W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny arcybiskup Stanisław Gądecki przewodniczył w poznańskim sanktuarium Miłosierdzia Bożego uroczystościom wprowadzenia relikwii Błogosławionego, które otrzymało Duszpasterstwo Akademickie „Morasko”.
„Pier Giorgio jest przykładem, że możliwe jest szczęśliwe życie w duchu Chrystusa i duchu ośmiu błogosławieństw i że można darzyć bliźnich prawdziwą miłością i pokojem” – mówił w kazaniu metropolita poznański. Przywołał słowa kard. Karola Wojtyły, który powiedział o Błogosławionym, jako człowieku praktykującym „świętość roześmianą”.
Abp Gądecki zwrócił uwagę, że dla przyszłego patrona studentów „wiara była wartością naczelną, a on sam był człowiekiem ascezy i modlitwy, a zwłaszcza Różańca, który był nieodłączną częścią jego życia”.
Relikwie Błogosławionego zostały w procesji wniesione do poznańskiej świątyni i złożone na ołtarzu. Umieszczono je w relikwiarzu z granitu pochodzącego z Piemontu w okolicach Oropy, gdzie znajduje się sanktuarium Matki Bożej Królowej Gór. W świątyni tej często modlił się przyszły patron studentów.
We mszy świętej wraz z licznie przybyłymi studentami modliły się Wanda Gawrońska, siostrzenica Jerzego Frassatiego, a także była ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej, Hanna Suchocka.
Duszpasterstwo Akademickie „Morasko” działa przy Kampusie Morasko Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, grupującym głównie wydziały ścisłe i przyrodnicze. Siedziba „DA” mieści się w sanktuarium Miłosierdzia Bożego.
Pier Giorgio (Piotr Jerzy) Frassati urodził się w 1901 roku w Turynie. Już jako dziecko odznaczał się wielką wrażliwością na cierpienia i biedę oraz wielką pobożnością. Rodzice byli niezadowoleni z jego sposobu spędzania wolnego czasu. Zamiast przygotowywać się do kariery, wolał on nawiedzać chorych, pomagać biednym i przebywać na modlitwie.
28 maja 1922 roku Pier Giorgio wstąpił do Trzeciego Zakonu Świętego Dominika w Turynie i przyjął imię zakonne Girolamo (Hieronim) na cześć Savonaroli, którego darzył wielkim szacunkiem i do którego się modlił. Miał wielkie nabożeństwo do Matki Bożej i Świętej Katarzyny Sieneńskiej. Codziennie odmawiał różaniec i nigdy nie zaniedbywał odmówienia Małego Oficjum do NMP.
Zmarł 4 lipca 1925 roku po sześciu dniach ciężkiej choroby. Zaraził się chorobą Heinego-Medina od jednego ze swoich podopiecznych. W dzień pogrzebu jego rodzice nagle zrozumieli, kim był ich syn – niezliczone tłumy przybywały na jego pogrzeb, żegnano go z płaczem i nieustanną modlitwą.
Pochowano go w grobie rodzinnym w Pollone, niedaleko Turynu. Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym w 1990 roku. Jest patronem młodzieży. Jego obrazy są malowane na podstawie zdjęć – najbardziej znany to obraz beatyfikacyjny, na którym jest na wycieczce górskiej, oparty na ciupadze, z fajką w ustach.