ŚP. Ojciec Biskup Janusz Marian DANECKI, profes wieczysty, kapłan i biskup, jubilat w Zakonie i długoletni misjonarz w Brazylii, zmarł w szpitalu w Campo Grande (Brazylia) dnia 30 sierpnia 2024 r.; ukończył 72 lata, przeżywszy 54 lata jako zakonnik i 47 lat jako kapłan, a ostatnie 9 lat jako biskup pomocniczy archidiecezji Campo Grande w Brazylii.
O. bp Janusz Danecki urodził się dnia 8 września 1951 roku w Sochaczewie, w wielodzietnej rodzinie Józefa i Janiny z domu Gzik. Miał 1 młodszą siostrę i 3 młodszych braci. Został ochrzczony 7 października 1951 w sochaczewskim kościele parafialnym. W nowo budującym się kościele w Chodakowie (gdzie pierwszym kościelnym był Stanisław, dziadek o. Janusza) 19 czerwca 1960 r. przystąpił do Pierwszej Komunii św. Również w Chodakowie przyjął sakrament bierzmowania 17 października 1963 r. Szkołę podstawową rozpoczął w Sochaczewie, a po przeprowadzce do Chodakowa ukończył ją w nowej rodzinnej miejscowości.
W lecie 1965 r. wyraził swój zamiar dalszej nauki w perspektywie zostania kapłanem w Zakonie franciszkańskim, składając podanie o przyjęcie do Niższego Seminarium Duchownego OO. Franciszkanów. „W niedzielę 5 września 1965 – jak sam wspomina po latach – po raz pierwszy przekroczył furtę klasztorną w Niepokalanowie, gdzie pod troskliwym okiem ojca rektora, o. Ignacego Rejcha rozpoczął formację w Niższym Seminarium”.
Po ukończeniu XI klasy zaczął również 5 września 1970 r. nowicjat w Łodzi Łagiewnikach po kierunkiem o. Augustyna Januszewicza, otrzymując z rąk swego mistrza habit franciszkański. Już wtedy, w podaniu o przyjęcie wyraził „proroczo” swoją wolę „pójścia w ślady św. Ojca Franciszka i Ojca Maksymiliana Kolbe, a jeżeli Matka Niepokalana pozwoli mu zostać kapłanem zakonnikiem, to oddania się pracy misyjnej w kraju bądź też zagranicą”.
Rok później 5 września 1971 r. złożył pierwszą profesję zakonną na ręce o. Mariusza Paczóskiego, ówczesnego Prowincjała. Wtedy też odkrył, że 5 września to także data pierwszych ślubów zakonnych św. Maksymiliana M. Kolbego, które miały miejsce w 1911 r.
Po czterech latach formacji wstępnej został dopuszczony do złożenia ślubów wieczystych, które przyjął o. Bonawentura Górski, delegat Prowincjała, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP 8 grudnia 1975 r. w Krakowie. W podaniu do Prowincjała o. Janusz wyraził pragnienie związania się na trwale i w pełni z Zakonem, aby móc „być pożytecznym dla Zakonu i Kościoła” i „osiągnąć doskonałość w jak największym stopniu”.
W międzyczasie podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Tam też chętnie angażował jako katecheta dzieci specjalnej troski i w sekcję charytatywną koła Rycerstwa Niepokalanej, pełnił też funkcję kierownika zespołu muzycznego „Fioretti” (grając m.in. na perkusji) i udzielał się w pracach redakcji czasopisma kleryckiego „Bratni Zew”. W 1974 r. otrzymał też pozwolenie na podjęcie studiów w Instytucie Historii Kościoła (kontynuując jednocześnie studia seminaryjne).
Okres formacji seminaryjnej został uwieńczony święceniami kapłańskimi. Najpierw 19 czerwca 1976 r. przyjął w Krakowie święcenia diakonatu, a 19 czerwca 1977 r. w rodzinnej miejscowości w Chodakowie podczas niedzielnej liturgii mszalnej ks. bp Jerzy Modzelewski, biskup pomocniczy warszawski, udzielił mu święceń prezbiteratu. Jako cel o. Janusz wyznaczył sobie „służbę Bogu w jego świętym Kościele za przykładem św. Ojca Franciszka i bł. Ojca Maksymiliana Marii Kolbego”.
Zaraz po święceniach, przez 2 lata posługiwał jako wikariusz parafii i katecheta przy klasztorze w Łodzi ul. Krasickiego. Jednocześnie w 1978 r. poprosił Prowincjała o kontynuowanie studiów teologiczno-pastoralnych w trybie zaocznym w Instytucie Małżeństwa i Rodziny przy Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W lipcu 1979 r. na jeden rok został przeniesiony do Kalisza, a następnie (w 1980 r.) również na rok do Skarżyska Kamiennej. Kontynuował posługę duszpasterską i studia na kolejnej placówce w Niepokalanowie, gdzie przebywał w latach 1981-1984. W tym czasie został powołany na członka Dzieła Powołań naszej Prowincji, a w 1982 na członka Krajowej Komisji Powołań Kapłańskich i Zakonnych oraz Kierownika ośrodka powołaniowego w Niepokalanowie.
W maju 1984 przypomniał swemu Prowincjałowi już wcześniej wyrażane pragnienie pracy apostolskiej na misjach. Samej Niepokalanej zawierzył wolę udania się na misje prowadzone przez naszą prowincję w Brazylii. Przez prawie rok, mieszkając w Łodzi, przygotowywał się do wyjazdu do Brazylii. Po otrzymaniu oficjalnej zgody został przeniesiony w maju 1985 r. do Kustodii św. Maksymiliana w Brazylii, z którą już po roku związał się na stałe.
Pracując w Brazylii przede wszystkim oddawał się pracy duszpasterskiej: jako wikariusz parafii św. Marka w Ceilândii-DF (1986), wikariusz parafii św. Antoniego z Padwy w Cidade Ocidental-GO (1986-1992 i 2000-2003), wikariusz parafii św. Franciszka z Asyżu w Brasilia-DF (1996-1999 i 2003-2007), proboszcz parafii Jardim da Imaculada (2008-2009).
Pełnił równocześnie funkcję asystenta Rycerstwa Niepokalanej i dyrektora wydawnictwa Kolbe (1989-1992 i 2000-2003). Poza tym był też asystentem wspólnot Franciszkańskiego Zakonu Świeckich.
Z kolei do 2015 pracował jako proboszcz w niełatwej parafii Matki Bożej Fatimskiej w Juruá-AM w prałaturze Tefé, gdzie przez prawie osiem lat poświęcał się w duchu iście franciszkańskim najuboższym. Tym samym stał się następcą swojego mistrza nowicjatu i twórcy naszej obecności w Brazylii o. Augustyna Januszewicza, nie tylko w Jardim da Imaculada („Ogród Niepokalanej”) w diecezji Luziânia, ale i na misji w Amazonii.
Podjął się również posługi na formacji, będąc wybrany rektorem domu formacyjnego pw. św. Maksymiliana M. przy sanktuarium Jardim da Imaculada (1987-1994) oraz rektorem seminarium franciszkańskiego pw. św. Franciszka w Brasilia-DF w dwóch kadencjach (1996-1999 i 2003-2007).
Pełnił również urząd gwardiana w Jardim da Imaculada (1989-1992 i 1999-2003) i w klasztorach w Brasilia-DF: św. Franciszka z Asyżu (1995-1999) i św. Bonawentury z Bagnoregio (2006-2007).
Przez wiele lat (1989-1999) był członkiem Definitorium kustodialnego. W roku 1992 r. został mianowany Sekretarzem kustodialnym, posługując na tym urzędzie do 1999 r. A w latach 2003-2007 był wikariuszem Prowincji św. Maksymiliana M Kolbego w Brazylii. Natomiast w 2007 r. został ustanowiony przewodniczącym komisji misyjnej i delegatem ds. animacji misyjnej.
W lutym 2015 r. Ojciec Święty Franciszek mianował o. Janusza biskupem pomocniczym Archidiecezji Campo Grande w Brazylii, przyznając jako stolicę tytularną Regie. Uroczystość święceń miała miejsce 1 maja 2015 r. w Campo Grande, przewodniczył jej abp. Dimas Lara Barbosa, Metropolita Campo Grande, a współkonsekratorami byli abp Sergio Eduardo Castriani (CSSp), metropolita Manaus i o. Jan Kazimierz Wilk (OFMConv), biskup Anapolis.
Jako motto na herbie wybrał wymowne słowa, które charakteryzują jego posługę jako franciszkanina, kapłana i biskupa: In Verbo tuo serviam.
Po dziewięciu latach biskupiej służby, o. bp Janusz Danecki odszedł do Pana 30 sierpnia 2024 r. w szpitalu Unimed w Campo Grande-MS, gdzie został poddany operacji kardiochirurgicznej.
Dziękujemy Panu Bogu za osobę O. Bpa Janusza Daneckiego, za dobro które po sobie pozostawił tu na ziemi i zarazem zanosimy za niego modlitwę do Miłosiernego Boga, aby obdarzył go życiem wiecznym w Jezusie Chrystusie, któremu służył i którego pragnął naśladować za wzorem św. Franciszka z Asyżu i św. Maksymiliana M. Kolbego. Polecamy go naszej i Jego Patronce, Niepokalanej Matce Bożej, która jako Gwiazda Ewangelizacji przyświecała na Jego misyjnej drodze i wskazywała wzniosłe cele dla coraz większej gorliwości i oddania życia w służbie najmniejszym.
Z 30 na 31 sierpnia 2024 r. miało miejsce nocne czuwanie modlitewne w intencji o. bpa Janusza Daneckiego. Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w diecezji Campo Grande, w której posługiwał, a zakończyły 1 września 2024 złożeniem ciała Zmarłego na cmentarzu pw. Niepokalanego Poczęcia, przy sanktuarium Jardim da Imaculada-MS w Brazylii.
o. Jan M. Olszewski
Sekretarz Prowincji
