Materdomini, mała miejscowość położona na terenie gminy Caposele (Avellino), jest znana ze względu na Sanktuarium Świętego Gerarda Maiella, brata zakonnego, redemptorysty, zmarłego w roku 1755 w wieku 29 lat.
Każdego roku przybywają do sanktuarium pielgrzymi z różnych stron Włoch, przede wszystkim z regionów południowych, zwłaszcza po ustanowieniu przez Konferencję Biskupów Kampani, Świętego Gerarda opiekunem matek i dzieci. Bardzo wymowna jest obecność w sanktuarium pielgrzymów z zagranicy: Polski, Szwajcarii, Niemiec, Irlandii, Anglii, Belgii, Holandii, jak również zza oceanu: Argentyny, Kolumbii, Wenezueli czy Australii. Pielgrzymi przybywaja do sanktuarium przez cały rok, zwłaszcza w okresie od Świąt Wielkanocnych do Świąt Bożego Narodzenia ze szczególnym nasileniem w okresie Święta Patronalnego przypadającego 16 października. Jest to szeroka rzesza ludzi, którzy się gromadzą wokół grobu Świętego Gerarda, korzystając również z sakramentu pojednania.
Ojcom pracującym na stałe w Materdomini, którzy otaczają opieką licznych pielgrzymów przybywających do sanktuarium, pomagaja ojcowie Redemptoryści z Rzymu. Profesor Gabriel Witaszek od przeszło dziesięciu lat jest wytrwałym koordynatorem współpracy pomiędzy sanktuarium i ojcami profesorami wykładającymi w Akademii Alfonsjańskiej, jak również ojcami studiującymi na Papieskich Uniwersytetach w Rzymie. Pomagają oni czynnie w pracy w sanktuarium celebrując msze święte dla różnych grup wiernych oraz spędzając liczne godziny w konfesjonałach, idąc śladami Świętego Alfonsa mistrza teologii moralnej, którego książka La pratica del confessore (Praktyka spowiednika) doczekała się licznych wydań i posłużyła wielu pokoleniom spowiedników. W swojej książce Święty Alfons proponuje spowiednikom zbiór zasad i norm moralnych celem należytego administrowania Sakramentu pojednania, podając praktyczne i cenne wskazówki mające na uwadze różne grupy penitentów i szczególnie trudne przypadki. Jest to synteza o szczególnym znaczeniu mająca w pierwszym rzędzie pomóc spowiednikom w ich trudnej sztuce oczyszczania sumienia, ukazując jednocześnie penitentowi słuszną drogę do nawrócenia poprzez spowiedź.
Święty Gerard, od samego początku był uważany za patrona rodzin, kobiet w ciąży i dzieci – stąd ich liczna obecność, zwłaszcza w czasie Święta Patronalnego – modlących się przed grobem Świętego w podziękowaniu za otrzymane łaski. Szczególnym miejscem w sanktuarium jest sala zadedykowana Świętemu Gerardowi, patronowi matek i dzieci, gdzie wierni w podziękowaniu za otrzymane łaski zostawiają różnego rodzaju pamiątki, zdjęcia i listy z prośbami o uzdrowienie. Odwiedzenie tej sali jest obowiązkowe. Oprócz tego, sanktuarium posiada infrastrukturę będącą świadectwem historii, wiary i kultury, która się rozwinęła wokół kultu Świętego Gerarda, a która znajduje swój konkretny wydźwięk w Muzeum poświęconemu Świętemu Patronowi, wystawie votów wdzięczności, pinakotece współczesnej sztuki czy też w wystawie powołaniowej. W roku 2006 została ponownie otwarta Biblioteka posiadająca bogaty księgozbiór.
Za prof. Gabriel Witaszek cssr, Rzym
