Dnia 23 marca 2022 r., odeszła do Pana M. Lucjana Wacława Puciłowska, była przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny (1989-2001). Przeżyła 78 lat, w tym 61 w Zgromadzeniu.
M. Lucjana, córka Aleksandra i Franciszki z d. Rawłuszko, urodziła się 14 września 1943 r. w Tarusiczach k. Grodna na terenie ówczesnego ZSRR. Od 1946 r. zamieszkała z rodziną w Giżycku. Do Zgromadzenia wstąpiła 5 września 1961 r. Nowicjat rozpoczęła 14 sierpnia 1962 r. w Chełmnie, a po jego ukończeniu 15 sierpnia 1964 r złożyła pierwszą profesję. W roku 1967 w Reszlu złożyła śluby wieczyste.
Po złożeniu pierwszej profesji przez rok pracowała w Głodzinie w Zakładzie dla upośledzonych chłopców. Od roku 1965 podjęła studia teologiczne na KUL, które ukończyła w roku 1970 tytułem magistra teologii. W tym samym roku przyjechała do domu generalnego w Komorowie i pozostała tu przez 31 lat pełniąc różne funkcje. Przez krótki czas pomagała w Archiwum Zgromadzenia, w roku 1971 została wybrana na sekretarkę generalną. Obowiązek ten pełniła przez sześć lat. Na Kapitule Generalnej 1977 r. została wybrana na radną generalną, następnie w roku 1983 na wikarię generalną. Kapituła Generalna 1989 r. wybrała M. Lucjanę na przełożoną generalną Zgromadzenia. Funkcję tę pełniła z oddaniem przez dwie kadencje czyli 12 lat. Z ufnością pokładaną w Bogu troszczyła się o rozwój Zgromadzenia w wymiarze duchowym, wspólnotowym i apostolskim. W duchu nauczania Kościoła umacniała w siostrach tożsamość konsekracji zakonnej. Był to czas wielkich łask: kontynuacji pracy nad procesem beatyfikacyjnym, a potem wyniesienia do chwały ołtarzy Matki Założycielki – bł. Bolesławy Lament, a następnie tworzenia w Białymstoku Sanktuarium bł. Bolesławy, szerzenia Jej kultu oraz zakładania pierwszych wspólnot świeckich, zrzeszających się przy Zgromadzeniu. W tym czasie pojawiły się też możliwości pracy apostolskiej na ziemiach dawnego ZSRR, jednocześnie rozszerzyła się działalność apostolska Zgromadzenia na kontynencie afrykańskim, co spowodowało wprowadzenie nowych struktur administracyjnych, tj. delegatur.
Wyzwania te wymagały systematycznego wysiłku, zaangażowania i hartu ducha. Matka podejmowała je z odwagą, widząc w nich dziejowy kairos. Nie szczędziła sił aby sprostać Bożym wezwaniom. Wszystko w Jej życiu było podporządkowane Jezusowi i Jego pragnieniom, zwłaszcza zawartemu w Modlitwie Ojcze spraw, aby wszyscy stanowili jedno… aby świat uwierzył.
Po ukończeniu drugiej kadencji, w 2001 r. wyjechała do Baranowicz na Białorusi i do 2005 roku pełniła obowiązek przełożonej Delegatury Wschodniej.
Matka Lucjana bardzo troszczyła się o własne życie duchowe, starała się żyć zgodnie z wolą Bożą i podjętymi zobowiązaniami. Przed pierwszą profesją pisała: pragnę oddać się całkowicie Jezusowi, być Jego całkowitą własnością, do Niego tylko należeć, a przez to jeszcze bardziej Go kochać. Zasadę tę pielęgnowała przez całe życie. Była rozmodlona, wyciszona, bez reszty Jemu oddana.
W roku 2021 przyjechała do Legionowa, gdzie jako emerytka ofiarnie pomagała w kuchni. Często trwała na modlitwie przed Panem, adorowała Jezusa swego Oblubieńca. Chociaż od lat zmagała się z różnymi chorobami, odeszła nagle, niespodziewanie. Wierzymy, że cieszy się już spotkaniem z Tym, Którego umiłowała i Któremu starała się wiernie służyć.
Uroczystość pogrzebowa odbyła się 25 marca w Legionowie.
Siostry Misjonarki Świętej Rodziny