnego z Matką Yvonne Reungoat, sporą grupą CMW i innymi przedstawicielami Rodziny Salezjańskiej. Przedstawił im pokrótce treść i układ Wiązanki 2014, która została opatrzona mottem: «Da mihi animas, cetera tolle». Czerpiemy z doświadczenia duchowego Księdza Bosko, aby kroczyć drogą świętości zgodnie z naszym specyficznym powołaniem. «Chwała Boża i zbawienie dusz».
Już na początku Przełożony Generalny zachęca członków Rodziny Salezjańskiej do «zaczerpnięcia ze źródeł duchowości Księdza Bosko, tj. z jego miłości wychowawczej i duszpasterskiej. Ona znajduje swój wzór w Chrystusie Dobrym Pasterzu; zaś swoją modlitwę i swój program życia w dewizie Księdza Bosko Da mihi animas, cetera tolle. Idąc tą drogę pogłębienia, możemy odkryć “Księdza Bosko mistyka”, którego doświadczenie duchowe znajduje się u podstaw naszego sposobu przeżywania dzisiaj duchowości salezjańskiej, w różnorodności powołań, które nim się inspirują. Również udziałem nas samych może stać się mocne doświadczenie duchowości salezjańskiej. Na bazie tego wszystkiego, jako źródła owocności jego działania i jego aktualności, znajduje się coś, co często umyka także nam, jego synom i córkom: głębokie życie duchowe; to, co można by nazwać jego “zażyłością” z Bogiem. Kto wie, czy to nie jest właśnie najlepsza cząstka, jaką nam pozostawił, abyśmy go mogli kochać, wzywać, naśladować, postępować za nim, by w końcu spotkać Pana Jezusa i doprowadzić do spotkania z Nim ludzi młodych».
W pierwszej części Wiązanki zostały umówione elementy duchowości Księdza Bosko, które określają jego doświadczenie duchowe: punktem wyjścia jest chwała Boża i zbawienie dusz; głębokim korzeniem jego życia wewnętrznego i jego działania apostolskiego jest zjednoczenie z Bogiem; narzędzia, za pomocą których realizowane jest salezjańskie posłannictwo zakonne i apostolskie, przekładają wartości widzialne na widzialne dzieła; punktem dojścia jest świętość wszystkich, zgodnie z własnym stanem życia każdego.
W drugiej części Przełożony Generalny przywołuje miłość duszpasterską jako centrum i syntezę duchowości salezjańskiej. Oddając się młodzieży, Ks. Bosko chciał przekazać jej doświadczenie Boga. Miłość jest główną propozycją w przypadku każdej duchowości, formą i istotą wszystkich cnót i tym, co stanowi i buduje osobę. W naszym przypadku ta miłość wyraża się w miłości duszpasterskiej, która, kontemplując Jezusa Dobrego Pasterza, popycha nas do życia dewizą Da mihi animas cetera tolle.
W trzeciej części wykazane zostało, że duchowość salezjańska – chociaż zawiera wspólne i użyteczne elementy dla wszystkich powołań, które się nią inspirują i dobrze są ujęte w “Karcie tożsamości Rodziny Salezjańskiej” – jest jednak przeżywana w różny sposób, zgodnie z własną specyfiką każdej z poszczególnych grup Rodziny Salezjańskiej i zgodnie ze stanem życia każdego: życie konsekrowane, posługa kapłańska, wierni świeccy, rodzina i młodzież.
Salezjańska duchowość młodzieżowa uważa codzienność za miejsce spotkania z Bogiem, a jako że jest zakorzeniona w orędziu i doświadczeniu Zmartwychwstałego Pana, jest radosna i optymistyczna. Wychowuje ona do przyjaźni i do osobistej relacji z Panem Jezusem, czyniąc to w komunii kościelnej i z pomocą Maryi.
Grupy Rodziny Salezjańskiej włączają licznych świeckich w swoje posłannictwo i są wezwane do życia salezjańską duchowością świeckich.
A następnie, mając świadomość, że nie może być duszpasterstwa młodzieżowego bez duszpasterstwa rodzin, jesteśmy wezwani do wypracowania salezjańskiej duchowości rodzin.
I na koniec, Przełożony Generalny proponuje pewne konkretne zadania Rodzinie Salezjańskiej: pogłębić doświadczenie duchowe Księdza Bosko; żyć miłością duszpasterską; proponować i przekazywać duchowość salezjańską zgodnie z różnorodnością powołań; czytać pisma Księdza Bosko, które uważa się za źródła duchowości salezjańskiej.
Komentarz do Wiązanki kończy się małym poematem pt. „Święci”, którego autorem jest ks. Pasquale Liberatore, wieloletni Postulator generalny ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej. Mowa tu o małym i osobistym “credo”, które zawiera wszystko to, czym jest duchowość salezjańska, wyrażająca się, w swojej autentyczności i zasadności, w przebogatych i najróżnorodniejszych owocach świętości Rodziny Salezjańskiej, począwszy od Założyciela i ojca – Księdza Bosko. «Mój pierwszy list jako Przełożonego Generalnego nosił tytuł “Salezjanie, bądźcie święci” i był listem, który uważałem za programowy dla moich rządów. I jestem szczęśliwy, że mój ostatni list, który napisałem jako Następca Księdza Bosko, jest gorącym zaproszeniem do zaczerpnięcia z jego duchowości. Tam znajduje się wszystko to, czym chciałbym żyć i co chciałbym zaproponować wam wszystkim, najdrożsi członkowie Rodziny Salezjańskiej i droga młodzieży».
Cały tekst Wiązanki jest dostępny także w języku polskim na stronie sdb.org wraz z wideokomentarzem. Tekst Wiązanki dostępny jest również w Dokumentach Rady Generalnej nr 417.
