Urodził się 21 marca 1924 r. we wsi Chruślice, w powiecie Nowy Sącz, diecezja krakowska, w licznej rodzinie rolniczej z rodziców Józefa i Marii z domu Gajewska. Miał ośmioro rodzeństwa. Na chrzcie świętym otrzymał imię Jan. Ukończył 5 klas szkoły powszechnej. Nie mógł kontynuować dalszej nauki ze względu na konieczność pomocy ojcu w prowadzeniu gospodarstwa. Dnia 18 listopada 1942 r. został wywieziony przez hitlerowców na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie przebywał w lagrze w Heidencheim koło Ulm pracując w fabryce przemysłu zbrojeniowego. Na skutek niezwykle ciężkiej pracy i trudnych obozowych przeżyć utracił zdrowie, a zwłaszcza słuch. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie 24 kwietnia 1945 r. wraz z innymi więźniami odzyskał wolność. Przez następnych kilkanaście miesięcy przebywał w Ulm pod opieką polskich księży, którym służył jako zakrystian. 6 listopada 1946 r. powrócił do rodzinnego domu.
Dnia 1 maja 1947 r. skierował do prowincjała OO. Franciszkanów prośbę o przyjęcie do Zakonu, w której czytamy: „Od wczesnej młodości posiadam pragnienie poświęcenia się Bogu i Niepokalanej na całe życie”. Furtę klasztoru w Niepokalanowie przekroczył dnia 1 lipca 1947 r., rozpoczynając jednocześnie czas aspirantury do Zakonu. W dniu 2 lutego 1948 r. rozpoczął postulat pod kierunkiem br. Iwo Achtelika. W podaniu o dopuszczenie go do rozpoczęcia nowicjatu napisał: „Moim gorącym pragnieniem jest odbyć nowicjat w celu zdobycia dla siebie życia wewnętrznego przez wyćwiczenie się w cnotach, a szczególnie w pokorze, posłuszeństwie, umartwieniu, zaparciu się siebie i oddaniu się z zamiłowaniem modlitwie, abym ugruntowawszy się w cnotach zakonnych stał się doskonałym narzędziem w ręku Niepokalanej Matuchny dla zdobycia dla Niej całego świata”.
Dnia 8 grudnia 1948 r. w uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. przywdział habit, otrzymał imię zakonne Eugeniusz i rozpoczął upragnioną formację nowicjacką. Pierwszą profesję zakonną złożył dnia 8 grudnia 1949 r. Po pełniejszym zapoznaniu się z życiem zakonnym w Niepokalanowie złożył profesję wieczystą na ręce o. Anzelma Kubita dnia 8 grudnia 1952 r.
W klasztorze niepokalanowskim pracował m.in. w wysyłalni Rycerza Niepokalanej, administracji, pralni, zmywalni, szewczarni, dziale fotograficznym, sadzie, ogrodzie, bibliotece, dziale mechanicznym, stolarni, dziale figurowym oraz dziale malarstwa budowlanego. Amatorsko uprawiał z powodzeniem malarstwo o tematyce religijnej i przyrodniczej. Na szczególną uwagę zasługuje jego cześć dla Matki Bożej, o czym sam napisał w artykule „Matka Boża w moim życiu”. Obszernie też opisał swoją pielgrzymkę na Jasną Górę w roku 1987. Pielgrzymował tam zresztą dziesięć razy. „Każdy po takiej ofiarnej i po bożemu odbytej pielgrzymce do Maryi – napisał – czuje się odrodzony na duchu, zapominając o przeżytych trudach. Bo głównym motywem pielgrzymowania była miłość ku Maryi, co Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci Bramie”.
Ostatnie kilkanaście lat swego życia, zmagając się z chorobą i ofiarując swe cierpienia Niepokalanej, brat Eugeniusz spędził w klasztornym szpitaliku, który według św. Ojca Maksymiliana jest najważniejszym działem pracy w Niepokalanowie. Z okazji złotego jubileuszu życia zakonnego, obchodzonego dnia 8 grudnia 1999 r. otrzymał życzenia ówczesnego prowincjała o. Józefa Łapińskiego z serdecznym podziękowaniem za owocną pracę i pełnioną służbę w wielu działach niepokalanowskiego klasztoru, a zwłaszcza za swe ciche i ofiarne cierpienie, poprzez które nadal służył Panu Bogu poprzez Niepokalaną.
Dziś za zmarłego Brata Eugeniusza zanosimy do Pana Boga ufne modlitwy, aby za wstawiennictwem Niepokalanej Dziewicy Maryi, Świętego Ojca Franciszka i Wszystkich Świętych otrzymał nagrodę życia wiecznego, do którego dążył przez całe swoje życie ziemskie poprzez pracę i modlitwę w klasztorze Niepokalanów.
Pogrzeb Ś.P. brata Eugeniusza Marii Jana Najducha odbył się razem ze zmarłym w tym samym dniu pogrzebem Ś.P. brata Alberta Marii Jana Sobolewskiego dnia 5 października 2011 roku o godz. 10.45 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Stanisław Maria Piętka, gwardian Niepokalanowa, okolicznościową homilię podczas Mszy św. wygłosił o. Bonawentura Górski z Niepokalanowa. Mszy św. przewodniczył wikariusz prowincji o. Wiesław Pyzio. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie gwardian klasztoru w Łodzi-Łagiewnikach o. Paweł Warchoł.
Opracowanie: o. Dariusz Myszk
Archiwista, Asystent Sekretarza Prowincji