W czwartek, 2 czerwca 2022 r. o godz. 16.25 w szpitalu w Jeleniej Górze w wieku 70 lat, w 49. roku życia zakonnego i 44. roku kapłaństwa, odszedł do Pana o. Tadeusz Wyczarski z klasztoru w Szklarskiej Porębie.
O. Tadeusz Wyczarski urodził się 20 marca 1952 r. w miejscowości Gać koło Przeworska jako najmłodsze z siedmiorga dzieci Jana i Anny z domu Rydz. W wieku 7 lat rozpoczął edukację w Szkole Podstawowej w Gaci. Po jej ukończeniu podjął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Rudniku nad Sanem w zawodzie ślusarz i przez krótki czas pracował
w Hucie Stalowa Wola. Następnie, odkrywając w sobie powołanie do kapłaństwa i życia zakonnego, zgłosił się do franciszkańskiego Niższego Seminarium Duchownego w Legnicy, gdzie kształcił się przez kolejne 3 lata.
Po jego ukończeniu w 1972 r. zwrócił się z prośbą o przyjęcie do Zakonu i został skierowany na nowicjat do Łodzi-Łagiewnik. 3 września 1973 r. złożył tam pierwszą profesję zakonną. Dalszą formację odbywał w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie. Tam też 8 grudnia 1977 r. złożył profesję wieczystą. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1979 r. w Niepokalanowie.
Po święceniach o. Tadeusz Wyczarski był kierowany do pracy duszpasterskiej i katechetycznej w kolejnych klasztorach naszej prowincji. Pierwszy rok kapłańskiej swojej posługi spędził w Szklarskiej Porębie (1979-1980), następnie pracował w Krośnie (1980-1981), Dąbrowie Górniczej (1981-1982), Lwówku Śląskim (1982-1984), Horyńcu (1984-1985), Radomsku (1985-1986), Jaśle (1986-1989) i Wrocławiu (1989-1990). W 1990 r. wyjechał do Włoch, gdzie najpierw posługiwał w klasztorach kustodii kalabryjskiej a w 1995 r. przez krótki czas również w klasztorze w Fossanowie. W tym samym roku rozpoczął posługę w klasztorze kustodii austriackiej w Asparn a po roku podjął się pracy w archidiecezji wiedeńskiej, w której pozostał do czerwca 2000 r.
Po powrocie do Prowincji przez krótki czas przebywał w klasztorze w Brehovie na Słowacji. Następnie został skierowany do Sanoka, skąd po kilku tygodniach trafił do klasztoru w Lubomierzu, gdzie przez kolejny rok (2000-2001) angażował się w duszpasterstwo parafialne. W 2001 r. został skierowany ponownie do Szklarskiej Poręby, gdzie przebywał najdłużej, bo prawie 21 lat, aż do swojej śmierci. Tu posługiwał głównie jako duszpasterz chorych w miejscowym szpitalu i zakładach opiekuńczych. Czas pobytu o. Tadeusza w Szklarskiej Porębie był także naznaczony dźwiganiem krzyża różnorakich dolegliwości zdrowotnych.
Obok posługi duszpasterskiej chętnie podejmował również aktywność sportową, zwłaszcza narciarstwo, kolarstwo i pływanie. Jego pasją było również majsterkowanie, stolarstwo i rzeźbiarstwo. Chętnie wykonywał drewniane krzyże i pasyjki a także budował budki lęgowe dla ptaków.
o. Marian Michasiów OFMConv
sekretarz prowincji
