Pochwalony bądź, Panie mój, przez naszą siostrę śmierć cielesną,
której żaden człowiek żywy uniknąć nie może.
św. Franciszek (Pieśń słoneczna)
Dnia 29 stycznia 2022 r. zmarł w klasztorze w Jarocinie na chorobę nowotworową, o. Sylwin syn Jana i Leokadii zd. Sekulska, franciszkanin należący do Prowincji św. Franciszka z Asyżu Zakonu Braci Mniejszych – Franciszkanów. Odszedł do Pana w 86. roku życia, w 69. roku powołania zakonnego i w 55. roku kapłaństwa.
Zmarły urodził się 21 maja 1936 r. w miejscowości Pobiedziska, k. Gniezna. Po ukończeniu szkoły podstawowej, rozpoczął naukę w miejscowej szkole średniej, prowadzonej przez Siostry Sacré-Coeur. Do Zakonu Braci Mniejszych – Franciszkanów – Prowincji Wniebowzięcia NMP – wstąpił 22 września 1952 r. w Osiecznej i tam rozpoczął nowicjat. Przyjął strój zakonny przybierając imię: Sylwin. Po roku, dnia 23 września, złożył śluby zakonne. Przed rozpoczęciem studiów filozoficznych uzupełnił wykształcenie w zakresie szkoły średniej w Rybniku na Śląsku, uwieńczone egzaminem dojrzałości – maturą. Święcenia kapłańskie przyjął w Katowicach-Panewnikach 6 września 1962 r.
Rok później został skierowany do pracy duszpasterskiej w Wejherowie, w charakterze rekolekcjonisty i misjonarza ludowego. Jednocześnie studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskując dyplom w zakresie prawa administracyjnego.
W latach 1974–1980 był przełożonym klasztoru w Jarocinie. Do największych dokonań z tego okresu należy zaliczyć budowę tamtejszego kościoła i klasztoru. W 1983 r. został skierowany do klasztoru w Poznaniu w charakterze wikarego domu zakonnego – zastępcy przełożonego, z obowiązkiem prowadzenia remontów obiektu kościelno-klasztornego. W tym czasie odnowił elewację kościoła, pokrył połacie dachów miedzią, odbudował dwa skrzydła klasztoru, mianowicie południowo–zachodnie – przylegające bezpośrednio do prezbiterium kościoła i oratorium klasztornego oraz północno-zachodnie, w którym później znalazła swą siedzibę Kuria Prowincjalna. Za te dokonania klasztor otrzymał wyróżnienie – nagrodę „Europa nostra”, przyznaną w siedzibie kapituły tej nagrody – w Londynie.
Dnia 19 marca 1991 roku wstąpił do powstałej wtedy Prowincji św. Franciszka z Asyżu. W latach 1991–1994 był gwardianem klasztoru w Woźnikach, na Wyrwale. Kierował wtedy odbudową tamtejszego klasztoru i przywróceniem barokowej świetności kościoła klasztornego. Przeprowadził rekonstrukcję wnętrza kościoła odzyskując przy tym wiele elementów z dawnego wyposażenia świątyni. Dzięki niemu świątynia w Woźnikach otrzymała nowe organy. Za te prace został dwukrotnie uhonorowany medalem „Za ochronę zabytków województwa poznańskiego” (1986 i 1994) przyznanym przez wojewodę poznańskiego. W 1992 r. otrzymał nagrodę przyznaną przez Ministra kultury i sztuki oraz Konserwatora generalnego.
W 1994 r. powrócił, zgodnie z decyzją przełożonych, do klasztoru w Poznaniu. W okresie od lipca 1995 do listopada 1996 r. prowadził remont kapitalny, odzyskanego po wielu latach, klasztoru w Olsztynie i przygotował go do zamieszkania. W latach 2002 do 2009 był przełożonym klasztoru w Jarocinie. W 2009 roku z okazji święta Niepodległości (11 XI) otrzymał „Statuetkę generała Stanisława Taczaka” za zasługi dla Ziemi Jarocińskiej, przyznaną przez Kapitułę tego wyróżnienia, na wniosek Burmistrza Jarocina.
Na kosztowne inwestycje i remonty otrzymywał fundusze z Zakonu. Pozyskiwał też pieniądze od miejscowych wiernych i kwestując w zaprzyjaźnionych parafiach, także od dobrodziejów mieszkających w zachodniej Europie.
Przez cały czas nie stronił od prac duszpasterskich. Wygłosił wiele serii rekolekcji i misji ludowych, udzielał się jako kaznodzieja, spowiednik; także spowiednik sióstr zakonnych.
W 2012 r. otrzymał statuetkę „Honorowego Hipolita” oraz godność „Lidera pracy Organicznej” przyznaną przez poznańskie Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego za wybitne krzewienie idei pracy organicznej. W 2013 r. Rada Miejska Gminy Pobiedziska przyznała mu tytuł „Honorowego Obywatela Miasta i Gminy Pobiedziska”.
Od 2002 r. przebywał w klasztorze w Jarocinie, gdzie pozostał aż do śmierci pełniąc obowiązki spowiednika i inne, wyznaczone przez przełożonych.
Pogrzeb O. Sylwina odbył się 2 lutego 2022 roku w Jarocinie, a pochówek nastąpił w kwaterze zakonnej cmentarza jarocińskiego.
Opracował: O. Benigny Zbig. Piechota OFM