Będzie on jednym z największych wydarzeń, jakie są przewidziane w tym roku, a zgromadzi on przedstawicieli wszystkich inspektorii Salezjanów i Córek Maryi Wspomożycielki. Jego tematem będzie: „Rozwój charyzmatu Księdza Bosko do połowy XX wieku”.
Kongres ten jest organizowany wspólnie przez Salezjanów i Córki Maryi Wspomożycielki we współpracy z grupą koordynacyjną, którą tworzą: ks. Francesco Cereda, wikariusz Przełożonego Generalnego; s. Piera Cavaglià, sekretarka generalna CMW; ks. Aldo Giraudo, gdy chodzi o historię duchowości salezjańskiej, oraz ks. José Manuel Prellezo – historia pedagogiki salezjańskiej, ks. Giorgio Rossi – historia dzieła salezjańskiego, i ks. Bruno Bordignon – sekretarz.
W tych dniach została opublikowana ostateczna wersja programu Kongresu: jest przewidzianych 9 głównych konferencji w czasie dopołudniowym oraz 38 wystąpień w ramach grup po południu, nie licząc prezentacji książek: “Fonti salesiane”, “Epistolario di Don Bosco” i “La storiografia salesiana tra studi e documentazione nella storiografia postconciliare”.
Program kongresowy obejmuje trzy główne dni poświęcone historii dzieła, pedagogii i duchowości salezjańskiej. A poza tym, dwie połówki dnia złożą się na czas otwarcia i zakończenia spotkania, w czasie którego będzie mowa o aktualności charyzmatu Księdza Bosko. Będą także obecni: Przełożony Generalny SDB i Przełożona Generalna CMW oraz przedstawiciele poszczególnych grup Rodziny Salezjańskiej.
Komitet organizacyjny doszedł do porozumienia, gdy chodzi o temat i nazwę Kongresu po wielu spotkaniach dyskusyjnych. Tak to ujmuje siostra Grazia Loparco: “Może pojawić się pytanie: dlaczego mamy uczcić Dwusetlecie urodzin Księdza Bosko wydarzeniem, które nie wydaje się ukazywać bezpośrednio jego osoby, lecz to, co zaczęło się od niego i jest po nim kontynuowane? Jednakże profil biograficzny Księdza Bosko stanowi tutaj tło i to z różnych powodów. Jednym z nich jest fakt, iż bardzo dużo o nim napisano i w odniesieniu do jego osoby. (…) Kolejny kongres, który traktowałby o jego życiu, mógłby być mało wyrazisty, a to ze wzgędu na jego użytkowy charakter, który łączy się z wyjściem poza, gdy chodzi o obszar historii i geografii, jak on sam lubił to robić”.
“A zresztą – kontynuuje zakonnica i badaczka – poprzez ten wybór w pełni wpisujemy się w zakres salezjańskiej historiografii, która przynajmniej od piętnastu lat zgłębia salezjańskie Dzieło, studiując okres po śmierci założyciela. Mamy konkretną linię życia, która zaczyna się metrykalną datą jego urodzin – 16 sierpnia 1815 roku, a kończy datą 31 stycznia 1888 roku. I jednocześnie mamy charyzmat, który bierze od niego swój początek i przeżywa potem wielki rozwój na wszystkich kontynentach”.