ŚP. Ojciec Wiesław Zygmunt Głębocki, profes wieczysty, jubilat w Zakonie i kapłaństwie, zmarł w szpitalu w Sochaczewie we wczesnych godzinach porannych dnia 2 listopada 2020 r. w wieku 79 lat, przeżywszy 62 lata w Zakonie i 54 lata w kapłaństwie.
Zygmunt Krzysztof Głębocki urodził się dnia 12 stycznia 1941 roku w miejscowości Święck Wielki w rodzinie rolniczej z rodziców Franciszka i Wandy z domu Święcka. Miał dwóch braci. Ochrzczony został w kościele parafialnym pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Dąbrowie Wielkiej dnia 2 lutego 1941 r. na terenie obecnej diecezji łomżyńskiej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Święcku Wielkim, którą ukończył w 1955 r., po czym podjął naukę w liceum ogólnokształcącym w Wysokim Mazowieckim. Przed rozpoczęciem nauki w liceum ogólnokształcącym, jak to wyraża we własnoręcznie napisanym życiorysie, Zygmunt Głębocki próbował dostać się do Niższego Seminarium w Niepokalanowie, ale dowiedział się, że ono zostało zamknięte przez władze ówczesnego reżimu komunistycznego i dopiero później będzie mu dane spełnić swoje marzenia (Życiorys z dnia 7 czerwca 1957 r.). Po ukończeniu dziewiątej klasy liceum dnia 21 czerwca 1957 roku skierował prośbę o przyjęcie go do Niższego Seminarium Duchownego w Niepokalanowie. Wcześniej, dnia 15 maja 1957 r. troskliwa mama Zygmunta Głębockiego napisała list do Niepokalanowa, aby dowiedzieć się jakie dokumenty należy złożyć w sprawie przyjęcia jej szesnastoletniego syna, którego „pragnieniem […] jest uczyć się na Misjonarza w Niepokalanowie”. Sam zaś Zygmunt Głębocki w podaniu z dnia 7 czerwca 1957 r. pisze: „Uprzejmie proszę […] o przyjęcie mnie do Niższego Seminarium w Niepokalanowie, w którym to pragnąłbym uczyć się na misjonarza. Prośbę swą motywuję tym, że już od młodszych lat miałem chęć poświęcić się służbie Bożej”.
Po ukończeniu dziesiątej klasy w Niższym Seminarium w Niepokalanowie Zygmunt Głębocki złożył podanie o przyjęcie do nowicjatu kleryków, do którego został przyjęty 22 września 1958 r. Otrzymując nowe imię Wiesław, nowicjat odbywał w Gnieźnie od dnia 15 października 1958 r. pod kierunkiem mistrza o. Władysława Ryguły, który w opinii na zakończenie nowicjatu z dnia 20 września 1959 r. charakteryzuje brata Wiesława jako wiernego regulaminowi, pobożnego i kochającego modlitwę. Po zapoznaniu się z życiem zakonnym i swoimi możliwościami w podaniu z dnia 24 sierpnia 1959 r. wyraził gotowość na przyjęcie obowiązków płynących ze ślubów oraz ufność, że z pomocą łaski Bożej zadośćuczyni obowiązkom, śluby czasowe złożył na zakończenie nowicjatu w Gnieźnie dnia 16 października 1959 r. na ręce Prowincjała o. Tytusa Strzelewicza.
Po złożeniu pierwszej profesji zakonnej w roku szkolnym 1959/1960 kontynuował naukę w jedenastej klasie Ogólnokształcącego Liceum Korespondencyjnym w Legnicy, co umożliwiło mu zdobycie świadectwa dojrzałości. W opinii Rektora Niższego Seminarium Duchownego w Legnicy o. Ludwika Szeteli z dnia 23 czerwca 1960 r. brat Wiesław „Pobożnością swoją budował nie tylko współkleryków, ale i wszystkich mieszkańców miejscowego domu”.
Studia filozoficzne brat Wiesław Głębocki odbywał w Łodzi-Łagiewnikach. Na zakończenie pierwszego roku od magistra o. Benedykta Rdzanka otrzymał pochlebne świadectwo za jego pobożność, opanowanie, troskę o zachowanie przepisów, skromność i pokorę oraz za jego „znaczny rozwój pod każdym względem” (opinia z dnia 20 sierpnia 1961 r.
Po ukończeniu dwuletniego studium filozoficznych w Łodzi-Łagiewnikach w 1962 r. podjął studia z teologii we franciszkańskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie.
Zdecydowany od dawna „do tego, aby służyć Bogu” brat Wiesław dnia 26 października 1964 r. napisał podanie o dopuszczenie go do profesji uroczystej, którą złożył 1 listopada 1964 r. w Krakowie na ręce o. Cecyliana Niezgody.
Święcenia diakonatu przyjął dnia 26 marca 1966 r. a święcenia prezbiteratu dnia 4 czerwca 1966 r. z rąk Ks. Bpa Juliana Groblickiego w Krakowie.
Po święceniach prezbiteratu w latach 1966-1969 kolejno przebywał w klasztorach w Kaliszu, Miedniewicach, Krakowie (studium pastoralne), Gnieźnie, Gdańsku, Kołobrzegu. Ponownie został skierowany do klasztoru w Miedniewicach w latach 1969-1973, gdzie był katechetą i wikariuszem parafii. Następnie pracował w Darłowie (1973-1974), Radziejowie (1974-1977), Smardzewicach (1977-1981). W latach 1981-1982 pomagał w parafii diecezjalnej św. Jakuba Apostołą w Skierniewicach. Z kolei na mocy posłuszeństwa zakonnego został skierowany do klasztoru w Skarżysku-Kamiennej (1982-1985), Smardzewic, gdzie w latach 1985-1989 pełnił obowiązki socjusza magistra nowicjatu oraz katechety. W czasie od września 1989 r. do czerwca 1990 r. przynależał do w klasztoru w Łodzi przy ul. Kreciej 37, posługując także w parafii diecezjalnej bł. Urszuli Ledóchowskiej przy ul. Obywatelskiej jako wikariusz parafii i katecheta.
Od 1 sierpnia 1990 r. udał się na misje na Białoruś, gdzie z pełnym poświęcenia oddaniem posługiwał jako Gwardian klasztoru w Iwieńcu (do czerwca 1996 r.) oraz proboszcz w Iwieńcu, Kamieniu, Pierszajach, Wołożynie, a od 1996 r. jako proboszcz parafii św. Aleksego w Iwieńcu, zaś od roku 2000 do roku 2014 jako proboszcz parafii św. Piotra i Pawła w Kamieniu.
W 1983 r. w Skarżysku-Kamiennej oraz w 1990 r. w Iwieńcu został mianowany mistrzem nowicjatu ad personamdla pojedynczych nowicjuszy, zaś w 1994 r. został także mianowany magistrem postulatu w Iwieńcu na czas kadencji.
Gdy jego stan zdrowia zaczął się pogarszać, z dniem 5 lutego 2014 r. na mocy posłuszeństwa zakonnego zostaje przeniesiony do Niepokalanowa.
Należy koniecznie nadmienić, że Ojciec Wiesław przez całe swoje życie miał pragnienie udania się na misje. Pierwsze swoje podanie skierował 10 lutego 1977 r., prosząc Prowincjała, aby zezwolił mu na wyjazd do Brazylii. Tak wtedy pisał: „Prośbę swą motywuję tym, że już przed wstąpieniem do zakonu marzyłem o przepowiadaniu Ewangelii słowem i przykładem narodom poszukującym światła wiary. Zrobiłem wówczas postanowienie, że zostanę misjonarzem. Swoje przybycie do Niższego Seminarium w Niepokalanowie zawdzięczam bł. O. Maksymilianowi Kolbemu, gdyż zdecydowałem się na to po przeczytaniu książki «Skąpiec Boży», spodziewałem się, że w Zakonie OO. Franciszkanów będę mógł wypełnić swoje postanowienie […] Uważam, że teraz jest stosowny jeszcze na to czas i w myśl naszej Reguły, rozdz. XII […] przedkładam moją prośbę”. Na tę prośbę Ojciec Wiesław otrzymał odpowiedź odsuwającą decyzję na czas późniejszy. Nie mając zamiaru rezygnacji z wyjazdu na misje dnia 25 września 1978 r. napisał prośbę o rozpoczęcie zaocznego studium misjologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Takie pozwolenie otrzymał od o. Prowincjała Stanisława Frejlicha dnia 26 września 1978 r.
W listach z dnia 4 maja 1988 r. oraz 22 czerwca 1989 r. Ojciec Wiesław prosi Prowincjała o wyjazd na misje, tym razem do Tanzanii w Afryce. Także teraz odpowiedź została odroczona w czasie.
W roku 1988 ojciec Wiesław Zygmunt Głębocki pod kierunkiem ks. doc. dra hab. Władysława Kowalaka SVD na Wydziale Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie napisał i obronił pracę magisterską z misjologii „Jardim da Imaculada, polski Niepokalanów franciszkański w Brazylii (1974-1986), przedstawiając w niej początki działalności misyjnej i jej szczegółowe formy i oddziaływanie.
Duch misyjny Ojca Wiesława nie dawał mu odpoczynku nawet w czasie jego osłabienia fizycznego i rekonwalescencji podczas pobytu w Niepokalanowie. Kiedy po chorobie poczuł się znacznie lepiej postanowił „nie gasić jednak w sobie ducha misyjnego i podjąć starania na pracę duszpasterską na Litwie”, dlatego też dnia 10 sierpnia 2016 r. znów napisał prośbę, aby być tam przydatnym w duszpasterstwie. Takiego pozwolenia jednak nie otrzymał ze względu na widoczne pogarszanie się stanu jego zdrowia.
Przez ówczesnego Prowincjała o. Wiesława Pyzio w odpowiedzi został zachęcony cytatem z Konferencji św. Maksymiliana Kolbego (nr 155), by po trudach misyjnego działania na Białorusi, pomagał „modlitwą, umartwieniem i doskonałym posłuszeństwem w wypełnianiu woli Niepokalanej” (Pismo z 14 października 2016 r.). Ojciec Wiesław Zygmunt Głębocki tę zachętę przyjął i z właściwą sobie gorliwością misyjną realizował do końca swoich dni w czasie pobytu w Niepokalanowie i choć nie dane mu było udać się do dalekich krajów na misje, to swoje pragnienie z pewnością zrealizował w dawanej ciągle odpowiedzi posłuszeństwa.
Wiedząc, że wszyscy popełniamy grzechy, zanosimy do miłosiernego Boga naszą modlitwę za ŚP. Ojca Wiesława Zygmunta Głębockiego i prosimy, aby darował mu kary, poczytał mu wszelkie dobre i szlachetne czyny wypływające z jego głębokiej wiary i wprowadził go do krainy życia wiecznego.
Uroczystości pogrzebowe ŚP. Ojca Wiesława Zygmunta Głębockiego odbyły się, razem z pogrzebem zmarłego dzień wcześniej br. Bonifacego Kazimierza Stefaniuka, w poniedziałek dnia 9 listopada 2020 r. w Niepokalanowie o godzinie 11.00. Mszy Świętej przewodniczył Ks. Bp Piotr Jarecki, okolicznościowe kazanie wygłosił o. Ignacy Kosmana, a kondukt żałobny na cmentarz poprowadził bratanek ŚP. Brata Bonifacego o. Jan Stefaniuk.
o. Zbigniew Kopeć OFMConv
Sekretarz Prowincji