S. Lucja Mamińska urodziła się w Pienicach 2 sierpnia 1931 r., jako córka Jana i Apolonii zd. Rakowskiej. Sakrament chrztu św. przyjęła 15 sierpnia 1931 r. w Krasnosielcu. Tamże 24 sierpnia 1948 r. przyjęła sakrament bierzmowania.
Lata dzieciństwa s. Lucja spędziła przy rodzicach. Podczas II wojny światowej straciła ojca. Czas okupacji niemieckiej częściowo przeżyła w domu rodzinnym, a od 1944 r. do zakończenia działań wojennych przebywała w Niemczech i Czechosłowacji. S. Lucję cechowała bystrość umysłu i chęć nauki. Jako dziewczyna lubiła modlić się zwłaszcza w samotności. Systematycznie brała udział w praktykach religijnych i korzystała z sakramentów św.
Do Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii wstąpiła w Warszawie 22 sierpnia 1949 r. Tego samego dnia rozpoczęła postulat. W swojej motywacji napisała, że chce pracować dla Jezusa i przez to uświęcić swoją duszę, czyli zostać świętą. Postulat odbyła w Warszawie przy ul. Wileńskiej 69. 14 sierpnia 1950 r. rozpoczęła w Dąbiu n/Nerem nowicjat, który zakończyła złożeniem I profesji 15 sierpnia 1951 r. Tam również 15 sierpnia 1956 r. złożyła profesję wieczystą.
Będąc w Zgromadzeniu uzyskała wykształcenie, dające jej możliwość pracy katechetycznej i wychowawczej. Około 25 lat z wielkim zaangażowaniem pracowała z dziećmi specjalnej troski w Zakładzie Specjalnym w Węgorzewie, gdzie była wice dyrektorem ds. wychowania i Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Pruszkowie.
W ciągu 69 lat profesji zakonnej s. Lucja posługiwała, jako: krawcowa, kancelistka, katechetka, wychowawczyni w Zakładzie Specjalnym, organistka, zakrystianka i opiekunka chorych. 9 lat pełniła funkcję przełożonej domu i 2 lata obowiązki przełożonej.
Posługiwała w:
-
- Dąbiu,
- Warszawie przy ul. Wileńskiej,
- Sokółce,
- Nieszawie,
- Nieszawie-Włocławku,
- Węgorzewie,
- Pruszkowie,
- Narwi,
- Skarżysku Kościelnym,
- Warszawie przy ul. Tykocińskiej,
- Skarżysku-Kamiennej,
- Warszawie przy ul. Fosa.
S. Lucja największą część życia zakonnego spędziła w czynnym apostolstwie. Była bardzo lubiana przez dzieci i ceniona przez dorosłych, dla których była autorytetem. Miała wyjątkowy charyzmat do nawiązywania relacji z ludźmi. Była miła, ciepła, serdeczna, otwarta i zawsze zatroskana o potrzeby innych. W środowisku, gdzie posługiwała, otaczana była sympatią i szacunkiem.
Przeszła na zasłużoną emeryturę dopiero w 2015 r., mając 84 lata, kiedy jej stan zdrowia uniemożliwiał już pracę zawodową. Mimo to cały czas pozostawała w kontakcie z ludźmi. Posługiwała jeszcze w parafii, jako opiekunka bielanek.
W 2020 r., stan zdrowia s. Lucji dość szybko zaczął się pogarszać. Mimo słabej kondycji, codziennie pomagała przy zmywaniu naczyń i porządkowaniu refektarza. Sama będąc osobą potrzebującą opieki, pomagała s. Teresie Łoś w opiece nad s. Sabiną Kotlarz. Wspólnie modliły się na różańcu obejmując aktualne problemy świata. Często wspominała swoich podopiecznych troszcząc się o ich zbawienie. Sama w ostatnich miesiącach życia doznała szczególnej łaski, która pomogła jej przygotować się na spotkanie z Panem. Dużo czasu spędzała w kaplicy na osobistej modlitwie i zawsze gotowa była do pomocy we Wspólnocie.
Zmarła w obecności Sióstr 26 listopada 2020 r., o godz. 8.15 w Pruszkowie.