20 maja 2023 r. w szpitalu Braci Bonifratrów w Krakowie zmarł o. Ludwik Sokół, członek Prowincji Polskiej Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego pw. Zwiastowania NMP.
Jan Sokół, imię zakonne Ludwik urodził się 19 września 1930 r. w Bronkowicach, województwo świętokrzyskie. W podaniu o przyjęcie do zakonu odpowiadając na pytanie: dlaczego chce kandydat wstąpić do Zakonu, napisał – gdyż pragnę bardziej niż to bym mógł uczynić w stanie świeckim – służyć Bogu. 8 września 1948 r. złożył pierwsze, a 31 stycznia 1954 uroczyste śluby zakonne. 24 września 1960 r. w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie. Przez dwie kadencje, w latach 1980-83 i 1983-86 sprawował urząd prowincjała Polskiej Prowincji Zakonu Bonifratrów. Przez wiele kadencji był przełożonym konwentu braci bonifratrów w Konarach-Zielonej k. Świątnik Górnych, w archidiecezji krakowskiej, gdzie mieści się bonifraterski ośrodek dla osób z niepełnosprawnościami. Z tym miejscem, a przede wszystkim z podopiecznymi tego bonifraterskiego dzieła czuł się szczególnie związany. Jak wspomniał jeden z prowincjałów w piśmie do o. Ludwika, była to jego „ukochana” Zielona, w której pośród mieszkańców tamtejszego Domu Pomocy Społecznej i współbraci spędził swój ostatni czas zakonnego życia. Zmarł w wieku 92 lat, w 74 roku życia zakonnego.
24.05.2023 wspólnie żegnaliśmy o. Ludwika Sokoła, kapłana z Prowincji Polskiej Zakonu Szpitalnego Świętego Jana Bożego. Jego pogrzeb był pełen smutku, ale również wdzięczności za jego niezwykłą służbę chorym i potrzebującym.
Był pokornym i oddanym duszpasterzem, który pozostawił trwałe ślady w sercach wielu ludzi. Msza św. pogrzebowa odbyła się w kaplicy konwentu bonifratrów w Konarach, która wypełniła się smutkiem i zadumą.
W homilii, którą wygłosił o. Albert Dorociak OH przywołano nie tylko działalność kapłana jako duszpasterza, ale także jako członka zakonu, który oddał swoje życie służbie ubogim, chorym i cierpiącym. Wspomnienia o. Ludwika były pełne ciepła i wdzięczności za jego niezwykłą oddaną służbę. Podkreślano jego pokorę, miłość bliźniego i gotowość do pomocy. Był on nie tylko duchowym przewodnikiem, ale również wsparciem dla wielu osób, które znalazły się w potrzebie. Jego ciche, ale pełne miłości działanie zostawiło trwały ślad w sercach wielu ludzi.
Po zakończeniu mszy św. trumnę z ciałem o. Ludwika Sokoła wniesiono na cmentarz, gdzie odbyła się ostatnia modlitwa nad grobem. Bracia zakonni w asyście wiernych śpiewali hymny, oddając hołd zmarłemu kapłanowi i wyrażając wdzięczność za jego życie i posługę. To był moment, który niósł w sobie smutek, ale również nadzieję na spotkanie w wieczności.
Pamięć o o. Ludwiku będzie żywa w sercach tych, których dotknął swoją miłością i życzliwością. Jego przykład zachęca nas wszystkich do oddania się całkowicie służbie Bogu i drugiemu człowiekowi.
Za: www.bonifratrzy.pl