ŚP. Ojciec Teofil Edward Ołówek, profes wieczysty i kapłan Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, zmarł dnia 24 marca 2015 r. w Niepokalanowie, w wieku 84 lat, przeżywszy 65 lata w Zakonie i 58 lat w kapłaństwie.
Urodził się 22 października 1930 r. w miejscowości Wiktoria, w powiecie radzymińskim, w diecezji warszawskiej, w rodzinie rolniczej, jako syn Władysława i Stanisławy z domu Piotrowska. Na chrzcie świętym udzielonym w parafii św. Jana Chrzciciela w Pniewniku, otrzymał imię Edward. Miał trzech braci. W roku 1935 jego rodzice przenieśli się na Podlasie do miejscowości Kupientyn-Kolonia. Szkołę podstawową w Sokołowie Podlaskiem ukończył w roku 1946. W następnym roku podjął naukę w Małym Seminarium Duchownym w Niepokalanowie. Dnia 30 sierpnia 1949 r. Edward Ołówek, który w Zakonie otrzymał imię Teofil, rozpoczął nowicjat w Łodzi-Łagiewnikach pod kierunkiem o. Augustyna Rosińskiego. Pierwszą profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1950 r. Studia seminaryjne z filozofii odbył w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, natomiast studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Krakowie i w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie.
W czasie formacji seminaryjnej był postrzegany jako człowiek o dobrodusznym usposobieniu, pokorny, delikatny i wrażliwy, pilny w nauce, pobożny, ale również pogodny i dowcipny. W podaniu do Prowincjała z prośbą o dopuszczenie do ślubów wieczystych napisał: Cieszę się bardzo, że już od paru lat życie moje upływa w Serafickim Zakonie. Przez trzy lata jako profes sympliczny służyłem Niepokalanej. Jestem zadowolony z tego, że znajduję się na drodze wyznaczonej mi przez Bożą Opatrzność. Nadal czuję słodki głos wzywający mnie do służby ołtarza w Serafickim Zakonie. A teraz, gdy skończyły mi się śluby sympliczne – nie pozostaje mi nic innego, jak tylko pokornie prosić Najprzewielebniejszego Ojca Prowincjała, by zezwolił mi jeszcze ściślej związać się węzłami ślubów solemnych z naszym Zakonem. Otrzymawszy pozytywną odpowiedź śluby wieczyste złożył w Krakowie 10 października 1954 r. na ręce o. Ireneusza Żołnierczyka, a sakrament święceń w stopniu prezbiteratu przyjął 14 lipca 1957 r. w Krakowie z rąk ks. bp Stanisława Rosponda.
Po święceniach kapłańskich został przeniesiony do klasztoru w Sławnie, gdzie pełnił funkcję wikariusza parafii, katechety oraz kapelana miejscowego szpitala. W latach 1963-1969 w Sławsku otrzymał urząd wikariusza parafii z uprawnieniami proboszcza. Przez kolejne cztery lata pracował w Gnieźnie jako katecheta i kapelan szpitala. W latach 1971-1977 pełnił urząd gwardiana i proboszcza parafii w Smardzewicach. Ten sam urząd w latach 1978-1988 powierzono mu w Miedniewicach. W kolejnych latach pełnił urząd proboszcza w parafii Niepokalanów. W roku 1992 został przeniesiony do Kalisza, gdzie m.in. sprawował posługę spowiednika Sióstr Klarysek. Z dniem 30 sierpnia 1997 r. został skierowany do Niepokalanowa, gdzie aż do śmierci podejmował bardzo chętnie różne obowiązki duszpasterskie, pełnił m.in. funkcję opiekuna i przewodnika pielgrzymów przybywających do niepokalanowskiego sanktuarium oraz inne obowiązki wynikające z potrzeb duszpasterskich jak posługa sakramentalna, zastępstwa, rekolekcje, pomoc w diecezjalnych parafiach. O. Teofil dożył złotego jubileuszu kapłaństwa, który razem ze Współbraćmi ze swojego kursu świętował w Niepokalanowie 9 września 2007 r. Z tej okazji została wydana pamiątkowa książka ze wspomnieniami dostojnych jubilatów. O. Teofil wspominając najradośniejszy i najważniejszy dzień w swoim życiu zakonnym napisał m.in.: Po przyjęciu święceń kapłańskich – pełen radości – miałem wrażenie, że stałem się nowym człowiekiem. Kapłaństwo to tak wielka tajemnica i intymne spotkanie człowieka z Bogiem, że nie sposób wyrazić tego słowami. Ludzie są czasem ciekawi, co przeżywa człowiek, gdy otrzymuje Sakrament Kapłaństwa. Jest to zapewne cząstka tego szczęścia, które znajduje człowiek, gdy po ziemskim życiu dotrze do nieba i padnie w objęcia ukochanego Ojca Niebieskiego…
Mając nadzieję, że to spotkanie o. Teofila z ukochanym Ojcem już nastąpiło i jednocześnie świadomość, że nikt z nas nie jest bez grzechu, zanosimy do Boga ufne modlitwy, aby za wstawiennictwem Niepokalanej Dziewicy Maryi, Świętego Ojca Franciszka i Wszystkich Świętych o. Teofil otrzymał nagrodę życia wiecznego w Niebie.
Pogrzeb śp. ojca Teofila Ołówka odbył się dnia 26 marca 2015 roku o godz. 10.00 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Marian Płuciennik, Wikariusz klasztoru Niepokalanów. Mszy świętej przewodniczył i homilię wygłosił o. Wiesław Pyzio, Prowincjał. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie o. Jan Krzysztof Oniszczuk, Gwardian klasztoru w Miedniewicach.
Opracowanie: o. Dariusz Myszk
Archiwista, Asystent Sekretarza Prowincji
