Mszę św. za spokój duszy o. Potworowskiego odprawił w dominikańskim kościele Matki Bożej Różańcowej obecny przełożony Polskiej Prowincji Zakonu Kaznodziejskiego, o. Krzysztof Popławski. Żałobną liturgię koncelebrowało kilkudziesięciu zakonnych współbraci Zmarłego oraz kapłani innych zgromadzeń zakonnych i księża diecezjalni.
W homilii przełożony polskich dominikanów podkreślił, że o. Potworowski w swoim ziemskim życiu „wyróżniał się wielką klasą ludzką i duchową”. Prowincjał przypomniał jego pełną pokory postawę, gdy pytany w czasie choroby przez współbraci, czego pragnie lub potrzebuje, odpowiadał niezmiennie: „nawrócenia”.
„Dziękując Panu Bogu za dar dla nas ojca Walentego, możemy usłyszeć i odkryć na nowo słowa: >>Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię<<” – zakończył homilię o Popławski.
Przeor poznańskiego klasztoru, o. Cyprian Klahs odczytał telegram kondolencyjny abpa Stanisława Gądeckiego. Wspominając zmarłego zakonnika, metropolita poznański napisał, że jego „wrażliwe serce i pogodne usposobienie sprzyjały tworzeniu więzów miłości” z „współbraćmi oraz wiernymi świeckimi, którym służył realizując powołanie zakonne”.
Przy trumnie o. Potworowskiego zgromadziła się jego rodzina, delegacja miasta Gostynia, z którym związany był zmarły zakonnik poprzez miejsce swego urodzenia, a także licznie przybyłe siostry zakonne. Ceremonia pogrzebowa odbyła się na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianney’a przy ul. Lutyckiej w Poznaniu. O. Potworowski spoczął w kwaterze dominikanów.
O. Walenty (Edward) Potworowski urodził się 29 maja 1923 roku w Goli koło Gostynia w Wielkopolsce, w rodzinie ziemiańskiej. Jego ojciec, Edward Bronisław Marian Potworowski, wybitny działacz niepodległościowy i aktywista katolicki, w 1939 roku został rozstrzelany przez Niemców. Matka, Tekla z Morawskich (1890-1941), była siostrą znanego dyplomaty, Kajetana. Częstym gościem w domu jego rodziców bywał prymas Polski kardynał August Hlond.
Podczas wojny Edward Potworowski był żołnierzem Armii Krajowej, a następnie studiował na Politechnice Gdańskiej. Pierwsze śluby zakonne złożył 16 października 1954 roku, a święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1959 roku. Wielokrotnie wybierany był na przeora klasztorów w Warszawie, Poznaniu i Krakowie. W latach 1982-1985 był prowincjałem zakonu, a w latach 1982-1984 przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.
O. Potworowski był bliskim przyjacielem Jeana Vanier, założyciela wspólnot z osobami niepełnosprawnymi: „l’Arche” oraz „Wiara i Światło”. To w dużej mierze dzięki niemu powstała pierwsza wspólnota Arki w Polsce – w 1981 roku w Śledziejowicach pod Krakowem.
W latach dziewięćdziesiątych zaangażował się w Drogę Neokatechumenalną. Był ojcem duchownym w seminarium misyjnym „Redemptoris Mater” w Kijowie. Był też kapelanem Towarzystwa Ziemiańskiego. Jako przeor krakowski był współpracownikiem bł. Jana Pawła II. Kilka miesięcy temu, będąc już bardzo schorowanym, skierował kilka słów do młodzieży podczas tegorocznego spotkania na Lednicy.
Ostatnie pół roku życia, złożony chorobą, spędził w swoim klasztorze w Poznaniu. Zmarł 7 października, w święto Matki Bożej Różańcowej.
sz/dominikanie.pl
Za: www.dominikanie.pl