1 grudnia 2013 r. w godzinę po północy ks. Marian Kliś zakończył Adwent swojego życia i udał się na spotkanie z przychodzącym do nas Chrystusem.
Ks. Marian Kliś urodził się 13.01.1933 r. w Międzybrodziu Żywieckim. Nowicjat rozpoczął w 1950 r., który ukończył złożeniem I profesji zakonnej 15 sierpnia 1951 r. aby już 15 sierpnia 1954 r. złożyć profesję wieczystą. Studia seminaryjne odbywał w latach 1952-55 we Włocławku i 1955-1957 w Zduńskiej Woli. Święcenia kapłańskie przyjął 30.06.1957 r. w Zduńskiej Woli. Po odbyciu studiów na ATK w Warszawie uzyskał dyplom magisterski i licencjacki z teologii dogmatycznej. W pierwszych latach kapłaństwa (1957-61) posługiwał jako kapelan w szpitalu onkologicznym w Warszawie.
Zadania i funkcje
W 1961 r. został wykładowcą w WSD Zgromadzenia Orionistów w Zduńskiej Woli, gdzie prowadził zajęcia z teologii dogmatycznej i fundamentalnej, z zagadnień ekumenicznych, języka łacińskiego i śpiewu kościelnego. Pełnił posługę Ojca duchownego, Prefekta kleryków, Prefekta studiów oraz Rektora WSD w latach 1972-78 oraz 1988-1990. Posługę Dyrektora Domu zakonnego w Zduńskiej Woli pełnił w latach 1972-1978; 1981-84; 1988-90 a w Kaliszu w latach 1993-97. W latach 1982-1985 i 1991-1993 był proboszczem Parafii św. Antoniego w Zduńskiej Woli a w latach 1993-1997 proboszczem w parafii Opatrzności Bożej w Kaliszu. Posługę Dyrektora Prowincjalnego pełnił w latach 1985-1988 i 1997-2003.
Posługa ewangelizacji
Bardzo skromny w codziennym życiu i swoich potrzebach, ale w trosce o potrzeby duchowe powierzonych sobie ludzi bardzo oddany. Już w swoim czasie podejmował w duszpasterstwie z odwagą ryzyko narażenia Kościoła na „wypadek”, wychodzącego z zakrystii o czym mówi dzisiaj Papież Franciszek. Duszpasterstwo jakie prowadził jako proboszcz w Zduńskiej Woli i w Kaliszu było otwarciem się na „oddalonych od Kościoła” zgodnie z charyzmatem oriońskim. W jego sercu było szczególne miejsce dla ludzi uzależnionych od przeróżnych słabości dlatego z tak wielką troską, życzliwością i dobrocią serca prowadził Duszpasterstwa Anonimowych Alkoholików w Zduńskiej Woli i Kaliszu.
Wychowany w Kościele przemian Soboru Watykańskiego II miał głęboką intuicję potrzeby otwarcia naszego duszpasterstwa w parafiach oriońskich na Nową Ewangelizację. Pełniąc posługę proboszcza zainicjował Drogę Neokatechumenalną w parafiach w Zduńskiej Woli i w Kaliszu. Do końca swojego pobytu w Zduńskiej Woli, w stanie wyczerpywania się swoich sił fizycznych i ograniczającej się świadomości umacniał wspólnoty neokatechumenalne swoim świadectwem umiłowania Kościoła i Zgromadzenia. Neokatechumeni odwzajemnili tę miłość towarzysząc mu w ostatnich miesiącach cierpienia w Zduńskiej Woli, Warcie i Łaźniewie.
Zawstydzał pokorą
Powierzonych swojej opiece kleryków, zakonników i parafian obdarzał ogromnym zaufaniem i życzliwością. Miarą wielkości jego serca była powszechna świadomość, że gdy kogoś skrzywdzi to tylko przez nieuwagę (bo był bardzo spontaniczny z „fruwającymi” na boki rękami), ale gdy sobie to uświadomił gotowy był natychmiast przeprosić, nawet alumna czy swojego podwładnego. Potwierdził to wielokrotnie w sposób wzbudzający szacunek i zawstydzenie (szczególnie u kleryków), gdy przeciwności i słabości innych znosił w ufnym i znoszonym z wielką pokorą cierpieniem. Przełożeni Generalni w Rzymie obdarzali go wielkim zaufaniem powierzając mu posługę Dyrektora Prowincjalnego przez trzy kadencje. Szczególnie cenili w jego posłudze – jak wielokrotnie to wyrażał Przełożony Generalny ks. Roberto Simionato – jego gotowość cierpienia dla Zgromadzenia.
Kompozytor pełen radości
Talent i zamiłowanie do muzyki objawił w prowadzeniu chórów kościelnych i zespołów muzycznych „Słowiki Niepokalanej” w Zduńskiej Woli i Kaliszu oraz komponowaniem muzyki do tekstów św. Alojzego Orione. Swoje wielkie umiłowanie do Zgromadzenia w ostatnich latach swojego życia wyrażał w założeniu i prowadzeniu Muzeum Domu Misyjnego w Zduńskiej Woli. Zapisał się w pamięci współbraci, wiernych, przyjaciół jako kapłan wielkiego entuzjazmu, wielkiej radości, poczucia humoru, ale nade wszystko wielkiej troski o Kościół i Zgromadzenie, współbraci zakonnych i napotykanych na swojej drodze ludzi, zwłaszcza tych potrzebujących.
LITURGIE POGRZEBOWE ks. Mariana Klisia FDP
3 grudnia 2013 r.
- godz. 13.00 – Msza święta – Parafia św. Antoniego w Łaźniewie
- Przejazd konduktu do Kalisza
- godz. 20.00 – Nieszpory – Parafia Opatrzności Bożej w Kaliszu
4 grudnia 2013 r.
- godz. 8.30 – Msza św. – Parafia Opatrzności Bożej w Kaliszu
- Przejazd konduktu do Zduńskiej Woli
- 11.00 – Czuwanie modlitewne w kościele parafialnym
- 11.30 – Liturgia godzin – Wspólnoty neokatechumenalne
- 12.15 – Czuwanie modlitewne w kościele parafialnym
- 13.00 – Msza święta – Parafia św. Antoniego w Zduńskiej Woli
- Odprowadzenie na Cmentarz – Zduńska Wola, ul. Bema – Grobowiec zakonny
