We wtorkowy poranek 6 kwietnia 2021 roku, w wieku 81 lat, odeszła do wieczności s. Cezaria Jargas – przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia w latach 1990-2002. Uroczystości pogrzebowe Śp. S. Cezarii Jargas odbędą się 8 kwietnia (czwartek) w Krakowie. Msza Św. pogrzebowa zostanie odprawiona w kościele pw. św. Tomasza Ap. przy ul. Szpitalnej 14, a doczesne szczątki Siostry zostaną złożone w grobowcu zakonnym na Krakowskim Cmentarzu na Salwatorze.
Curriculum vitae
Siostra Cezaria Zofia Jargas – W Zgromadzeniu pełniła różne obowiązki i odpowiedzialne funkcje: mistrzyni postulatu i junioratu, radnej i wikarii generalnej, przełożonej kilku wspólnot zakonnych, dyrektorki Domu Dziecka i Zakładu Wychowawczego. W latach 1990 – 2002 przez dwie kadencje pełniła urząd Przełożonej generalnej Zgromadzenia.
Urodziła się dnia 11 lutego 1940 r. w Łękach Górnych (diecezja tarnowska). Do Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego wstąpiła w 1954 roku w wieku 14 lat. W ankiecie przy wstąpieniu do Zgromadzenia s. Cezaria napisała, że chce podjąć życie zakonne „z miłości ku Panu Jezusowi”. W Zgromadzeniu ukończyła Liceum Ogólnokształcące, prowadzone przez Siostry w Lublinie. Po nowicjacie odbytym w Krakowie w 1959 roku złożyła pierwsze śluby zakonne, a profesję wieczystą w 1962 roku. Odbyła studia na KUL w zakresie specjalizacji filozoficzno-psychologicznej, które ukończyła 1968 roku z tytułem „magistra filozofii chrześcijańskiej”. W posłudze formacyjnej i przełożeńskiej umiała łączyć delikatność ze stawianymi wymaganiami, formując powierzone sobie siostry do postawy ofiarności, aby miłość ku Jezusowi była zawsze pierwsza i najważniejsza. W relacjach odznaczała się empatią, pokorą, duchem radości i poczuciem humoru.
Po ustąpieniu z urzędów przejechała do domu nowicjatu w Leżajsku, gdzie z cichością, rozmodleniem i pokorą podejmowała najprostsze prace w domu zakonnym i w Domu Opieki. Podczas badania laryngologicznego prawie całkowicie utraciła słuch. Podczas rekolekcji napisała na obrazku modlitwę: „Jezu, proszę Cię o tę łaskę, abym umiała Cię kochać w cierpieniu”. W 2010 roku wykryto u niej chorobę nowotworową, przyjęła ją pogodnie jako wyraźną odpowiedź Pana Jezusa na jej prośbę. Była dla sióstr wzorem wierności ćwiczeniom duchownym, także podczas choroby. Miłość ku Panu Jezusowi była widoczna we wszystkim, co robiła i co podejmowała.
Ostanie tygodnie życia spędziła w domu na Lotniczej w Krakowie, powoli odchodząc do Pana w zmagających się cierpieniach, znoszonych z wiarą, poddaniem się woli Bożej. Przyjmowała krzyż coraz bardziej wyniszczającej ją choroby nowotworowej i związanego z nią cierpienia fizycznego. Swoją wierną miłość przypieczętowywała cierpliwością, wdzięcznością za opiekę, świadomym oczekiwaniem na Boskiego Oblubieńca i aktami strzelistymi: „Mój Słodki Jezuniu, przyjdź! Mój Słodki Oblubieńcze, kocham Cię!” Do sióstr, które się nią opiekowały mówiła: „Ja was nie opuszczę. Będę się modlić za was w niebie”. Odeszła do wieczności we Wtorek Wielkanocny dnia 6 kwietnia 2021 r. w 82 roku życia, 67 roku w Zakonie.
Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie…
Opracowały: Siostry Kanoniczki Ducha Świętego
